ผมเคยเจอสองเคสที่รู้สึกไม่ปลื้มมากเลย 2 เหตุการณ์แต่ที่เอามาลงวันนี้เพราะเหตุการณ์ที่สองพึ่งเกิดมาสดๆร้อน

เหตุการณ์ที่หนึ่ง
คือผมจะมีขวดน้ำจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นขวดเปล่าเยอะเนื่องจากกินน้ำขวด ผมก็เลยคิดว่าดีกว่าเอาไปทิ้งก็นำไปขายหาเงินดีกว่า ครอบครัวผมเวลาเดือดร้อนเรื่องเงินๆทองก็จะไปขายขยะพวกนี้ต่อชีวิต วันนั้นก็เลยไปยังร้านรับขยะร้านหนึ่ง ก็เอาของไปชั่ง มีกระดาษ ขวด ฝาพลาสติกแยกแล้ว ไปชั่ง แต่ร้านนี้เป็นแบบนี้ประจำคือ ชั่งไปดูตาชั่งได้เท่านี้ แต่ตัดไปโลสองโลคืออะไรก็ไม่รู้ แต่โกงมากครับ บางทีลูกน้องร้านนี้มันก็โยนขยะขึ้นไปบนตาชั่งแล้วร่วงลงจากตาชั่ง ก็ไม่หยิบมาชั่งใหม่ คิดราคาโดยที่ไม่เอาไอ้ที่เรามาขายมาชั่งซะอย่างนั้น พอขนไปจนถึงฝาพลาสติกที่แยกมาแล้ว ทำเนียนจะไม่ขนลง เหมือนไม่รับด้วยซะงั้น ซึ่งปกติร้านนี้มันก็รับอยู่แล้ว เราก็บอกไม่เอาลงหรือ เลยขนลง แล้วลีลาเพื่อ คือ นอกจากจะขนลงต่างหากไม่เอาไปรวมกับขวดแล้ว เขาถือว่าเป็นพลาสติกซึ่งเป็นอีกราคาซะงั้น เอ้าจะเอางั้นก็ได้เรื่องนี้พอให้ได้ แต่เรื่องตาชั่งไม่ตรงนี่ให้ไม่ได้ พ่อเลยไปทักท้วงว่าไม่ตรงนะ เขาก็ให้ไปดูป้าย "เรื่องมากไม่ต้องขาย" หยั่งงี้ได้ด้วย รู้ว่าคุณเป็นคนให้เงิน แต่มันไม่ได้หายไปขีดสองขีดนะหายไปเป็น 1-2 กิโลเลย สุดท้ายก็ไม่แก้ให้แล้วต้องรับสภาพไป เข้าใจว่ามันเป็นธถรกิจนะครับแต่ทำอย่างนี้โกงกันเห็นๆ จะเผื่อเสีย เผื่อไม่ใช้ยังไงก็ไม่น่าถึง 2 กิโล

เหตุการ์ณ์ที่สอง
พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นทำให้นึกถึงป้าแถวบ้านคนหนึ่งขึ้นมาเลย ป้าคนนี้เป็นที่แบบว่ารวยเป็นเจ้าของซอยอะไรเทือกนั้น ตอนนั้นหน่วยงานรัฐมาทำถนน เนื่องจากน้ำท่วมขังในซวยบ่อย และจะยกถนนให้สูงขึ้น แต่ด้วยความเป็นเจ้าของซอยป้าแกไม่กะพัฒนาซอยซะงั้น เลยทำทางไปได้แค่ครึ่งซอยท้ายซึ่งบ้านป้าแกอญุ่ ส่วนหน้าซอยก็ให้คงเดิมไปกลายเป็นหน้าต่ำหลังสูง พอปีน้ำท่วมนี้ก็มิดเลยเพราะมันต่ำมาก หลังจากน้ำท่วมมาก็ไม่คิดจะทำด้วย เพราะแกจะได้เก็บค่าที่เวลาคนเอาร้านรถเห็น ร้านอาหาร ร้านอะไรก็แล้วแต่ รู้จักไม่รู้จักมาใหม่มาเก่าก็ไล่ไปเก็บค่าที่เขา เพราะถือเป็นเจ้าของซอย บางทีก็เกือบโดนแม่ค้าเล่นเอา เพราะวันนั้นทั้งวันยังขายไม่ได้เลย คนก็เลยพากันยี้ส่วนหนึ่งละ แล้วถังขยะที่หน่วยงานรัฐมาให้ชาวบ้านทิ้งก็ไม่ให้ทิ้งลงถังขยะตรงนั้น คืองงมากเจ้าของรึก็ไม่ใช่ ใครก็ทิ้งได้มันเป็นของรัฐ ผมอาจจะมีเคยทิ้งบ้างแหละ แต่ประมาณซองขนม 1-2 ซอง ไอศครีม 1-2 ซอง ตรงถังนั้น ก็มาด่าเราซะเละเทะบอกว่าขยะตรงนี้มันเต็มเพราะตู ดูสัดส่วนลูกบ้านป้ากอนไหม 100 กว่าชีวิตในตึกนั้น ผมทิ้ง 1 ซอง คนรับใช้เขาก็ดีเหลือเกินเอา 1 ซองนั้นไปฟ้องป้าซะได้ ต่อมาแกก็ถึงขั้นลงทุนเอาสังกะสี เอาไม้มาตอกกั้นไม่ให้คนทิ้งเลยเฮ้ย..ลงทุนมากอะ ทั้งๆที่ถังขยะรัฐ แถมเราไปทิ้งอยู่จึ๋งเดียว กลายเป็นคนแถวนั้นให้ฉายาเลยว่า ยัยเกลือ ซอยนี้เหม็นหน้าป้า 90 เปอร์เซ็นต์เลยละจากที่ฟังๆมา

เลยคิดว่าทำไมคนที่มีฐานะรวย (บางคน) อยู่แล้วเขางกจังบางทีน่าจะมีความสุขอยู่แล้วนะเพราะกินอยู่สบาย มาเอาเปรียบ มาเบียดเบียน มางกใส่ซะอย่างงั้น