เรานี่ เจอตลอด สังคมบ้านนอก โดนถามเมื่อไหร่จะมีแฟน เมื่อไหร่จะแต่งงาน  แต่พยายามไม่ใส่ใจ  อยู่แบบนี้แสนสบาย อยากกิน กิน อยากทำอะไรก็ทำ เงินหาได้มาก็ใช้เอง เก็บเอง ไม่ไขว่คว้าหาคู่มาให้วุ่นวายใจ  (เคยมีแฟนแต่เลิกไปแล้ว เข็ดมาก) คิดว่าวันหนึ่งโลกคงจะเหวี่ยงคนที่ใช่มาเอง ถึงแม้จะแก่หงำเหงือกก้อตาม
  พ่อกับแม่เลิกถามแล้วว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน เมื่อไหร่จะแต่งงาน แต่เปลี่ยนแนวให้เราเก็บตังค์ไว้เลี้ยงหลานแทน  ทุกวันนี้เห็นคนคนมีคู่ มีลูก มีครอบครัว ก็แอบนอยด์บ้างตามประสา  ได้แต่ชื่นชมลูกๆเพื่อนผ่านทางโซเชียลแทน เพื่อนที่โสดๆก็ยังมีอยู่ให้พอมีกำลังใจ ว่า เออ เมิงยังไม่ทิ้งกุ  -.,-"
    แต่อาทิตย์ที่แล้ว พ่อเราไปก๊งเหล้ากับเพื่อน  ไม่รู้ไปฟังอะไรมา กลับบ้านมา นั่งกินข้าวเงียบๆ กินไป ร้องไห้ไป บอก สงสารเรา ไม่มีใครดูแล พี่ชายเราก็มีครอบครัวแล้ว  วันนึงพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว  หนูจะอยู่กับใคร  โหยยยยยยยย เราโคตรสะเทือนใจ ไม่คิดว่าพ่อจะคิดมากแบบนี้
   ทุกวันนี้เราทำกิจการเล็กๆ พอเลี้ยงตัวเอง กับพ่อแม่ได้  เราคิดว่าเราอยู่ได้ในแบบของเรา ตามประสาคนโสด  แต่พ่อแม่ยังไม่เลิกคิด  เห้อออออออ  ใครเจอแบบนี้บ้าง ชูมือหน่อยเร้ววววว      ( เราอายุ 33 นะคะ ใครที่อยู่ช่วงวัยเดียวกับเรา คงจะโดนมาไม่น้อยเหมือนกัน ตอนนี้ยังนอยด์อยู่แอบมาตั้งทู้เงียบๆนี่ล่ะ -.,-" )