คิดอยู่หลายวันว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย เพราะอาจจะมีโดนด่าบ้างเป็นแน่แท้ 555 งั้นเริ่มเลยแล้วกันค่ะ เราเพิ่งโดนไล่ออกค่ะแบบไม่ทันตั้งตัว คือบอกวันนั้นไปวันนั้น เราเพิ่งได้งานใหม่ค่ะเพราะเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดเพราะอยากกลับมาทำงานที่บ้านเกิดที่สุพรรณค่ะ เราได้งานที่ร้านหนังสือแห่งหนึ่งในสุพรรณ แต่เข้าไปวันแรกก้อไม่มีคัยคุยกับเราเลย บางคนจะยิ้มให้ยังหลบหน้าเรา เรางงมาก แต่ก็คิดในใจ เห้ย มันเพิ่งวันแรกไม่เป็นไร พอวันต่อๆมาเราก้อยิ้มอีกและพยายามมีส่วนร่วมด้วยการพยายามพูดคุยด้วย แต่ก็นะค่ะว่าเรื่องไหนควรเข้าไปคุยด้วย และด้วยบุคลิกของเรา เป็นคนท่ีมีความมั่นใจสูง เป็นคนตรงๆ ออกแรงๆ สายตากวนบาทานิดๆ คนในอ๊อฟฟิตเลยไม่ค่อยชอบ(อันนี้เราคิดเองนะค่ะ เพราะเมื่อเทียบกับรุ่นน้องที่เข้ามาพร้อมกันซึ่งเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย จะได้การต้อนรับที่ดีกว่าเรา) หลังจากนั้นกลายเป็นเกือบทุกคนแอนตี้เราหมดเลย เราก็เลยคิด เอ้า ในเมื่อไม่ชอบไม่อยากคุยก้อไม่คุย คุยแค่เรื่องงานก้อพอ หลังจากนั้นเราก้อนั่งทำงานเงียบๆ ไม่มีปากไม่มีเสียง เป็นมนุษย์ล่องหน เพราะทุกคนมองเราเป็นอากาศ มีพูดกระแทก-ดันบ้างเป็นบางครั้ง จนมีครั้งหนึ่งกลางเดือนพฤศจิกายน เจ้าของร้านเรียกเราคุย เรื่องการเข้าสังคมและการโพสต์ในโซเชี่ยลต่างๆ เราพลาดครั้งใหญ่เพราะเผลอไปบ่นในเฟสและมีการโต้กับเพื่อนเล่นๆ เจ้าของร้านไม่ได้เป็นเพื่อนเราในเฟส และเราเองก็ลืมปิดสาธารณะ เจ้าของร้านให้เราปรับตัว และจะพิจารณาอีกทีสิ้นเดือน เราก็ปรับตัวเราไม่โพสต์อะไรในเฟส แต่เพื่อนร่วมเราก็ทำเหมือนเดิมคืออยู่เงียบๆ เพราะคนถ้าอคติไปแล้วยังไงก็อคติอยู่วันยันค่ำ พอใกล้ๆสิ้นเดือนเราไม่เห็นเค้าเรียกคุยหรืออะไร เราก็เลยไม่คิดอะไร จนวันรับเงินเดือนวันที่1 ก็ไม่มีใครเรียกคุยอะไร แต่เหตุการณ์มันเกิดวันถัดมาค่ะ เราก็มาทำงานตามปกติ เตรียมน้ำดื่มใส่แก้วเรียบร้อยเตรียมทำงาน พี่หัวหน้าแผนเรียกคุยแล้วบอกเราว่า วันนี้ไม่ต้องทำงานแล้วนะเจ้าของร้านไม่ให้ผ่านโปรกลับบ้านได้เลย ห๊ะ!!!ไม่บอกล่วงหน้าหน่อยหรอ คิดให้ออกก็ออกเลยหรอ ไม่ทันตั้งตัว จุดไปหมดพูดไม่ออก น้ำตาตกใน เสียความรู้สึกสุดๆ ทำงานมาก็หลายที่ไม่เคยเจอแบบนี้เลย แบบนี้ก็ได้หรอ เราก็เลยเดินกลับมาที่โต๊ะ นั่งเรียกสติกลับมาแล้วเก็บของเดินออกมาเงียบๆ
จบแล้วค่ะ อ่านแล้วอาจจะงงๆนิดหน่อยต้องขออภัยค่ะ
ด่าได้แต่อย่าแรงนะค่ะ เดี๋ยวสำนึกผิดไม่ทัน!!!