http://ppantip.com/topic/35839375
สืบเนื่องจากกระทู้นี้(พิมพ์ซะยาวเชียว) หลายท่านกรุณาอ่านจนจบและแสดงความคิดเห็นทั้งการช่วยเหลือการให้กำลังใจหรือการตำหนิ ขอน้อมรับทุกความคิดเห็นครับ ท่านที่ตำหนิไว้หน้าด้วยความกรุณาไม่กล่าวตรงๆว่ามันคือ “พยาบาทนิวรณ์“ ซึ่งผมก็เข้าใจและจะนำทุกคำตำหนิไปปรับปรุงพัฒนาตัวเองเพื่อความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป ไม่ว่าจะได้มากหรือน้อยก็ขอทำเต็มกำลังถวายเป็นพุทธบูชา ถวายเป็นพระราชกุศลแก่องค์พระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บิดามารดา ครูอาจารย์ตลอดจนทุกท่านในพันทิป(ท่านที่ยังมีชีวิตอยู่ขอแผ่ สิ่งใดก็ตามที่เป็นกุศล ท่านผู้ล่วงลับไปแล้วขอ อุทิศให้ ครับ ส่วนอกุศลกรรมใดๆ ผมขอรับไว้เองแต่เพียงผู้เดียว)
ก็ขอโพสท์กระทู้สุดท้ายไว้ที่แท็คถนนนักเขียนและแท็คศาสนาที่มาของผมในพันทิปก่อนที่จะจากลาแบบไม่ได้พบกันอีก(ยังไม่รู้เลยจะไปไหน) ขออำลาทุกท่านที่เคยได้พบทางตัวหนังสือ ซึ่งสามารถสร้างความผูกพันธ์ในใจได้ในระดับหนึ่งซึ่งมิอาจไปไม่ลามาไม่ไหว้ได้ขออนุญาตใช้สำนวนละครนิดหน่อยว่า “จากกันคราวนี้ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้พบกันอีก“ รัก โลภ โกรธ หลง ที่เกิดขึ้นในนี้ล้วนมีคุณค่านำพาประสบการณ์ชีวิตมาให้ทั้งในยามสุขและยามโศก สิ่งมีค่าที่นำพาติดตัวไปได้คงไม่ใช่วัตถุสิ่งของใดๆแต่เป็นพระบรมราโชวาทที่ทรงพระราชทานแก่ชาวสมุทรสงครามยามเจิมเสาหลักเมืองที่ยังตั้งตะหง่านคู่ลำน้ำแม่กลองอยู่จวบจนทุกวันนี้ ลาก่อนครับ ขอให้ทุกท่านโชคดี
ลาก่อนสมุทรสงคราม
สืบเนื่องจากกระทู้นี้(พิมพ์ซะยาวเชียว) หลายท่านกรุณาอ่านจนจบและแสดงความคิดเห็นทั้งการช่วยเหลือการให้กำลังใจหรือการตำหนิ ขอน้อมรับทุกความคิดเห็นครับ ท่านที่ตำหนิไว้หน้าด้วยความกรุณาไม่กล่าวตรงๆว่ามันคือ “พยาบาทนิวรณ์“ ซึ่งผมก็เข้าใจและจะนำทุกคำตำหนิไปปรับปรุงพัฒนาตัวเองเพื่อความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป ไม่ว่าจะได้มากหรือน้อยก็ขอทำเต็มกำลังถวายเป็นพุทธบูชา ถวายเป็นพระราชกุศลแก่องค์พระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บิดามารดา ครูอาจารย์ตลอดจนทุกท่านในพันทิป(ท่านที่ยังมีชีวิตอยู่ขอแผ่ สิ่งใดก็ตามที่เป็นกุศล ท่านผู้ล่วงลับไปแล้วขอ อุทิศให้ ครับ ส่วนอกุศลกรรมใดๆ ผมขอรับไว้เองแต่เพียงผู้เดียว)
ก็ขอโพสท์กระทู้สุดท้ายไว้ที่แท็คถนนนักเขียนและแท็คศาสนาที่มาของผมในพันทิปก่อนที่จะจากลาแบบไม่ได้พบกันอีก(ยังไม่รู้เลยจะไปไหน) ขออำลาทุกท่านที่เคยได้พบทางตัวหนังสือ ซึ่งสามารถสร้างความผูกพันธ์ในใจได้ในระดับหนึ่งซึ่งมิอาจไปไม่ลามาไม่ไหว้ได้ขออนุญาตใช้สำนวนละครนิดหน่อยว่า “จากกันคราวนี้ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้พบกันอีก“ รัก โลภ โกรธ หลง ที่เกิดขึ้นในนี้ล้วนมีคุณค่านำพาประสบการณ์ชีวิตมาให้ทั้งในยามสุขและยามโศก สิ่งมีค่าที่นำพาติดตัวไปได้คงไม่ใช่วัตถุสิ่งของใดๆแต่เป็นพระบรมราโชวาทที่ทรงพระราชทานแก่ชาวสมุทรสงครามยามเจิมเสาหลักเมืองที่ยังตั้งตะหง่านคู่ลำน้ำแม่กลองอยู่จวบจนทุกวันนี้ ลาก่อนครับ ขอให้ทุกท่านโชคดี