๙ แล้ว ๖ ๖ แล้ว ๙ การใช้ชีวิตแบบ life long investor กับประตูวัดที่ชอบมากที่สุด

เมื่อวานนี้  ต้องตามภรรยา ไปทำธุระเกี่ยวกับการรังวัดที่ดินมรดก
เพื่อตัดปัญหากรณีพิพาทกับที่ดินรอบข้าง

พี่ทนายได้นัดหมายช่างรังวัดไว้ตอนสิบนาฬฺิกาที่สำนักงานที่ดินจังหวัด

ก็เลยต้องขึ้นเครื่องแอร์เอเซียแต่เช้าตรู่  
เพื่อไปลงสนามบินร้อยเอ็ด แล้วเช่ารถขับไปมหาสารคามอีกสี่สิบกว่ากิโลเมตร

เลยถือโอกาสใช้ชีวิตแบบ ทูอินวัน

๑ ใช้บริการห้องพักที่ไม่เคยใช้มาก่อน  

๒  ไม่ต้องตื่นแต่ดึกมาเตรียมตัวเดินทางไปดอนเมืองตั้งแต่ตีสาม ตีสี่  เพราะกลัวปํญหารถติด




เตียงนอนได้สบายๆ สองคน  ถ้าคนมากกว่านั้น ก็คงต้องนอนกับพื้นทางเดิน



ห้องน้ำสะอาดดี



เช็คเอ้าทคืนห้องพัก ตอนเกือบหกโมงเข้า  
ลงบันไดเลื่อนมาเช็คอินกับแอร์เอเซียเที่ยว 7.20 น.




ที่มหาสารคาม
ระหว่างที่พี่ทนาย ที่ภรรยาเคารพนับถือ เพราะเป็นเพื่อนสนิทของพี่เขย
จัดการเกี่ยวกับการรังวัด  และข้อกฏหมายเพื่อป้องกันปัญหาการครอบครองปรปักษ์

เลยมีเวลาว่างให้ได้เดินเล่น  ในตัวเมืองสามสี่ชั่วโมง

กินข้าวเที่ยงแถวเสริมไทยพลาซ่าเสร็จ
ก็เรียกสกายแล็ป ไปส่งที่วัดนาควิชัย

เพื่อไปดูซุ้มประตูวัด ที่ผมขอบขิ่อประตูมากๆ  
มันเตือนใจดีว่า   สุดท้าย "มันก็เป็นเช่นนั้นเอง"
จะมัวแต่หน้าดำคร่ำเครียด  หาเงิน  
ที่น่าจะมีพอใช้จ่ายอย่างประหยัดไม่ก่อหนี้ทุกชนิดแล้ว

จะต้องมีมากขึ้นไปอีกทำไม  ถ้าต้องมาพร้อมกับความเครียด


อมยิ้ม04อมยิ้ม04อมยิ้ม04อมยิ้ม04อมยิ้ม04อมยิ้ม04









มุมสงบที่ไม่จำเป็นต้องใช้เงินซื้อซักบาท  เพราะไม่ได้มีเทศกาลเพื่อพุทธพาณิชย์ในตอนที่นั่งอยู่














กลับถึงบ้านประมาณ สี่ทุ่ม
พร้อมกับเสียงบ่นของแท็กซี่ ที่ทำท่าไม่อยากจะมาส่ง
ตามคิวที่เรียกมาจากดอนเมือง

เขาให้ข้อมูลว่า
แท๊กซี่ที่ถึงคิวส่งผู้โดยสาร  จะหงุดหงิดที่สุด ถ้าถูกเรียกไปส่งในระยะใกล้ๆ
เพราะไม่คุ้มกับการรอคิวนานๆในสนามบิน
แท๊กซี่บางคันถึงกับฉีกบัตรคิวทิ้ง  ให้ผู้โดยสารหารถคันอื่นไป
ส่วนตัวเองก็ขับรถเปล่าออกมาด้วยความหงุดหงิด พร้อมกับแบล็คลิสต์ที่เจ้าหน้าที่จดไว้

เส้นทางที่แท็กซี่ชอบที่สุดคือ รังสิต ปทุมธานี
ที่จะสามารถวกกลับมาต่อคิวที่สนามบินได้สะดวก

ลงท้าย แทนที่จะบวกจากมิเตอร์อีกห้าสิบบาท  ตามกฏของแท็กซี่สนามบิน

ก็จ่ายเพิ่มไห้อีก สองร้อยบาท เพื่อซื้อรอยยิ้มและการไหว้จากแท๊กซี่

ก็ถือว่าจบลงด้วยดี แม้จะหงุดหงิดบ้างตอนเริ่มฟังเสียงบ่น

ถือว่า  ชีวิตเมื่อวาน ผ่านไปได้ด้วยดี
แม้จะรู้ผ่านแท็บเล็ต ระหว่างนั่งรอกินข้าวเย็นว่า
หุ้นในพอร์ต เงินมายาหายไปสองแสนจาก ไอเฟก
และวันนี้ ไม่รู้จะหายไปอีกเท่าไร กํบหุ้นฟรี สี่แสนหุ้น


ยิ้มยิ้มยิ้มยิ้มยิ้มยิ้ม


แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่