อักษรจีน แบ่งได้ สามพยางค์ คือ ตี๋จู่ แปลว่า เจ้าของที่ดิน

เสิ้น แปลว่า เทพเจ้า

เว่ย แปลว่า ที่ (ที่ตรงนี้)

ดังนั้น ก็แปลว่า เป็นสถานที่ที่เทพเจ้าแห่งเจ้าของที่ดิน(แห่งนี้)สถิตย์อยู่

คำว่า ที่ดิน ในนี้ มันหมายถึง พื้นดิน ดังนั้น ศาลแบบนี้ จึงต้องตั้งติดดินเลย แม้แต่ ของถวาย ก็ถวายใส่จาน วางบนดิน

สมัยก่อน บ้านคนจีนยังไม่พัฒนามาก เจ้าที่ตี่จู่เอี๊ยะ จะเป็น แผ่นกระดาษแดงๆ เขียนอักษรจีนดังกล่าว

หรือ บางคนก็ใส่กรอบแดง แขวนไว้ หรือวางไว้ ให้ติดกับดิน พร้อมถ้วยแดงน้ำชา ห้าถ้วย กระถางธูป ปัก กิมฮวย (เครื่องยศ)

แต่ตอนนี้ แต่ละบ้าน ก็ หลากหลายอาจารย์ บางท่าน ก็ให้ก่อปูน ติดกระเบื้องแดง ยกสูง สารพัด ก็ตามแต่ความเชื่อแต่ละท่าน

นอกจากนี้ ที่จีน บางบ้าน ก็จะไม่มี ตี่จู่เอี๊ยะ แต่จะมี "เหมินเสิ้น" แทน หรือ มิ่งซิ้ง

นั่นก็คือ เทพเจ้าแห่งประตู

เนื่องจาก คนจีน เชื่อว่า ทุกประตูบ้านจะมีเทพเจ้าเฝ้าอยู่ ถ้าจะกัน ภูติผี สิ่งไม่ดี ก็ต้องไหว้เทพเจ้าประตูให้ดี

(แต่ก็แปลกใจ ถ้าเป็นผีจริงๆ จะเข้าทางประตูทำไม ก็เข้าทางกำแพงอื่นๆไปสิ)

เหมินเสิ้น จะยิ่งง่ายกว่า ตี่จู่เอี๊ยะ คือ มีแค่กระดาษสีแดง ติดไว้ข้างๆประตู หรือ บางบ้านก็แค่ เอาที่ปักธูปสีแดงๆ มาแขวนไว้ข้างๆประตู

ทีนี้ บ้านคนจีน ปัจจุบัน เป็นคอนโด มีแค่ประตูเดียว เค้าก็จะ แขวนไว้อันเดียว แต่บางทีเค้าไม่ให้ปักธูปอันตราย ก็ติดแต่กระดาษสีแดง

แต่บ้านคนไทย บ้านใหญ่กว่า ประตูใหญ่ ก็อาจจะแขวนที่ใส่ธูปสองฝั่ง ฝั่งละอัน และ เชื่อกันว่า เหมินเสิ้น จะมีสองท่านเสมอ

นอกจากนี้ ภาษาจีนที่เขียนไว้ ในศาล ก็จะเป็นคำอวยพรดีๆ เช่น ขอให้เงินทองไหลมาจากทิศทั้งห้า หรือ ขอให้คนในบ้านสุขสงบกลมเกลียว

สมัยก่อน ถ้า ตี๋จู่เอี๊ยะ เป็นกระดาษแดง เขียนด้วย ตัวอักษรสีทอง เราก็จะเปลี่ยนกระดาษใหม่ ทุกๆ ช่วงวันตรุจจีน