สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราคือได้อ่านหลายกระทู้ที่หลายคนต่างมาขอคำปรึกษาหรือหาคำตอบกันเราจึงคิดที่อยากจะลองเล่าเรื่องของเราเอง ถ้าผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะค่ะคือเรื่องมีอยู่ว่า..
เรามีแฟนที่คบกันมาจนจะ2ปีละค่ะเรากับแฟนเป็นคู่ทอมดี้ค่ะหรือหญิงๆ เราคบกันมาตั้งแต่มอ.ปลายประมาณมอ5ค่ะคือเรารู้จักกันในเฟสค่ะเราไม่เคยได้คุยกันมาก่อนเลยแต่เขาแอดเรามาแล้วชอบมากดไลค์บ่อยๆจนวันเกิดเราเขาก็มาโพสอวยพรให้หน้าเฟสแต่เราก็แอบคิดนะค่ะว่าเขาคิดอะไรกับเรารึเปล่าจนวันนึงเราตั้งตัสเฟสว่าไลค์ทักเขาก็มาไลค์ค่ะละนั่นคือจุดเริ่มต้นของเราค่ะเราได้คุยกัน แต่เราก็ยังมีเรื่องที่ค้างคาค่ะคือแฟนเก่าเราได้ตามมาง้อขอคืนดีทั้งที่เราก็กำลังคุยๆดูใจกับเขา วันนั้นที่แฟนเก่าเรามาง้อเราก็บอกเขาตลอดเขารีบโทรมาหาเราทำเหมือนหึงหวงเราเหมือนแฟนคนนึงเราดีใจมากค่ะที่เขาเห็นเราสำคัญขนาดนี้ แต่เราไม่คิดจะกลับไปหาแฟนเก่าหรอกค่ะเพราะแฟนเก่าเราขี้โกหก ในใจเราคิดแล้วว่าเราจะเลือกเขาค่ะแต่จะดูๆใจศึกษากันไปก่อน เราคุยกันได้ประมาณ3อาทิตย์ค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ได้คุยได้รู้จักเขาเรามีความสุขมากค่ะ เขาจึงขอเราคบวันที่15ธันวาคมค่ะเวลา22.42น. เราจำได้ดีเลยค่ะ555555555ตอนแรกเราก็กลัวนะค่ะยังไม่เคยเจอหน้ากันแต่คบกันบ้านเรากับบ้านเขาไกลกันมากค่ะเราอยู่แถวบางรักเขาอยู่แถวปทุมธานีเราอยากเจอเขามากค่ะ เขาเลยบอกให้เราไปเจอกันครึ่งทางคือเซ็นทรัลลาดพร้าวค่ะเอาตรงๆนะค่ะคือตอนนั้นไปไกลสุดก็จตุจักรนี่แหละค่ะ5555555ไม่เคยคบคนไกลขนาดนี้เราก็เลยบอกเขาว่าไปไม่เป็นกลัวหลง ละวันนึงเราได้ถูกรถเฉี่ยวหน้ารร.ค่ะขาเราก็โดนชนคือแย่วันนั้นครูเลยต้องพาเราไปโรงพยาบาลกับเพื่อนคือวันนั้นเขารู้เขารีบโทรมาหาบอกจะโดดเรียนมาด้วยซ้ำเป็นห่วงเรามาก เราเลยบอกไม่เป็นไรนิดหน่อยเองเดี๋ยวก็หายละวันต่อมาเขาก็มาหาเราที่หัวลำโพงค่ะเป็นวันแรกที่เราเจอกันเราตื่นเต้นมากจนลืมว่าเจ็บขาเลยค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่เคยมาหาใครไกลขนาดนี้เราเป็นคนแรกเลยที่เขามาหาคือเรายิ่งเขินเลยค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคนไหนเรามากับเพื่อนอีกสองคนค่ะเขามากับน้องสาว(ตอนแรกไม่รู้ว่ามากับน้องสาวเราแอบหึงนิดหน่อยค่ะเพราะน้องเขาน่ารักดี555555)เขามีอาการเขินอายมากค่ะ ไม่กล้าคุยกับเราไม่กล้าแตะตัวเราหรือเข้าใกล้เราจนน้องเขาและเพื่อนเราบอกให้ช่วยพยุงเราที่ขาเจ็บหน่อย555555เขาเลยมาช่วยพยุงเรา พวกเรานั่งคุยได้สักพักก็แยกย้ายกลับบ้านกันค่ะ เขาบอกว่าเขาจะไปส่งเราที่บ้านเพราะเราเจ็บขา แต่คือตอนนั้นมันดึกแล้วเราเลยบอกไม่เป็นไรแยกกลับดีกว่าเพราะบ้านเขาก็อยู่ไกล พูดอยู่นานกว่าจะยอมกลับ55555ตอนนั้นเราก็คิดนะค่ะว่าดีแล้วที่เราเลือกเขาคนนี้แน่ๆที่จะทำให้เรามีความสุขเพราะเราเคยเจอเรื่องแย่ๆเกี่ยวกับความรักมาจนมันทำให้เราไม่กล้าไว้ใจใคร ไว้เดี๋ยวมาเล่าต่อนะค่ะนี้แค่เริ่มแรกตอนที่เรายังมีความสุข..
บทเรียนโง่ๆที่อยากพิมพ์ไว้เตือนใจตัวเอง ว่าไม่มีใครดีได้ตลอดไป..
เรามีแฟนที่คบกันมาจนจะ2ปีละค่ะเรากับแฟนเป็นคู่ทอมดี้ค่ะหรือหญิงๆ เราคบกันมาตั้งแต่มอ.ปลายประมาณมอ5ค่ะคือเรารู้จักกันในเฟสค่ะเราไม่เคยได้คุยกันมาก่อนเลยแต่เขาแอดเรามาแล้วชอบมากดไลค์บ่อยๆจนวันเกิดเราเขาก็มาโพสอวยพรให้หน้าเฟสแต่เราก็แอบคิดนะค่ะว่าเขาคิดอะไรกับเรารึเปล่าจนวันนึงเราตั้งตัสเฟสว่าไลค์ทักเขาก็มาไลค์ค่ะละนั่นคือจุดเริ่มต้นของเราค่ะเราได้คุยกัน แต่เราก็ยังมีเรื่องที่ค้างคาค่ะคือแฟนเก่าเราได้ตามมาง้อขอคืนดีทั้งที่เราก็กำลังคุยๆดูใจกับเขา วันนั้นที่แฟนเก่าเรามาง้อเราก็บอกเขาตลอดเขารีบโทรมาหาเราทำเหมือนหึงหวงเราเหมือนแฟนคนนึงเราดีใจมากค่ะที่เขาเห็นเราสำคัญขนาดนี้ แต่เราไม่คิดจะกลับไปหาแฟนเก่าหรอกค่ะเพราะแฟนเก่าเราขี้โกหก ในใจเราคิดแล้วว่าเราจะเลือกเขาค่ะแต่จะดูๆใจศึกษากันไปก่อน เราคุยกันได้ประมาณ3อาทิตย์ค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ได้คุยได้รู้จักเขาเรามีความสุขมากค่ะ เขาจึงขอเราคบวันที่15ธันวาคมค่ะเวลา22.42น. เราจำได้ดีเลยค่ะ555555555ตอนแรกเราก็กลัวนะค่ะยังไม่เคยเจอหน้ากันแต่คบกันบ้านเรากับบ้านเขาไกลกันมากค่ะเราอยู่แถวบางรักเขาอยู่แถวปทุมธานีเราอยากเจอเขามากค่ะ เขาเลยบอกให้เราไปเจอกันครึ่งทางคือเซ็นทรัลลาดพร้าวค่ะเอาตรงๆนะค่ะคือตอนนั้นไปไกลสุดก็จตุจักรนี่แหละค่ะ5555555ไม่เคยคบคนไกลขนาดนี้เราก็เลยบอกเขาว่าไปไม่เป็นกลัวหลง ละวันนึงเราได้ถูกรถเฉี่ยวหน้ารร.ค่ะขาเราก็โดนชนคือแย่วันนั้นครูเลยต้องพาเราไปโรงพยาบาลกับเพื่อนคือวันนั้นเขารู้เขารีบโทรมาหาบอกจะโดดเรียนมาด้วยซ้ำเป็นห่วงเรามาก เราเลยบอกไม่เป็นไรนิดหน่อยเองเดี๋ยวก็หายละวันต่อมาเขาก็มาหาเราที่หัวลำโพงค่ะเป็นวันแรกที่เราเจอกันเราตื่นเต้นมากจนลืมว่าเจ็บขาเลยค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่เคยมาหาใครไกลขนาดนี้เราเป็นคนแรกเลยที่เขามาหาคือเรายิ่งเขินเลยค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคนไหนเรามากับเพื่อนอีกสองคนค่ะเขามากับน้องสาว(ตอนแรกไม่รู้ว่ามากับน้องสาวเราแอบหึงนิดหน่อยค่ะเพราะน้องเขาน่ารักดี555555)เขามีอาการเขินอายมากค่ะ ไม่กล้าคุยกับเราไม่กล้าแตะตัวเราหรือเข้าใกล้เราจนน้องเขาและเพื่อนเราบอกให้ช่วยพยุงเราที่ขาเจ็บหน่อย555555เขาเลยมาช่วยพยุงเรา พวกเรานั่งคุยได้สักพักก็แยกย้ายกลับบ้านกันค่ะ เขาบอกว่าเขาจะไปส่งเราที่บ้านเพราะเราเจ็บขา แต่คือตอนนั้นมันดึกแล้วเราเลยบอกไม่เป็นไรแยกกลับดีกว่าเพราะบ้านเขาก็อยู่ไกล พูดอยู่นานกว่าจะยอมกลับ55555ตอนนั้นเราก็คิดนะค่ะว่าดีแล้วที่เราเลือกเขาคนนี้แน่ๆที่จะทำให้เรามีความสุขเพราะเราเคยเจอเรื่องแย่ๆเกี่ยวกับความรักมาจนมันทำให้เราไม่กล้าไว้ใจใคร ไว้เดี๋ยวมาเล่าต่อนะค่ะนี้แค่เริ่มแรกตอนที่เรายังมีความสุข..