ทำไมพวก"ทหารหน่วยรบพิเศษ"ถึงขี้ระแวงจังครับ

คือผมสงสัยอ่ะครับ พ่อผมเป็นคนขี้ระแวงมากแบบเข้าไปในห้องตอนแกหลับถ้าเสียงดังนิดหน่อย แกก็สดุงตื่นขึ้นมาแบบตกใจหนักมากหันซ้ายหันขวา บ้างครั่งแกทำสวนอยู่ใครทำเสียงดังนิดหน่อยแกหันหลังกลับไปดูขวับเลย แบบระแวงตลอดเวลาอ่ะครับ ผมถามพ่อ แกบอกว่า พ่อเคยเป็นทหารหน่วยรบพิเศษ แกบอกว่าส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ แต่ปัจจุบัน แกทำงานธนาคารแล้วครับ ผมคิดว่าแกเป็นคนเดี่ยวรึป่าว แต่ว่าตอนผมไปเรียน นศท. ครูฝึกที่จบหน่วยรบพิเศษมาก็ขี้ระแวงเหมือนกันครับ พูดๆหน้าไมค์อยู่ดีๆหันไปดูข้างหลังตลอดเวลา เหมือนพ่อผมเลยครับ
ผมเลยสงสัยว่าเป็นเหมือนกันทุกคนรึป่าวครับ พวกหน่วยรบพิเศษนี่อ่ะ
แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 19
ค่อนข้างไวต่อการรับรู้สิ่งที่เข้ามากระทบ
แต่ไม่ไวต่อการแยกแยะเท่าไรครับ มีอะไรสงสัยใว้ก่อนและออกอาการด้วย

ประเด็นคือ ความไวต่อการรับรู้ เป็นเรื่องระบบประสาท สามารถฝึกได้ทุกคนครับ
เป็นระบบอัตโนมัติ แต่ร่างกายของแต่ละคนมีขีดจำกัดต่างกัน รู้ได้ละเอียดไม่เท่ากัน
ส่วนความไวต่อการแยกแยะ อันนี้เป็นเรื่องของ สติ เรื่องจิตใจ
-------------------------------------------------------------------

ทีนี้มันมีประเด็นที่ย้อนแย้งอยู่คือ
ถ้าจะฝึกร่างกายและจิตใจ ให้รับรู้ไวและแยกแยะได้ไวมากๆไปพร้อมกัน
จะต้องผ่อนคลายร่างกายจิตใจแบบสุดๆ เหมือนที่พระฝึกนั่นหละครับ
ก็จะไม่ได้ความแข็งแรงของร่างกายเหนือคนอื่นอย่างที่ทหารฝึก
เป็นเพียงมีความสามารถของร่างกายแค่พออยู่ได้เท่านั้น

แต่ถ้าจะให้รับรู้ได้ไวและร่างกายแข็งแรงมากๆอย่างทหาร
ก็ต้องยอมสูญเสียความสามารถในการรับรู้และแยกแยะไปหน่อยหนึ่ง
เพราะกระบวนการฝึก ที่ต้อง กลั้น อั้น เกร็ง เครียด กดดัน ต้องมีความอดทนสูงมากต่างๆเหล่านี้
ทำให้ความเป็นกลางของจิตใจเสียไป เป็นอุปสรรค์โดยตรงต่อการฝึกแยกแยะนะครับ

(การฝึกของพระก็ต้องอดทนเยอะนะครับ แต่อดทนกับตัวเอง ใช้อุบายฝึกตัวเอง เน้นทางจิตใจ ส่วนทหารเน้นฝึกร่างกาย)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่