ใครเคยเป็นเเบบเราบ้างคะ  กว่าจะรู้ใจตัวเองจริงๆก็สายเกินจะเเก้อะไรเเล้ว
เรื่องของเราคือเรามีคนคุยอยู่คนหนึ่ง อยู่คนละมหาลัยกัน ไม่ใช่เเฟน ไม่ชัดเจนในสถานะค่ะ เค้าเเค่เคยบอกชอบเราเเล้วเราปฏิเสธไป เพราะตอนนั้นยังคิดถึงเเฟนเก่าอยู่ค่ะ  เเต่เราก็ยังคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ โทรคุยบ้าง เเชทคุยบ้าง ไปเที่ยวไปกินไรด้วยกันบ้าง โดยเค้าให้เหตุผลว่าขออยู่ข้างๆเราจนกว่าเราจะมีเเฟน เราก็ตามน้ำค่ะ รู้สึกดีที่มีคนคอยดูเเล คอยเอาใจ เป็นเเบบนี้มา2ปี จนถึงวันที่เราเผลอไปเปิดใจคบกับคนอื่น พอเค้ารู้เค้าก็เงียบหายไปเลยค่ะ ตอนนั้นไม่เเคร์นะเพราะคิดว่าเค้าคงตัดเราไม่ขาดเหมือนทุกๆครั้ง เดี๋ยวก็กลับมา เเต่ไม่ค่ะ หายเงียบ ไม่โทร ไม่ทักเเชทเลย เราก็เริ่มใจหายค่ะ โทรไปถามว่าทำไมหายเลย เค้าก็บอกว่าช่วงนี้ยุ่งๆ เเละเหมือนจะเลี่ยงคุยกับเรา เราก็ไม่กล้าทักไปอีกเลยค่ะ ตอนนั้นกังวลมาก ยิ่งพอได้คุยกับเเฟนก็ยิ่งรู้ว่าคนที่ตัวเองคิดถึงตลอดเวลาเป็นใคร ผ่านมา5เดือน ตอนนี้เราบอกเลิกเเฟนเเล้ว บอกไปตามตรงว่าเราคงรักใครอีกคนมากกว่า ตอนนี้เราไม่มีคนคุยเลยค่ะ ก็สมควรเเหละ เพิ่งมารู้ใจตัวเองก็ตอนที่เค้าไม่อยู่เเล้ว เพิ่งมารู้ใจตัวเองก็ตอนที่ฟังเพลงเเล้วหน้าเค้าชอบลอยเข้ามา เพิ่งมารู้ใจตัวเองก็ตอนที่นั่งย้อนอ่านช้อความเก่าๆเเล้วน้ำตาไหล ทุกวันนี้เห็นเค้าออนเฟสทุกคืนก็ได้เเค่กังวลว่าเค้าจะคุยกับใครมั้ย จะมีใครเเทนเราได้เเล้วรึป่าว รู้สึกหวงค่ะ จะทักไปขอคืนดีก็ไม่กล้า หลายครั้งเเล้วที่ทำเค้าเจ็บปวด ทำเหมือนเค้าเป็นของตาย  เค้าคงพอเเล้วสำหรับเรา เเต่เราอ่ะต้องอยู่กับความรู้สึกที่ทนคิดถึงเค้าไปทุกคืนค่ะ

" ขอโทษนะที่เพิ่งมารู้ใจตัวเองตอนนี้ ไม่ทันเเล้วใช่มั้ย ไม่ว่ายังไงก็ไม่กลับมาเเล้วสินะ  เราอวยพรให้เธอโชคดีไม่ได้หรอก เรายังเป็นผู้หญิงที่เห็นเเก่ตัวเหมือนเดิม ทนเห็นเธอดีหรือรักใครมากกว่าเราไม่ได้หรอก ถ้าลงโทษเราให้อยู่กับการคิดถึงเธอพอเเล้ว ก็กลับมานะ..  ครั้งนี้เราจะจับมือเธอเเน่นๆเเล้วบอกกับทุกคนว่าเธอคือเเฟนเรา   ..รอเสมอนะ