เคยเป็นไหมค่ะบางครั้งเราแค่ได้คุยกับใครสักคน ได้อยู่ใกล้เขาแล้วหัวใจเราก็เต้นแรงโดยไม่รู้สาเหตุ ทั้งที่ความรู้สึกของเราเองเราก็รู้ตัวดีว่าเราไม่ได้รู้สึกรักเขา แต่จังหวะหัวใจมันกลับเต้นผิดจังหวะซะงั้น หรือว่าความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นทันทีทันใด มันค่อยๆซึมซับเข้ามาทีละนิด จากการได้พุดคุย ได้อยู่ใกล้ชิด หรือการได้จ้องตากัน ช็อตนี้บอกเลยค่ะ ช็อตจ้องตากันนี่ล่ะ ใจเต้นแทบจะหลุดออกมากองอยู่ตรงหน้าอยุ่แล้ววว  อารมณ์อธิบายไม่ค่อยถูก แต่บอกได้อย่างเดียวว่า มันคงเป้นความรัก
   วันนี้การลุกขึ้นจากเตียงนอนเป็นวันที่แสนจะทรมาน โอ๊ยยยบ่นงึมงำกับตัวเองวันนี้คงจะเป็นวันที่ไม่ดีแน่เลย อะไรๆก็ดูวุ่นวายไปหมด ก้าวแรกที่ออกจากห้องโอ๊ยยยยอากาศร้อนมาก วันแรกของการเริ่มต้นฝึกงาน เห้ออออประเดิมได้ดีเลยทีเดียว ทุกคนรู้ไหมค่ะว่าวันแรกของการฝึกงานเราต้องไปประชุมกับทางแผนก สิ่งแรกที่เราเห็นเมื่อเราได้นั่งลงบนเก้าอี้ คือผู้ชายใส่เสื้อสีฟ้าอ่อนที่เดินมาหยุดตรงหน้าเรา เราเงยหน้าขึ้นดูหน้าพี่เขา สิ่งแรกที่เราเห็นคือรอยยิ้ม โอ๊ยยยยรอยยิ้มพี่เขาน่ารักมาก แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อจังหวะการเต้นของหัวใจเรานะค่ะ แต่หลังจากชั่วโมงนั้นมาเมื่อการประชุมสิ้นสุดลง ชีวิตเราเหมือนจะมีอะไรให้ได้เรียนรู้อีกเยอะ  โดยเฉพาะพี่คนนั้น  ทุกคนคิดว่าเรากับพี่เขาจะเป็นยังไงต่อค่ะ ^^  เรื่องราวหลังจากนี้เสียงหัวใจเราบอกอะไรเราหลายอย่าง กับระยะเวลา 4 เดือนที่เราได้เรียนรู้ในความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกบางเรื่องก็ไม่อยากจะเกิดแต่ทำไงได้ใช่ไหมค่ะ  เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้ ++