ผมมีพี่น้องกันสี่คน พี่สาวคนโต อีกสองคนเป็นพี่ชาย
ผมเป็นคนสุดท้อง ตอนเด็กๆก็รู้สึกว่าตัวเองถูกปฏิบัติตัวดีกว่าพี่ๆ พอเริ่มโตขึ้นมา ก็เหมือนตัวเองโดดเดี่ยว
เหมือนไม่ค่อยมีใครแคร์ทั้งพ่อแม่ ทั้งพี่น้องด้วยกัน
อยากได้อะไรก็ไม่ค่อยได้ ต้องเก็บเงินซื้อเองซะส่วนใหญ่ พออยากเรียกร้องจะเอาอะไรมั่ง ก็จะติดขัดตลอด

พี่สาวคนโตเรียนไม่จบแต่งงานไม่มีงานทำ พ่อแม่ให้บ้านให้รถ ให้เงินดูแลหลาน เรียกได้ว่าถ้าพ่อแม่ไม่จุนเจือก็จะไม่มีไรกันเลย
พี่คนรองทำงานแล้ว พ่อแม่ไปสร้างบ้านให้อยู่ใกล้ที่ทำงาน ให้รถไว้ใช้
พี่คนที่3 เพิ่งทำงานให้รถไว้ใช้ ก็ยังต้องส่งเงินให้ต่อ
ส่วนผม หัวไม่ดี เรียนไม่เก่ง เคยเกเรจนเกือบเสียอนาคต แต่กลับตัวมาคิดได้จึงเรียนต่อถึงเรียนไม่เก่งก็จะเรียนให้จบเพราะรู้ว่าการไม่มีความรู้มันลำบาก
ช่วยงานบ้าน งานที่สวน ทำนา ดูแลใกล้ชิดพ่อกับแม่เสมอ ส่วนพี่คนอื่นๆแทบไม่ค่อยแวะมาเยี่ยมเลย
จะมาก็ต่อเมื่อมีผลประโยชน์ ไม่รู้ผมอคติมั๊ยนะ แต่เท่าที่สังเกตเป็นอย่างนี้จริงๆ บางครั้งก็น้อยใจเวลาตัวเองอยากได้ไรมั่ง มันมักติดขัดตลอด ถึงตัวเองจะซื้อเองได้แต่ต้องใช้เวลานานในการเก็บเงินก็เถอะ แต่ก็อยากใช้สิทธิ์นั้นบ้าง ถ้าเป็นพี่ๆโทรมากริ๊งเดียว พ่อแม่จะรีบประเคนให้ ผมควรจัดการความรู้สึกยังไงดีครับ
ถึงผมจะเรียนไม่ถึง ป.โท เหมือนพวกพี่ๆ แต่ก็อยากทำอะไรสักอย่างให้พ่อกะแม่ภูมิใจกับผมมั่ง