เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ ขอให้ทุกคนคิดว่าเป็นข้อคิด ในเรื่องความรักเเล้วกันน่ะ
จขกท ขอ แทนตัววเองว่าเจน เจน เป็นเด็กที่เรียกว่ามีปัญหาทางบ้าน พ่อ-แม่เลิกกัน เราอยู่กับเเม่เเละน้องสาว1 คน น้องสาวเราเอาเเต่ใจตัวเเองมาก อายุห่างจากเรา 4 ปี และเเม่ก็ชอบเอาใจน้องมากๆด้วย ส่วนเราน่ะเหรอ แม่ไม่เคยทำกับข้าวให้ไปกินที่ รร ไม่เคยไปรับไปส่งเรา ไม่เคยสอนการบ้านเรา ทุกๆอย่างที่เเม่ไม่เคยทำให้เรา เเต่เเม่ทำให้น้องเราทุกอย่าง เหมือนเราเป็นลูกนอกคอกอะไรทำนองนั้น แต่กับพ่อ พ่อใจดีกับเรามาก พ่อไม่ชอบน้องเพราะน้องเอาเเต่ใจตัว เราอยากไปอยู่กับพ่อน่ะ เเต่ด้วยความที่เราเด็กเราไม่มีสิทธ์คัดค้านได้เลย ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 มีเพื่อน 2 คน ก้อย กับ ออย สนิทกันมากคุยได้ทุกเรื่อง แน่นอนเด็กมีปัญหาอย่างเราต้องหนีเที่ยวค่ะ ตกดึกเราปีนออกนอกหน้าต่างไปหาเพื่อน เราไม่ได้ไปผับ ไปบาร์อะไรที่ไหนน่ะ เราไปสวนสาธารณเเห่งหนึ่งซึ่งมันเงียบสงบมาก ถามว่าทำไมเราต้องหนี เเม่ว่าหรอ ? เหอะเเม่เราน่ะเหรอะ จะว่าเรา ดีใจสะอีกที่เราออกไปจากบ้าน เหมือนเราโดนตัดหางปล่อยวักอะไรทำนองนั้น ( ตอนนั้นเราเกลียดเเม่มาก ที่เเม่เอาใจเเต่น้อง )
ที่ รร
ก้อย. จะะสอบเเล้วนัดติวกันป่ะ
ออย. เออ เอาดิ่ อิเจน ติวให้พวกกูหน่อยน่ะ
เรา. กูยังเรียนไม่เข้าใจเลย
ออย. เอาจริงๆป่ะ มิงอ่ะ เรียนดีสุดในห้องล่ะ มิงอ่ะเข้าใจทำไมมิงสอบไม่ได้ TOP ว่ะ // อย่างที่บอกเราเป็นเด็กมีปัญหา เราอยากประชดคนในบ้านค่ะ เราเลยไม่ตั้งใจสอบ เหมือนจะทำตัวให้เลวอะไรประมาณนั้น
เรา. เออออๆๆ ติวที่ไหนอ่ะ
ก้อย. เออที่ไหนดีว่ะ เอาเเบบมี WIFI ให้เล่ด้วยน่ะ จะทำรายงานด้วย
เรา. ร้าน กาเเฟตรง...ป่ะ ///เป็นร้านที่พ่อเราชอบไปนั่งค่ะ พ่อเรารู้จักเจ้าของร้าน
ก้อย. เออๆๆ ได้ๆๆ เริ่มเสาร์นี้เลยน่ะ
เรา. เค
บ้าน
แม่. เจน สอบครั้งนี้สอบให้ได้ท๊อปมั่งสิ ดูน้องสิน้องยังได้ตั้งที่ 3 ของห้อง ช่วยทำอะไรใหแม่ภูมิใจบ้างได้มั้ย!!
เห็นม้ะ เเม่เราชอบเป็นงี้ไง
เรา. แล้วถ้าหนูสอบได้ดีกว่าน้อง แม่จะให้อะไรหนูล่ะค่ะ อ่อ หนูลืม หนูมันลูกนอกคอก แค่ของขวัญสักชิ้นหนูยังไม่เคยได้!!
แม่. เงียบไปสักพัก เเล้วเเกจะเอาอะไร // พูดเสียงข่มอารมณ์สุดๆ
เรา. หนูจะไปอยู่กับพ่อ
แม่. ทำไม คิดถึงมากรึไงพ่อเเกน่ะ ป่านนี้มีเมียใหม่ไปแล้วมั้ง
เรา. เมียใหม่ของพ่อ คงดีกว่าเเม่มั้งค่ะ
แล้วเราก็รีบเดินขึ้นบ้าน เข้าห้องได้ปล่อยโฮเลย ถึงเราจะโดนหยามมาตั้งเเต่เด็กๆ เเต่นั่นเเม่ไงพูดอะไรมายังไงก็ทำเราร้องได้เสมอเเหละ โดนครูด่า 100 ครั้งยังไม่เท่าเเม่ด่าอ่ะคิดดู
* ไม่สนับสนุนให้เถียงพ่อเเม่น่ะค่ะ ควรใช้เหตุผลในการปรับความเข้าใจกัน
*โปรดอย่าด่าเเม่เรา แม่ใครใครก็รัก
เรานอนคิดทบทวน ว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดี เเละผลที่เราคิดได้คือ เราต้องสอบให้ได้ เราจะให้คนอื่นมาทำให้ชีวิตเราตกต่ำไม่ได้ เราต้องใช้คำสบประมาทของคนอื่นเป็นเเรงกระตุ้นให้เราดีขึ้น ในเมื่อเราตัดสินใจเเล้วว่าเราจะตั้งใจสอบ เเน่นอนเราต้องตั้งใจติว ตั้งใจเรียน เราต้องลบคำสบประมาทของคนอื่นให้ได้ จริงๆเเล้วเราเรียนได้น่ะ เรียนดีด้วย ไม่ได้อวยตัวเองน่ะ เเต่อย่างที่บอกเราไม่ตั้งใจทำข้อสอบ เพราะเราอยากประชดเเม่
วันเสาร์เราก็ไปร้านกาแฟที่เรานัดกัน พอเราเข้าร้านไปเราเห็นบาริสต้าชาย คนนึงชงกาาแฟนอยู่ คือหล่อเนี้ยบ ล่ำ ดูดีใส่ผ้ากันเปื้อนด้วย มีหนวดนิดๆ ใส่สร้อยที่มีเกียร์อยู่ เเต่ด้วยเวลานั้นเราคิดถึงคำพูดของเเม่ตลอด เด็กมีปัญหาอย่างเราไม่คิดเรื่องความรักหรอก เราก็เฉยๆ ไปนั่งที่โต๊ะ เเล้วผช คนนั้นที่ชงกาแฟอยู่ก็หันมามองเราเเล้วยิ้มให้ เเล้วเขาก็จ้องมองเราเหมือนเรารู้จักกันอ่ะ ก้อยกับออยยังไม่มาเราก็สั่งน้ำไป แล้ว ผช คนที่ชงกาแฟนั่นเเหละมาเสริฟให้เรา
บาริสต้า. น้ำครับ... ยื่นกาแฟมาเเล้วยิ้มให้
เรา. ขอบคุณค่ะ ..เรารับเเฟมาเเต่ เขายังไม่ไป
บาริสต้า. ยังยืนอยู่
เรา. มีอะไรรึป่าวค่ะ
บาริสต้า. น้องเจนรึป่าว
เรา. ใช่ค่ะ เราทำหน้างงใส่
บาริสต้า. จำพี่ไม่ได้หรอ นี่ร้านพ่อพี่ไง
เรา. กำลังคิด
บาริสต้า. พี่ภูไง พ่อพี่กับพ่อเธอเป็นเพื่อนกัน ตอนเด็กๆ เจนกับพ่อมาร้านนี้บ่อยๆ
เรา. อ๋อออออ ไม่เจอกันนานเลยน่ะค่ะ พี่นั่งสิ
พี่ภู. แล้วพ่อกับเเม่เป็นไงบ้าง
เราเงียบ
พี่ภู. มีเรื่องอะไรรึป่าว ทำไมทำหน้าเเบบนี้
เรา. พ่อแม่ เลิกกันเเล้ววว // น้ำตาไหลเลยเรา เเต่ไม่ได้ปล่อยโฮน่ะ พี่ภูดูตกใจมากที่เราร้องไห้
พี่ภู. เห้ยๆ พี่ขอโทษๆ อย่าร้องสิ // นางก็ดึงทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เรา
พี่ภู. เรียน ม. อะไรเเล้วเนี่ยเรา
เรา. ม.5 ค่ะ พี่เรียนจบเเล้วหรอ
พี่ภู. ยัง พี่อยู่ปี 3 ล่ะ
เรา. พี่เรียนอ่ะไรอ่ะค้ะ
พี่ภู. วิศวะไฟฟ้า แล้วเธออ่ะเรียนสายอะไรเนี่ย
เรา. วิทคนิต
พี่ภู. จริงดิ่ เรียนได้ไม๊
เรา. ก็มี งง บ้างน่ะ
เเล้วก้อยกับ ออยก็มาพอดี
ก้อย. รอนานป่ะ
เรา. สักพักอ่ะ เออนี่ พี่ภูน่ะ เจ้าของร้านนี้อ่ะ
2 นางก็สวัสดีพี่ภู
พี่ภู. เเล้วนี่มาติวหนังสือกันหรอ
เรา. ค่ะ
พี่ภู. ไปติวชั้นสองมั้ย ในร้านมันวุ่นวาย
เรา. พี่จะว่าพวกหนูเกะกะ ก็บอกสิ
พี่ภู. ฉลาดน่ะเรา 555 ป่ะ ไปชั้นสองดีกว่า
พี่ภูก็พาเราไปชั้น 2
พี่ภู. นี่ห้องพี่ ตามสบายเลย ไม่เข้าใจอะไรถามพี่ได้น่ะ เดี้ยวพี่อ่านหนังสือรอ
เรา. ค่าาา
เราก็นั่งอ่านกันไป หันไปมองอิพี่ภูอ้าวววหลับ 555555 เรา 3 คนมันเกรียน เอาปากกาไปวาดหน้าพี่ภู นี่ขนาดยังไม่สนิทน่ะ ก้อยกับออย วาดกันคนละนิด แล้วก็ลงไปทงานรายงานกัน ต่อ ส่วนเราน่ะหรอ 5555 เพลินน วาดเพลิน
พี่ภู. ทำไรน่ะ
เรากำลังจะดีดตัว ขึ้นเเต่ไม่ทัน พี่ภูจับข้อมือเราไว้
เรา. พี่ๆๆ ปล่อยๆ
พี่ภู. ทำไรของเธอเนี่ยย หน้าพี่สิวขึ้นจะทำไง
เรา. ใครทำ เจนไม่ได้ทำน่ะ พี่ภู อย่ากล่าวหามั่วๆๆ
พี่ภู. ปากกายังคามืออยู่เลยน่ะเด็กน้อย 555555 พี่ภูจักจี้เรา
เรา. ขอโทษๆๆๆๆ 45555555 อิก้อย อิอ้อย ช่วยด้วยยยยยย 55555555
อิก้อย. พี่ภูจัดการมันเลยยยย มันไม่ขำมานานเเล้ววว
เรา. เห้ยยยยย ไม่ไหวเเล้ว แฮกๆๆๆเหนื่อย
พี่ภู. อ่าๆๆ พอๆๆ แล้วพี่ภูก็ปล่อยเรา
เรา. 55555555 หน้าตาดี๊ดี
พี่ภู. ยัยตัวเเสบเอ้ยยยย
จริงๆเราไม่ได้หัวเราะเเบบนี้นาเเล้วน่ะ ส่วนใหญ่เราจะหัวเราะกับเพื่อนมากกว่า
พอพี่ภูล้างหน้าเสร็จ ก็ออกมานั่งกับพวกเรา
พี่ภู. ไหนน ตรงไหนไม่เข้าใจบ้าง
เรา. เข้าใจจจจจ
พี่ภู. จ้า คนเก่ง
อิออย. มิงกลับบ้านยัง
เรา. ไม่อยากกลับเลยว่ะ
อิก้อย. เอาน่ามิง ยังไงมิงก็อยู่เเต่ในห้องอยู่เเล้ว อย่าคิดมาก เดี้ยวโทรไปหา
เรา. เออๆๆ งั้นพวกเรากลับเเล้วน่ะค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ ที่ให้สถานที่ติว
พี่ภู. เดี้ยวพี่ไปส่ง พี่มีเรียนพอดี ออกไปพร้อมกันเลย
อิก้อย. เดี้ยวก้อยกับ ออย กลับเองก็ได้ค่ะ บ้านใกล้กัน
เรา. งั้นเจนกลับเองก็ได้ค่ะ
อิออย. เจนมิงก็ไปกลับพี่ภูสิ กลับคนเดียวอันตราย
เรา. ปกติก็ไปไหนคนเดียวเองอยู่เเล้วป่ะ
พี่ภู. เดี้ยวพี่ไปส่งเอง ไปเถอะ
อิอ้อย. งั้นพวกหนูไปก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ
อิก้อย. สวัสดีค่ะ
ความรัก ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป
จขกท ขอ แทนตัววเองว่าเจน เจน เป็นเด็กที่เรียกว่ามีปัญหาทางบ้าน พ่อ-แม่เลิกกัน เราอยู่กับเเม่เเละน้องสาว1 คน น้องสาวเราเอาเเต่ใจตัวเเองมาก อายุห่างจากเรา 4 ปี และเเม่ก็ชอบเอาใจน้องมากๆด้วย ส่วนเราน่ะเหรอ แม่ไม่เคยทำกับข้าวให้ไปกินที่ รร ไม่เคยไปรับไปส่งเรา ไม่เคยสอนการบ้านเรา ทุกๆอย่างที่เเม่ไม่เคยทำให้เรา เเต่เเม่ทำให้น้องเราทุกอย่าง เหมือนเราเป็นลูกนอกคอกอะไรทำนองนั้น แต่กับพ่อ พ่อใจดีกับเรามาก พ่อไม่ชอบน้องเพราะน้องเอาเเต่ใจตัว เราอยากไปอยู่กับพ่อน่ะ เเต่ด้วยความที่เราเด็กเราไม่มีสิทธ์คัดค้านได้เลย ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 มีเพื่อน 2 คน ก้อย กับ ออย สนิทกันมากคุยได้ทุกเรื่อง แน่นอนเด็กมีปัญหาอย่างเราต้องหนีเที่ยวค่ะ ตกดึกเราปีนออกนอกหน้าต่างไปหาเพื่อน เราไม่ได้ไปผับ ไปบาร์อะไรที่ไหนน่ะ เราไปสวนสาธารณเเห่งหนึ่งซึ่งมันเงียบสงบมาก ถามว่าทำไมเราต้องหนี เเม่ว่าหรอ ? เหอะเเม่เราน่ะเหรอะ จะว่าเรา ดีใจสะอีกที่เราออกไปจากบ้าน เหมือนเราโดนตัดหางปล่อยวักอะไรทำนองนั้น ( ตอนนั้นเราเกลียดเเม่มาก ที่เเม่เอาใจเเต่น้อง )
ที่ รร
ก้อย. จะะสอบเเล้วนัดติวกันป่ะ
ออย. เออ เอาดิ่ อิเจน ติวให้พวกกูหน่อยน่ะ
เรา. กูยังเรียนไม่เข้าใจเลย
ออย. เอาจริงๆป่ะ มิงอ่ะ เรียนดีสุดในห้องล่ะ มิงอ่ะเข้าใจทำไมมิงสอบไม่ได้ TOP ว่ะ // อย่างที่บอกเราเป็นเด็กมีปัญหา เราอยากประชดคนในบ้านค่ะ เราเลยไม่ตั้งใจสอบ เหมือนจะทำตัวให้เลวอะไรประมาณนั้น
เรา. เออออๆๆ ติวที่ไหนอ่ะ
ก้อย. เออที่ไหนดีว่ะ เอาเเบบมี WIFI ให้เล่ด้วยน่ะ จะทำรายงานด้วย
เรา. ร้าน กาเเฟตรง...ป่ะ ///เป็นร้านที่พ่อเราชอบไปนั่งค่ะ พ่อเรารู้จักเจ้าของร้าน
ก้อย. เออๆๆ ได้ๆๆ เริ่มเสาร์นี้เลยน่ะ
เรา. เค
บ้าน
แม่. เจน สอบครั้งนี้สอบให้ได้ท๊อปมั่งสิ ดูน้องสิน้องยังได้ตั้งที่ 3 ของห้อง ช่วยทำอะไรใหแม่ภูมิใจบ้างได้มั้ย!!
เห็นม้ะ เเม่เราชอบเป็นงี้ไง
เรา. แล้วถ้าหนูสอบได้ดีกว่าน้อง แม่จะให้อะไรหนูล่ะค่ะ อ่อ หนูลืม หนูมันลูกนอกคอก แค่ของขวัญสักชิ้นหนูยังไม่เคยได้!!
แม่. เงียบไปสักพัก เเล้วเเกจะเอาอะไร // พูดเสียงข่มอารมณ์สุดๆ
เรา. หนูจะไปอยู่กับพ่อ
แม่. ทำไม คิดถึงมากรึไงพ่อเเกน่ะ ป่านนี้มีเมียใหม่ไปแล้วมั้ง
เรา. เมียใหม่ของพ่อ คงดีกว่าเเม่มั้งค่ะ
แล้วเราก็รีบเดินขึ้นบ้าน เข้าห้องได้ปล่อยโฮเลย ถึงเราจะโดนหยามมาตั้งเเต่เด็กๆ เเต่นั่นเเม่ไงพูดอะไรมายังไงก็ทำเราร้องได้เสมอเเหละ โดนครูด่า 100 ครั้งยังไม่เท่าเเม่ด่าอ่ะคิดดู
* ไม่สนับสนุนให้เถียงพ่อเเม่น่ะค่ะ ควรใช้เหตุผลในการปรับความเข้าใจกัน
*โปรดอย่าด่าเเม่เรา แม่ใครใครก็รัก
เรานอนคิดทบทวน ว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดี เเละผลที่เราคิดได้คือ เราต้องสอบให้ได้ เราจะให้คนอื่นมาทำให้ชีวิตเราตกต่ำไม่ได้ เราต้องใช้คำสบประมาทของคนอื่นเป็นเเรงกระตุ้นให้เราดีขึ้น ในเมื่อเราตัดสินใจเเล้วว่าเราจะตั้งใจสอบ เเน่นอนเราต้องตั้งใจติว ตั้งใจเรียน เราต้องลบคำสบประมาทของคนอื่นให้ได้ จริงๆเเล้วเราเรียนได้น่ะ เรียนดีด้วย ไม่ได้อวยตัวเองน่ะ เเต่อย่างที่บอกเราไม่ตั้งใจทำข้อสอบ เพราะเราอยากประชดเเม่
วันเสาร์เราก็ไปร้านกาแฟที่เรานัดกัน พอเราเข้าร้านไปเราเห็นบาริสต้าชาย คนนึงชงกาาแฟนอยู่ คือหล่อเนี้ยบ ล่ำ ดูดีใส่ผ้ากันเปื้อนด้วย มีหนวดนิดๆ ใส่สร้อยที่มีเกียร์อยู่ เเต่ด้วยเวลานั้นเราคิดถึงคำพูดของเเม่ตลอด เด็กมีปัญหาอย่างเราไม่คิดเรื่องความรักหรอก เราก็เฉยๆ ไปนั่งที่โต๊ะ เเล้วผช คนนั้นที่ชงกาแฟอยู่ก็หันมามองเราเเล้วยิ้มให้ เเล้วเขาก็จ้องมองเราเหมือนเรารู้จักกันอ่ะ ก้อยกับออยยังไม่มาเราก็สั่งน้ำไป แล้ว ผช คนที่ชงกาแฟนั่นเเหละมาเสริฟให้เรา
บาริสต้า. น้ำครับ... ยื่นกาแฟมาเเล้วยิ้มให้
เรา. ขอบคุณค่ะ ..เรารับเเฟมาเเต่ เขายังไม่ไป
บาริสต้า. ยังยืนอยู่
เรา. มีอะไรรึป่าวค่ะ
บาริสต้า. น้องเจนรึป่าว
เรา. ใช่ค่ะ เราทำหน้างงใส่
บาริสต้า. จำพี่ไม่ได้หรอ นี่ร้านพ่อพี่ไง
เรา. กำลังคิด
บาริสต้า. พี่ภูไง พ่อพี่กับพ่อเธอเป็นเพื่อนกัน ตอนเด็กๆ เจนกับพ่อมาร้านนี้บ่อยๆ
เรา. อ๋อออออ ไม่เจอกันนานเลยน่ะค่ะ พี่นั่งสิ
พี่ภู. แล้วพ่อกับเเม่เป็นไงบ้าง
เราเงียบ
พี่ภู. มีเรื่องอะไรรึป่าว ทำไมทำหน้าเเบบนี้
เรา. พ่อแม่ เลิกกันเเล้ววว // น้ำตาไหลเลยเรา เเต่ไม่ได้ปล่อยโฮน่ะ พี่ภูดูตกใจมากที่เราร้องไห้
พี่ภู. เห้ยๆ พี่ขอโทษๆ อย่าร้องสิ // นางก็ดึงทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เรา
พี่ภู. เรียน ม. อะไรเเล้วเนี่ยเรา
เรา. ม.5 ค่ะ พี่เรียนจบเเล้วหรอ
พี่ภู. ยัง พี่อยู่ปี 3 ล่ะ
เรา. พี่เรียนอ่ะไรอ่ะค้ะ
พี่ภู. วิศวะไฟฟ้า แล้วเธออ่ะเรียนสายอะไรเนี่ย
เรา. วิทคนิต
พี่ภู. จริงดิ่ เรียนได้ไม๊
เรา. ก็มี งง บ้างน่ะ
เเล้วก้อยกับ ออยก็มาพอดี
ก้อย. รอนานป่ะ
เรา. สักพักอ่ะ เออนี่ พี่ภูน่ะ เจ้าของร้านนี้อ่ะ
2 นางก็สวัสดีพี่ภู
พี่ภู. เเล้วนี่มาติวหนังสือกันหรอ
เรา. ค่ะ
พี่ภู. ไปติวชั้นสองมั้ย ในร้านมันวุ่นวาย
เรา. พี่จะว่าพวกหนูเกะกะ ก็บอกสิ
พี่ภู. ฉลาดน่ะเรา 555 ป่ะ ไปชั้นสองดีกว่า
พี่ภูก็พาเราไปชั้น 2
พี่ภู. นี่ห้องพี่ ตามสบายเลย ไม่เข้าใจอะไรถามพี่ได้น่ะ เดี้ยวพี่อ่านหนังสือรอ
เรา. ค่าาา
เราก็นั่งอ่านกันไป หันไปมองอิพี่ภูอ้าวววหลับ 555555 เรา 3 คนมันเกรียน เอาปากกาไปวาดหน้าพี่ภู นี่ขนาดยังไม่สนิทน่ะ ก้อยกับออย วาดกันคนละนิด แล้วก็ลงไปทงานรายงานกัน ต่อ ส่วนเราน่ะหรอ 5555 เพลินน วาดเพลิน
พี่ภู. ทำไรน่ะ
เรากำลังจะดีดตัว ขึ้นเเต่ไม่ทัน พี่ภูจับข้อมือเราไว้
เรา. พี่ๆๆ ปล่อยๆ
พี่ภู. ทำไรของเธอเนี่ยย หน้าพี่สิวขึ้นจะทำไง
เรา. ใครทำ เจนไม่ได้ทำน่ะ พี่ภู อย่ากล่าวหามั่วๆๆ
พี่ภู. ปากกายังคามืออยู่เลยน่ะเด็กน้อย 555555 พี่ภูจักจี้เรา
เรา. ขอโทษๆๆๆๆ 45555555 อิก้อย อิอ้อย ช่วยด้วยยยยยย 55555555
อิก้อย. พี่ภูจัดการมันเลยยยย มันไม่ขำมานานเเล้ววว
เรา. เห้ยยยยย ไม่ไหวเเล้ว แฮกๆๆๆเหนื่อย
พี่ภู. อ่าๆๆ พอๆๆ แล้วพี่ภูก็ปล่อยเรา
เรา. 55555555 หน้าตาดี๊ดี
พี่ภู. ยัยตัวเเสบเอ้ยยยย
จริงๆเราไม่ได้หัวเราะเเบบนี้นาเเล้วน่ะ ส่วนใหญ่เราจะหัวเราะกับเพื่อนมากกว่า
พอพี่ภูล้างหน้าเสร็จ ก็ออกมานั่งกับพวกเรา
พี่ภู. ไหนน ตรงไหนไม่เข้าใจบ้าง
เรา. เข้าใจจจจจ
พี่ภู. จ้า คนเก่ง
อิออย. มิงกลับบ้านยัง
เรา. ไม่อยากกลับเลยว่ะ
อิก้อย. เอาน่ามิง ยังไงมิงก็อยู่เเต่ในห้องอยู่เเล้ว อย่าคิดมาก เดี้ยวโทรไปหา
เรา. เออๆๆ งั้นพวกเรากลับเเล้วน่ะค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ ที่ให้สถานที่ติว
พี่ภู. เดี้ยวพี่ไปส่ง พี่มีเรียนพอดี ออกไปพร้อมกันเลย
อิก้อย. เดี้ยวก้อยกับ ออย กลับเองก็ได้ค่ะ บ้านใกล้กัน
เรา. งั้นเจนกลับเองก็ได้ค่ะ
อิออย. เจนมิงก็ไปกลับพี่ภูสิ กลับคนเดียวอันตราย
เรา. ปกติก็ไปไหนคนเดียวเองอยู่เเล้วป่ะ
พี่ภู. เดี้ยวพี่ไปส่งเอง ไปเถอะ
อิอ้อย. งั้นพวกหนูไปก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ
อิก้อย. สวัสดีค่ะ