เราค่อนข้างรู้สึกหงุดหงิดค่ะ พยายามไม่ใส่ใจแต่พอเห็นก็อดหงุดหงิดไม่ได้ เอาเราไปว่าไปด่าสารพัด ไม่เจอกันเป็นสี่ห้าปี มีวันนึงบังเอิญเจอกัน
ก็พูดเหมือนจงใจให้เราได้ยินว่าวันซวยของนาง แต่สีเล็บที่วันนั้นเราทาไป วันนี้นางเอาไปทำตามที่คิดว่าทำตามเพราะเรามีสีอื่นอยู่ในเล็บข้างละนิ้ว ละนางก็ทำสีเดียวกันกับที่วันนั้นเราทา เอาสีอื่นมาใส่นิ้วเดียวสีเดียวกันเป้ะ นางเคยบอกว่าการแต่งตัวเราแก่ ต่างหูที่เราใช้ป้า คำพูดเราดูแปลกๆ คือตอนนี้นางเอาไปใช้ทั้งหมด
ต่างหูที่บอกเราว่าป้า เหมือนบอกให้เราเลิกใช้ไม่เหมาะกับเรา นางตอนนี้มีเป็นคอลเล็กชั่นเล็กกลางใหญ่ ครบทุกสี
แนวการแต่งตัวที่นางบอกว่าแก่ เวลาเราใส่มาก็จะหัวเราะเหมือนเจอเรื่องตลกที่สุดในตอนนั้น ตอนนี้นางใส่เหมือนเราแทบจะทุกอย่างแม้แต่โทนสี..
ที่พีคที่สุดก็คงเป็นคำพูด บุคลิกที่ตอนแรกนางว่าเราว่าแปลกๆ ตอนนี้กลายเป็นตัวนางไปแล้ว
คือเราไม่เข้าใจ ถ้าชอบก็บอกว่าชอบสิ ทำไมต้องมาว่าเราแล้วก็ทำตาม พอทำตามบางทีเหมือนกันเด้ะ ก็เอาไปพูดว่าเราไปเลียนแบบนาง เกินไปอ่ะ
เราหงุดหงิด ใครมีวิธีหรือคำพูดที่ทำให้ไม่ต้องไปใส่ใจคนประเภทนี้มั้ยคะ
รบกวนช่วยบอกวิธีไม่ต้องไปใส่ใจคนที่เกลียดเราแต่เลียนแบบเราทุกอย่างทีค่ะ..
ก็พูดเหมือนจงใจให้เราได้ยินว่าวันซวยของนาง แต่สีเล็บที่วันนั้นเราทาไป วันนี้นางเอาไปทำตามที่คิดว่าทำตามเพราะเรามีสีอื่นอยู่ในเล็บข้างละนิ้ว ละนางก็ทำสีเดียวกันกับที่วันนั้นเราทา เอาสีอื่นมาใส่นิ้วเดียวสีเดียวกันเป้ะ นางเคยบอกว่าการแต่งตัวเราแก่ ต่างหูที่เราใช้ป้า คำพูดเราดูแปลกๆ คือตอนนี้นางเอาไปใช้ทั้งหมด
ต่างหูที่บอกเราว่าป้า เหมือนบอกให้เราเลิกใช้ไม่เหมาะกับเรา นางตอนนี้มีเป็นคอลเล็กชั่นเล็กกลางใหญ่ ครบทุกสี
แนวการแต่งตัวที่นางบอกว่าแก่ เวลาเราใส่มาก็จะหัวเราะเหมือนเจอเรื่องตลกที่สุดในตอนนั้น ตอนนี้นางใส่เหมือนเราแทบจะทุกอย่างแม้แต่โทนสี..
ที่พีคที่สุดก็คงเป็นคำพูด บุคลิกที่ตอนแรกนางว่าเราว่าแปลกๆ ตอนนี้กลายเป็นตัวนางไปแล้ว
คือเราไม่เข้าใจ ถ้าชอบก็บอกว่าชอบสิ ทำไมต้องมาว่าเราแล้วก็ทำตาม พอทำตามบางทีเหมือนกันเด้ะ ก็เอาไปพูดว่าเราไปเลียนแบบนาง เกินไปอ่ะ
เราหงุดหงิด ใครมีวิธีหรือคำพูดที่ทำให้ไม่ต้องไปใส่ใจคนประเภทนี้มั้ยคะ