สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องของผม เรื่องมีอยู่ว่าผมแอบไปชอบ ผญ คนหนึ่ง ซึ่งก็เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรกโดยที่เพื่อนของผม
รู้จักกับเพื่อนของเธอและวันนั้นเพื่อนของผมก็ชวนผมไปกินเหล้าซึ่งมีเพื่อนของมันไปด้วยก็คือฝ่ายของ ผญ นั้นแหละ
และวันนั้นก็เป็นวันแรกที่ได้เจอกับเธอ ตอนแรกที่ผมเห็นเธอคือ ผมรู้เลยว่า'เธอคนนี้แหละใช่เลย'(เสี่ยววะ)
ผมก็นั่งมองเธออยู่ตลอด ถึงมันจะมืดแต่ความน่ารักของเธอมันทะลุออกมาเลย (เวอออออร์)
หลังจากที่ทุกคนเมา ต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เธอคนนั้นก็เมามาก แต่ก็ยังบอกว่าขับรถได้อยู่
แต่เพื่อนเธอก็ไม่ให้ขับ ผมเลยอาสาไปส่งเธอที่หอ พอถึงหอ ก็ต้องพาขึ้นไปส่งที่ห้อง เพราะดูท่าแล้วไม่ไหวจริงๆ
พอพาเธอไปส่งถึงห้องเท่านั้นแหละ (หึหึหึ) ผมก็กลับบ้าน...........
ด้วยความที่ผมอยากรู้จัก จึงพยายามหาเฟสเขา ด้วยบุญบารมีที่ได้สังสมไว้ ผมก็เจอเฟสเธอจนได้(เย้ๆๆๆๆๆ)
พอเธอรับแอด ผมก็ทักเธอไปทันที ในขณะที่ผมกำลังพิมพ์ ก็เกิดเหตุการณืไม่คาดคิดขึ้น!!!
คือ เธอทักผมมาก่อน(ถือว่าดี) คืนนั้นเราก็คุยกันยาวเลย และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
ผมอยากจะจริงจังกับเธอ ก็อยากจะขอเธอเป็นแฟน แต่เธอบอกว่าขอเวลาคุยกันก่อนสักสองเดือน
ถ้ามันใช่ก็ไปต่อแต่ถ้าไม่ใช่ก็ทางใครทางมัน เราก็คุยกันเดือนแรกก็ผ่านไป
ก็ยังคุยกันเรื่อยๆมีงอนบ้างน้อยใจบ้างโกรธกันบ้างเหมือนกับคนที่คบกันแล้ว
(เอาจริงๆคนอื่นก็คิดว่าเราคบแล้วทั้งๆทีผมยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟน) จนวันนึงผมทำให้เธอเสียใจ
ถึงขนาดที่เธอไม่อยากจะคุยกับผมอีกเลย ผมก็รู้สึกผิดอย่างมากพยายามขอโทษ แต่เหมือนเธอไม่อยากจะคุยกับผมอีก
ผมพยายามยื้อเพราะไม่อยากจะเสียเธอไป(เพ้อหนักมาก) ทำทุกอย่างเพื่อให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ผมยืนอยู่ตรงจุดที่โทษตัวเองกับสิ่งที่ทำลงไปและทำให้เธอเสียใจ(เศร้ามาก)
และแล้วเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม(เย้ๆๆๆ ดีใจอย่างมาก) ก็คุยกันเรื่องๆ เข้าใจกันยิ่งกว่าเดิม
แต่เรื่องยังไม่จบเพียงแค่นั้น (ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย)พอเราคุยกันผมก็อยากขอเธอเป็นแฟนอยู่นะ
คิดแผนการที่จะขอ แต่เหมือนเธอจะมีปัญหาอย่างอื่นเลยไม่พร้อมจะมีแฟน ผมเลยพลาดโอกาศนั้นไป
จนถึงวันนึง ระหว่างนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย ทั้งเรื่องดีๆ และเรื่องที่ไม่ดี
เรื่องที่มีความสุข และเรื่องที่ไม่มีความสุข เราก็คุยกันมาครบสองเดือน และเราก็ตัดสินใจคุยกันต่อ
คุยกันมาเรื่อยๆ เพื่อนก็ถามเมื่อไหร่จะขอเขาเป็นแฟน วันเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ยิ่งนานก็ยิ่งมีคนมาถามว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ และก็เมื่อไหร่ มันคงถึงเวลาแล้ว ทุกอย่างคงพร้อมแล้ว
เรื่องราวทั้งหมดกับวันเวลาที่ผ่านมามันสอนให้เราได้รู้จักกันเพิ่มมากขึ้น และเข้าใจกันและกัน และรักกันมากขึ้น........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และวันนี้หวังว่าเธอจะพร้อมที่จะรับเราคนนี้เข้าไปในชีวิตเธอแล้วนะ เราอาจไม่ใช่คนดีเลิศ
ไม่ร่ำรวยอะไร แต่เราสัญญาได้เลยว่า จะรักเธอเพียงแค่คนเดียว ถ้าเธอพร้อมก็ให้กด spoil อันต่อไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แนน...เป็นแฟนกับบ๊อบนะ 
เรื่องราวของผม...........
รู้จักกับเพื่อนของเธอและวันนั้นเพื่อนของผมก็ชวนผมไปกินเหล้าซึ่งมีเพื่อนของมันไปด้วยก็คือฝ่ายของ ผญ นั้นแหละ
และวันนั้นก็เป็นวันแรกที่ได้เจอกับเธอ ตอนแรกที่ผมเห็นเธอคือ ผมรู้เลยว่า'เธอคนนี้แหละใช่เลย'(เสี่ยววะ)
ผมก็นั่งมองเธออยู่ตลอด ถึงมันจะมืดแต่ความน่ารักของเธอมันทะลุออกมาเลย (เวอออออร์)
หลังจากที่ทุกคนเมา ต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เธอคนนั้นก็เมามาก แต่ก็ยังบอกว่าขับรถได้อยู่
แต่เพื่อนเธอก็ไม่ให้ขับ ผมเลยอาสาไปส่งเธอที่หอ พอถึงหอ ก็ต้องพาขึ้นไปส่งที่ห้อง เพราะดูท่าแล้วไม่ไหวจริงๆ
พอพาเธอไปส่งถึงห้องเท่านั้นแหละ (หึหึหึ) ผมก็กลับบ้าน...........
ด้วยความที่ผมอยากรู้จัก จึงพยายามหาเฟสเขา ด้วยบุญบารมีที่ได้สังสมไว้ ผมก็เจอเฟสเธอจนได้(เย้ๆๆๆๆๆ)
พอเธอรับแอด ผมก็ทักเธอไปทันที ในขณะที่ผมกำลังพิมพ์ ก็เกิดเหตุการณืไม่คาดคิดขึ้น!!!
คือ เธอทักผมมาก่อน(ถือว่าดี) คืนนั้นเราก็คุยกันยาวเลย และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
ผมอยากจะจริงจังกับเธอ ก็อยากจะขอเธอเป็นแฟน แต่เธอบอกว่าขอเวลาคุยกันก่อนสักสองเดือน
ถ้ามันใช่ก็ไปต่อแต่ถ้าไม่ใช่ก็ทางใครทางมัน เราก็คุยกันเดือนแรกก็ผ่านไป
ก็ยังคุยกันเรื่อยๆมีงอนบ้างน้อยใจบ้างโกรธกันบ้างเหมือนกับคนที่คบกันแล้ว
(เอาจริงๆคนอื่นก็คิดว่าเราคบแล้วทั้งๆทีผมยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟน) จนวันนึงผมทำให้เธอเสียใจ
ถึงขนาดที่เธอไม่อยากจะคุยกับผมอีกเลย ผมก็รู้สึกผิดอย่างมากพยายามขอโทษ แต่เหมือนเธอไม่อยากจะคุยกับผมอีก
ผมพยายามยื้อเพราะไม่อยากจะเสียเธอไป(เพ้อหนักมาก) ทำทุกอย่างเพื่อให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ผมยืนอยู่ตรงจุดที่โทษตัวเองกับสิ่งที่ทำลงไปและทำให้เธอเสียใจ(เศร้ามาก)
และแล้วเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม(เย้ๆๆๆ ดีใจอย่างมาก) ก็คุยกันเรื่องๆ เข้าใจกันยิ่งกว่าเดิม
แต่เรื่องยังไม่จบเพียงแค่นั้น (ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย)พอเราคุยกันผมก็อยากขอเธอเป็นแฟนอยู่นะ
คิดแผนการที่จะขอ แต่เหมือนเธอจะมีปัญหาอย่างอื่นเลยไม่พร้อมจะมีแฟน ผมเลยพลาดโอกาศนั้นไป
จนถึงวันนึง ระหว่างนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย ทั้งเรื่องดีๆ และเรื่องที่ไม่ดี
เรื่องที่มีความสุข และเรื่องที่ไม่มีความสุข เราก็คุยกันมาครบสองเดือน และเราก็ตัดสินใจคุยกันต่อ
คุยกันมาเรื่อยๆ เพื่อนก็ถามเมื่อไหร่จะขอเขาเป็นแฟน วันเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ยิ่งนานก็ยิ่งมีคนมาถามว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ และก็เมื่อไหร่ มันคงถึงเวลาแล้ว ทุกอย่างคงพร้อมแล้ว
เรื่องราวทั้งหมดกับวันเวลาที่ผ่านมามันสอนให้เราได้รู้จักกันเพิ่มมากขึ้น และเข้าใจกันและกัน และรักกันมากขึ้น........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้