เรื่องมีอยู่ว่าอาชีพผมเป็นอาชีพที่ต้องเดินทางบ่อยแล้วแฟนผมคนนี้ผมก็ได้ไปเจอที่สถานที่แห่งนึงในจังหวัดกาญจนบุรี แล้วตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับแฟนผมคนนี้บอกได้เลยครับจนวันนึงเราได้เเลกเบอร์แลกไลน์กันและน้องเขาก็บอกว่าน้องเขามีปัญหากับแฟนตอนนั้นเขาก็มีแฟนเขาอยู่แต่เเฟนผมคนนี้เขาบอกขอช่วยหน่อยนะพี่หนูเกลียดมันหนูไม่อยากเห็นหน้ามันพี่ช่วยเเกล้งเป็นแฟนหนูหน่อยนะผมก็ช่วยในตอนนั้นพอช่วยได้ผู้ชายคนนั้นก็ได้หายไปจากชีวิตเขา ผมกับน้องเขาก็คุยกันปกติจนวันนึงผมได้บอกว่าพี่ก็ไม่มีใครหนูก็ไม่มีใครทำไมเราสองคนไม่ลองคบกันดูหล่ะตั้งแต่นั้นมาผมก็คบน้องเขามาเรื่อยๆแต่ใจผมไม่ได้รักน้องเขาเลยแค่มีความรู้สึกดีๆแต่พักหลังๆรู้สึกว่าเขาเยอะไปเลยบอกน้องเขาไปว่าเราเลิกกันเถอะ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนเพื่อนๆน้องเขาโทรมาต่อว่าผมว่าน้องเขาร้องไห้มาหลายวันเเล้วผมก็สงสารน้องเขาผมก็เลยกลับไปคบกับน้องเขาต่อและรู้สึกว่าทำไมเราไม่ให้โอกาสน้องเขาในเมื่อน้องเขารักเราจริงตั้งแต่นั้นมาผมก็เริ่มรักน้องเขาทีละนิดๆโดยไม่รู้ว่าตัวเองรักน้องเขาไปเเล้ว จนวันนึงจับได้ว่าน้องเขาได้เเอบไปคุยกับผู้ชายอีกคนนึงโดยที่ผมไม่รู้พอผมจับได้น้องเขาก็งอนผมมากแล้วก็ทำเป็นไม่คุยตอนหลังผมก็ง้อน้องเขาอีก พอผ่านไปหลายเดือนก็จับได้อีกว่าเขาคุยกับอีกคนนึงอีกแค่คุยนะคับไม่มีอะไรไปมากกว่านี้ผมก็โกรธน้องเขาอีกสุดท้ายผมก็ต้องตามง้อน้องเขาอีกจนผ่านไปหลายเดือนน้องเขาก็อ้อนอยากได้เคสโทรศัพท์ผมก็ซื้อให้ พอผ่านไปผมไปบ้านน้องเขาแม่เขาก็พูดว่าให้ไปสู่ขอน้องเขา ผมก็จัดการพาผู้ใหญ่ไปสู่ขอ จนเราแต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อยงานแต่งของเราประสพความสำเร็จมากครับโต๊ะไม่พอสำหรับแขกเลยครับถือว่ามีหน้ามีตามากครับ จนเราแต่งงานกันได้ครบสองเดือนผมถามน้องเขาว่าน้องเราไปจดทะเบียนกันดีกว่าไหม น้องเขาตอบว่าไม่จดหรอกมาอยู่ด้วยก็ดีแล้วตอนนั้นเศษฐกิจผมเริ่มไม่ค่อยดีเเล้วครับการเงินเริ่มตกต่ำงานที่ทำก็เริ่มห่างหายครับ เราอยู่ด้วยกันจนน้องๆของผมบอกให้ไปเปิดร้านค้าเล็กๆให้โดยเช่าที่ให้ผมกับเเฟนขายได้สามสี่วันแฟนผมบอกว่ากลับบ้านเถอะอยู่ที่นี่ไม่มีอะไรทำแต่จริงๆตอนนั้นก็มีงานพอได้ทำได้อยู่ได้กินแต่ตอนนั้นผมก็เล่นเกมส์บ้างครับพอพอผ่านไปอีกสี่เดือนน้องเขาเริ่มมีสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปเริ่มพูดกูผมลืมบอกไปอายุผมห่างจากแฟน11ปีครับแล้วเอารองเท้ามาเขวี้ยงใส่หัวผมพอผมถามว่าเอารองเท้ามาเขวี้ยงใส่ทำไมเขาไม่พอใจบอกว่าไม่โดนหัวผมแต่จริงๆคนถูกกระทำจะรู้ว่าโดนครับผมก็เลยตัดสินใจขับรถออกนอกบ้านไปนั่งอยู่หน้าค่ายทหารเเห่งนึงในรถ นั่งอยู่จนเย็นครับนั่งคิดนั่งปวดใจว่าทำไมน้องเขาทำยังงี้กับผมผมเลยตัดสินใจลองโทรไปหาพี่ชายเเฟนเเล้วเล่าเรื่องทั้งหมดวันนั้นให้เขาฟัง เขาก็อยู่ด้วยกันนี่เเหละครับเขาเปิดลำโพงฟังกันเขาคิดว่าผมไม่รู้เเฟนผมบอกว่าเขวี้ยงไม่โดนหัว จนผมอ่อนลงผมจึงกลับไป แล้วอยู่ต่ออีกไม่กี่วันผมได้รับข่าวดีว่าผมกำลังจะมีลูกวันนั้นที่เขาเดินมาบอกเเล้วเอาที่ตรวจครรภ์มาวางไว้ตรงหน้าผมซึ่งตอนนั้นผมนอนอยู่แฟนผมบอกว่าสมใจแล้วหล่ะสิเเล้วเขาก็ทำสีหน้าไม่พอใจเดินออกไปหลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้คิดกระตือรือร้นอะไรเพราะแฟนผมไม่เคยที่จะให้กำลังใจในการทำงานเลยผมตัดสินใจว่า น้องๆเรากลับบ้านเรากันไหมผมก็พาแฟนผมกลับมาบ้านที่พัทยาอยู่ได้ไม่ถึงสองเดือนน้องเขาบอกอยากกลับไปกาญจนบุรีผมก็ตามใจน้องเขา น้องเขาอยากจะไปคลอดที่บ้านผมก็ตามใจแต่เขาก็พูดกูกับผมมาตลอดน้องเขาบอกว่ากูเกลียดจนผมกลับไปบ้านน้องเขาก็ไปทำงานก่อสร้างอีกครับ จนน้องเขาคลอดลูกชายให้ผมได้หนึ่งคนผมนอนเฝ้าอยู่หน้าห้องคลอดอยู่หลายวันพอวันที่เขาจะคลอดแม่กับพี่น้องมาเขาก็อยากได้ห้องผมก็พาเขาไปหาห้องให้น้องเขาออกมาไม่เจอผมเขาคิดว่าผมทิ้งเขาไปนอนสุขสบายที่โรงแรมแต่น้องเขาไม่รู้หรอกว่าผมไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้วจะอุ้มลูกทั้งทีต้องเนื้อตัวสะอาดหน่อยพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าจนผมพาน้องเขากลับบ้าน แล้ววันนึงญาติของเขาเองได้ชวนผมไปทำงานที่ต่างจังหวัดผมก็ไปกับเขาแต่เเฟนห้ามไม่ให้ผมไปอันที่จริงผมไม่ได้อยากไปไหนหรอกครับแต่ที่ผมต้องไปเพราะผมรู้สึกว่าถ้าไม่มีเงินจะเอาปัญญาไหนไปเลี้ยงลูกงานปั่นจั่นเป็นงานอันตรายมากครับแต่ผมก็เลือกที่จะไปเพราะอนาคตลูก จนผมไปทำได้สองวันนึงพอดีน้องๆผมโทรมาถามว่าอยู่ไหนผมบอกว่าทำงานปั่นจั่นตอกเสาเข็มหลังจากนั้นผ่านไปผมลงเฟสเช็คอินในเฟสบุ๊ค แล้วเขียนว่า อยู่นี่นะ มันขึ้นที่ๆเราทำงาน ขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่ได้มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาเป็นน้องสาวโทรมาถามว่าอยู่ตรงไหนเขามาถึงอยุธยาเเล้ว ผมถามว่าจริงเหรอเขามาจนถึงครับจังหว่ะที่รับโทรศัพท์ผมก็โดนไม้ที่เสียบเสามันเด้งตีหัวเลือดอาบเลยครับพ่อแม่น้องสาวผมเห็นรีบรับกลับเลยครับผมพูดอะไรไม่ได้เลยจนทางบ้านแฟนเขาได้บอกว่าทำไมไม่กลับไปบ้านแทนที่จะไปพัทยาตอนนั้นผมบอกได้เลยว่าผมไม่มีตังกลับครับเพราะค่าที่ทำงานปั่นจั่นผมก็โดนโกงต้องทำงานที่พัทยาต่อเพราะไปขับรถวิ่งทัวร์ต่อจนวันนึงผมตื่นขึ้นมาเปิดโน๊ตบุ๊คว่าจะเล่นเฟสช็คข่าวสาร ไม่รู้วันนั้นคิดอะไร คิดในใจว่าทำไมเราไม่ลองเปิดไลน์เเฟนดูบ้างหล่ะ ผมก็เข้าไปในไลน์ของเเฟนครับเหมือนเขาจะคุยกับหนุ่มอื่นทุกวันผมโมโหก็โทรไปด่าเเฟนว่าทำไมต้องนอกใจกันด้วย เขาโมโหใส่กลับ งอนผม จนผ่านไปหลายวันพอได้เงินมาผมก็ชวนแฟนผมกลับพัทยาผมได้รับคำตอบว่าเขาไม่กลับมาพัทยาอีกเเล้วครับเขาจะอยู่กับแม่ของเขาเขาแก่แล้วผมก็แย้งไปว่าพ่อแม่ผมก็เจ็บสิบกว่าเเล้วแม่เธอเพิ่งจะห้าสิบเท่านั้นเเหละครับเขาโมโหผมใหญ่เลยโกรธผมบล๊อกเบอร์ผมอีก ผ่านไปไม่กี่เดือนผมก็กลับไปทำงานก่อสร้างวันละ350ผมจึกงตัดสินใจทำพอทำได้หนึ่งเดือนออกครับรู้สึกว่าไม่พอกิน ผมจึงตัดสินใจกลับพัทยาไปหาวิ่งรถที่บ้านเหมือนเดิม ผ่านไปอีกหลายเดือนผมก็กลับไปอีกไปทำงานก่อสร้างอีกที่ต้องไปครั้งนี้คือผมอยากไปง้อเเฟนครับผมก็กลับไปง้อเขาดู ระหว่างที่ไปอยู่ผมไม่เคยได้เข้าไปนอนในห้องกับเขาเลยผมก็ไม่บังคับแต่รู้สึกแปลกใจว่าทำไมเเฟนผมเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ วันนึงผมลองเอาเบอร์เเฟนเข้าไปไปลองค้นหาปรากฎว่าเป็นเฟสของชายอีกคนผมจึงถามเเฟนว่าทำไมเบอร์เธอไปขึ้นเป็นชื่อไอ้คนนี้เขาก็แก้ตัวว่าเพื่อนของพี่สะใภ้เขาบอกให้สมัครให้หน่อยพอดีเเฟนผมเขาสมัครเป็นผมก็ไม่ค่อยเเปลกใจเท่าไหร่พอผ่านไปน้องผมโทรมาบอกว่าเขาต้องการผมไปช่วยเหมางานทำก่อสร้างให้หน่อยผมก็ไปพอผมไปแค่เพียงไม่กี่วันมีคนมาเผานินทาให้ร้ายผมว่าผมไปด่าเเฟนผมเท่านั้นหล่ะครับบ้านเเตกเลยครับ พอผมกลับไปไม่ได้ผมก็พยายามหาข้อมูลอยู่ตั้งนานว่าทำไมเขาถึงไม่อยากให้ผมกลับไปผมถึงกับบางอ้อว่าทำไมผมเเฮกเฟสแฟนผมได้ส่องผู้ชายคนนี้ทุกวันเลยครับผมก็เริ่มต้นด่าแฟนคนนี้มาตลอดครับพอผ่านไปไม่กี่เดือนรู้ว่าเขาแอบคบกันแบบลับๆไม่เปิดตัวหัวใจผมสลายเลยครับลูกชายพอผมไปขอเขาก็บอกไม่ให้เขาว่าผมไปปากดีกับแม่เขาก่อนเพราะตอนนั้นผมไม่มีสติเเล้วครับผมก็ก้าวร้าวท่านไปบ้างแต่ไม่มีเจตนาที่ไม่ดีหรอกครับผมทำอะไรไม่ได้เลยอยากให้ลูกได้มีชีวิตที่ดีแต่เขาไม่ให้ผมมารู้ว่าเขาแอบคบลับๆกันตั้งแต่ผมยังอยู่ครับผมเลยปวดใจสงสารลูกไม่รู้จะทำยังไงดี