เวลาเราไปรร.เรามีเพื่อนเรากลับมาบ้านมีพ่อเเม่ เเต่เวลาเราไปเรียนพิเศษเราเเบบโครตเหงาอะบอกเลยเราไปเรียนที่ไกลชวนเพื่อนไปเพื่อนมันว่าเลยอะ 555
ไปครั้งเดียวมันก็ไม่ไปละไกลเเต่ผมเรียนเเล้วก็ดีขึ้นเลยไป เเบบเราเหงามากคนอื่นเขานี้เเบบมีเพื่อนกันคุยกันเรานี้นั่งเรียนเเบบ DVD เขาจับเเยกก็จริง
เเต่ตอนเลิกเรานี้เเบบเดินกลับคนเดียวคนอื่นเรียนเสร็จย้ายมานั่งคุยกันเดินกลับบ้านด้วยกันเราเคยหาเพื่อนเรียนเเต่ก็เเบบได้เเค่ชั่วคราวจบคอร์สเรียน
ก็เเยกย้ายเพราะเรียนไม่ตรงกันไม่มีใครเรียนตรงกับเรา เราขี้เกียจหาเพื่อนชวนคุยเเล้วรู้สึกชวนไปก็เเยกย้ายอยู่ดีเมื่อจบคอร์ส
เราเเบบโครตเหงาเลยไปเเบบคนเดียว เราไปเรียนทีไรมันทำให้เราเเบบเหงาใจมากคือเเบบไม่เหงาธรรมดารู้สึกเเบบเหงา เศร้าไม่มีเพื่อน อยู่ตัวคนเดียว
ยิ่งช่วงเดือนเมษานี้เรียนบ่อยมาก อยากจบชีวิตมัธยมกับการเรียนพิเศษจริงๆเราไปเรียนไม่มีความสุขเลยเราอยากเรียนที่รร.มากกว่าสนุกมีเพื่อนเยอะเเยะ
ตลกเฮฮาไปเรียนพิเศษเเบบทุกคนเหมือนหุ่นยนต์นั่งเงียบไม่มีการตอบโต้กับครู เพราะครูสอนเขาถ่ายเป็น DVD เรารู้สึกเเบบมันเครียดเเล้วก็เหงามากสำหรับเรา เราอยุ่สมุทรปราการเข้าไปเรียนในสยามครับ เหลืออีก 1 ปี เราต้องเรียนพิเศษ เเถบต้องไปลงของม.4บางวิชาที่เราไม่ได้อีกด้วย