ขออนุญาติเกริ่นก่อนนะครับ ผมเป็นผู้ชายอายุ 20 ครับ ไม่เคยมีแฟนหรือคนที่ชอบ เพราะผมไม่มั่นใจในตัวเองว่าชอบ ผญ หรือ ผช กันแน่ จนวันนึงมีน้อง ผช แอดเฟสผมมา เราเริ่มคุยกันปกติครับ ไม่มีอะไรมากมาย บทสนทนาของเรากลายเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันผมไปเลย จนวันนึงผมถามน้องไปตรงๆน้องเค้าจึงบอกความรู้สึกตัวเองออกมาว่าชอบผม แอบชอบมานานแล้วแต่ไม่กล้า กลัวผมเรียนจบแล้วไม่ได้บอกความรู้สึกออกมาเลยกล้าแอดมาหา ตัวผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยบอกน้องให้ลองคุยลองเจอกันก่อน ทำความรู้จักกันไป เพราะผมไม่เคยเจอน้องเค้าเลย!
หลังจากนั้นผมก็เริ่มเจอน้องเค้า เริ่มมีพาไปกินข้าว ไปดูน้องเค้าแข่งกีฬา ไปเดินตลาดนัดซื้อของ พวกเราคุยกันได้2อาทิตย์ ผมเริ่มรู้สึกดีกับน้อง ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่วันไหนถ้าน้องไม่ทักมาคุยผมก็เป็นฝ่ายทักไปเสมอ จนในที่สุดก่อนวันที่น้องจะไปสอบรับราชการผมบอกชอบน้องเค้าครับ เราตกลงลองคบเป็นแฟนกันจนเพื่อนบางคนบอกว่ามันเร็วไปหรือเปล่า แต่อีกคนก็บอกให้ทำตามใจของผม ผมรู้สึกยังไงก็ปล่อยไปไม่เกี่ยวกับเวลา ระหว่างนั้นผมคิดถึงน้องเค้ามากโทรไปหาทุกวัน
    จนวันที่น้องกลับมาจากสอบราชการผมไปรับเค้าที่สถานี แต่ด้วยที่เวลามันดึกแล้ว(ตี4) ผมก็ไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะเล่นเกมส์รอรับน้อง ผมจึงตกลงนอนค้างที่หอน้อง คืนนั้นเรานอนกอดกันผมกะว่าเราจะไม่มีอะไรครับ แต่อยู่ๆน้องเค้าก็ขอจับ....ผม แน่นอนแม้ผมจะขัดขืนแต่น้องเค้าก็อ้อนนานมาก เลยปล่อยไปเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรมั้ง แต่มันไม่ใช่........เรามีอะไรกัน โดยผมเป็นฝ่ายรับแม้จะไม่เต็มใจนักแต่ก็ดีใจที่น้องมีความสุข แต่เพราะเป็นครั้งแรกของทั้งคู่เลยไม่ประสีประสาเท่าไร เลยไม่เสร็จทั้งคู่ เพราะผมก็เจ็บ น้องก็บอกปวด...มากและปวดขาด้วย ผมควรทำไงดีครับ ผมรักเค้าอยากให้เค้ามีความสุขแต่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เวลาผมใช้ปากให้น้องเค้าไม่ค่อยมีอารมเท่าไรเลย ถึงจุดๆนั้นก็ยาก ผมก็เลยเฟลมากๆ(แต่ถึงยังไงผมก็รักน้องเค้าที่ตัวเค้าไม่ใช่ที่sexหรืออะไรทั้งนั้น เพียงแต่อยากให้มีความสุขแค่นั้นเอง)
ในใจลึกๆ ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นเกย์จริงๆหรือเพราะเป็นคนแรก แต่ตลอดเวลาผมก็เฉยๆกับผู้หญิงมาตลอด แต่ก็ไม่ได้ไรกับผู้ชายขนาดนั้น แล้วความรักของผมมันเร็วไปหรือเปล่าครับ?

ปล.ขอโทษนะครับถ้าพิมพ์ผิดและเล่าเรื่องแปลกๆ เพราะเป็นกระทู้แรก