เราคุยกับ ผช. คนนึงมาหลายปีแล้วคะ คือต่างฝ่ายต่างก็รู้นะว่าเรารู้สึกยัง เราทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ ประถม-มัธยมต้น ก็เรียนมาด้วยกัน จนพอขึ้น ม.ปลาย เขาย้ายไปเรียนคนละจังหวัดแต่ก็ยังติดต่อคุยกันตลอดค่ะ

เมื่อก่อนเราเคยคิดนะว่าพวกคนที่เลือกมหาลัยตามแฟนนี่บ้าไปแล้ว แต่คือเราเจอเองตอนนี้เราพูดไม่ออกค่ะ ปีนี้เรา ม.6 ตอนนี้เราเพิ่งสอบไป เท่าที่ดูๆคิดว่าคะแนนถึงคณะบัญชีของ ม.รัฐ ใกล้บ้านได้แน่ๆค่ะ แบบสบายๆ แม่อยากให้เรียนที่นี่ แต่คือ เราอยากได้ ม.ธรรมศาสตร์ค่ะ คือเราอาจจะหวังสูงไปแต่เราเองก็เชื่อว่าเวลาที่เหลือกับความพยายามเราทำได้

ส่วนนึงเราอยากไปหาเขา เขาเรียนดีมากๆค่ะ เขาจะเรียนต่อบัญชี มธ (เราไม่ได้เลือกคณะตามใครนะ เราคิดไว้ว่าอยากเรียนแต่แรกอยู่แล้ว) แค่เราอยากไปเรียนที่นั่นด้วยสองสามปัจจัย

1. บัญชี มธ. มีชื่อเสียงกว่า ม. ใกล้บ้านที่แม่อยากให้เข้า เพราะบอกว่าไม่อยากให้เสี่ยง เกิดสอบไม่ติดจะทำไง (เราก็บอกแม่อยู่ว่าหนูทำได้ แม่เชื่อหนูเซ่)
2. คงไม่มีใครปฏิเสธได้เต็มปากว่าสถาบันไม่มีผลต่อการหางาน
3. อยากไปหาเขา

และที่บ้านพยายามกล่อมเราว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน และเราก็ใกล้จะใจอ่อนละ ส่วนนึงก็อยากให้เวลากับที่บ้าน อยู่ใกล้ๆปู่ย่า (นอกเรื่อง เราติดปู่ย่าพอสมควร 55) นั่นหมายความว่าเราต้องทิ้งฝันเราบางส่วน และคงไม่ได้ไปหาใครคนนั้น ถึงจะไม่เรียกแฟนก็เถอะ  คือเรารู้สึกดีกับเขามากๆ แบบที่ไม่เคยรู้สึกกับใครเลย คืออาจจะด้วยสนิทกัน รู้จักกันหลายปี ตั้งแต่เขาย้ายไปก็คุยกันผ่านตัวอักษร โทรคุยบ้างนานๆครั้ง แต่คือทุกครั้งที่คุยเราสบายใจและยินดีบอกเขาทุกอย่าง กล้าเล่าเรื่องราวในชีวิตให้เขาฟัง แต่ตินนี้เรากลัว ถ้าเราเลือกตามที่แม่ต้องการ เราก็อาจต้องเสียเขาไป .... แต่ถ้าเรากับเขาคบกันโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไร เราก็ไม่รู้ว่ามันจะไปได้ขนาดไหน

ชาวพันทิปมีคู่ไหนที่คบกันนานๆตั้งแต่มัธยม พอแยกย้ายกันตอนมหาลัยแต่ยังคบกันอยู่มีมั้ยคะ เราอยากได้กำลังใจ แชร์ประสบการณ์ทีค่า