เราเพิ่งคบกับแฟนได้ครึ่งปี แต่นิสัยของเขาทำให้เราไม่ค่อยอยากไปต่อ พวกเราอายุ 30+ เพราะฉะนั้นพอเริ่มคบกันก็คุยจริงจังระยะยาว
แต่สิ่งที่เราสัมผัสได้ก็คือความเป็นลูกแหง่ ซึ่งเค้าปฏิเสธตลอดเวลา ไม่ใช่ เค้าเป็นแค่ "คนที่ดูแลแม่" เท่านั้น
ลองมาดูนิสัยบางส่วนที่เรารำคาญนะคะ
- แม่คืออันดับ 1 ไปรับ-ส่ง บริการ ทุกอย่างตลอดเวลาทั้งวัน
   แฟนเราทำงานที่บ้าน เลยว่างทั้งวันหรือถ้าไม่ว่างก็เต็มใจทำให้ เช่น แม่จะออกไปเสริมสวย หาเพื่อน กินข้าว ก็ต้องไปส่งแล้วรอรับกลับด้วยตลอดเวลา จน   บางทีเราคิดว่าร้านอยู่ห่างบ้านไม่ถึง 5 นาทีก็ต้องให้ไปรับเพื่อ???  ถ้าลูกติดธุระอยู่ แม่ก็จะยอมยืนรอร้อนๆ ทั้งๆที่ตรงนั้นนั่งแท็กซี่กลับบ้านไม่ถึง 40 บาทอ่ะ ทำให้แฟนเราต้องรีบๆทุกอย่างหรือต้องยกเลิกสิ่งที่กำลังทำกับเราอยู่ทุกอย่างเพื่อไปหาแม่....(ซึ่งเราว่ามันไม่ผิดนะ แต่เจอแบบนี้ทุกวันวันละ 5 รอบก็เริ่มรำคาญ พอบอกให้ไปบริการแม่ก่อน ก็ไม่ยอม เฮ้อออ)
- แม่โทรหาตลอดทั้งวัน ไม่ว่าจะฝนตก ฟ้าร้อง แมวคลอดลูก นกทำรัง น้ำมันขึ้นราคา สารพัดต้องรายงานหมด แล้วคุณลูกก็ต้องรับสายทุกครั้ง (ยังไม่รวมโทรตามกลับบ้าน โทรให้ไปรับ-ส่ง โทรหาในโรงหนังทั้งๆที่รู้ว่าลูกดูหนังอยู่) เอาเป็นว่าถ้ากำลังหวีดกะแฟนอยู่ ก็ต้องรับสายตอนนั้นเลยอ่ะ
- ข้อข้างบนคือโทรตามเวลาไม่อยู่ด้วยกันนะคะ แต่ถ้าอยู่ด้วยดันในบ้านเดียวกันแต่อยู่คนละห้อง ก็ยังโทรค่ะ!!! โทรบอกให้ดูทีวีช่องนู้นช่องนี้ โทรตามไปหาที่ห้องแม่ สารพัดจะโทร จนเรา ปสจด แล้วค่ะ หรือถ้าบางทีไม่ได้โทร ก็ตะโกนเรียกค่ะ บางทีถามว่าเรียกทำไม ก็ไม่มีอะไรแค่เรียกเฉยๆ (ห๊ะ ยังงี้ก็ได้หรอ)
แฟนเราเป็นลูกคนเดียว ทั้งหมดที่เค้าทำคือเรียกว่า ลูกแหง่ หรือเปล่า อยากฟังความเห็นจากเพื่อนคนอื่นๆ จะได้เอากระทู้ไปปาใส่หน้านาง เผื่อจะคิดได้ 55555
ปล. นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เราต้องย้ายเข้าถ้าแต่งงาน คือเราควรเลิกตั้งแต่ตอนนี้เลยดีมั้ย