ขอชื่นชมละคร ดวงใจพิสุทธิ์ ค่ะ กับฉากประทับใจนี้...
ฉากนี้ทำเอาลุ้นเหมือนกันว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไรเด็กบ้างหรือเปล่า ยอมรับว่าเราตัดสินคนจากภายนอกจริงๆ



แต่ก็นั่นแหละค่ะ เด็กสองคนนี้โชคดี ที่เจอช่างบุญชูที่เป็นคนดีแม้ภายนอกจะดูน่ากลัว


แถมยังพามาส่งบ้านด้วย คุณแม่ของช้างก็ตอบแทนด้วยการให้ขนมไปฝากลูกๆของช่างคนนี้แม้เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ แต่เทียบไม่ได้กับชีวิตของคนๆหนึ่ง

แต่ถ้ามองกลับกัน แล้วถ้าในชีวิตจริงเด็กเจอคนไม่ดีหล่ะจะทำยังไง ?? ในข่าวก็มีให้ดูทุกวัน เพราะฉะนั้นพ่อ แม่ ผู้ปกครองไม่ควรละเลยบุตรหลานท่านจริงๆค่ะ

ในส่วนของบ้านยัยป้าลีนั้น...ดูเอาเถิด แม้กระทั่งหยิบซอสยังให้คนใช้หยิบให้ แถมไม่เห็นคุณค่าสิ่งของใดๆเลย นึกจะหยิบมาเล่นขว้างทิ้งก็เอา แถมเด็กๆก็
ยังใช้ความรุนแรงกันด้วย เพราะพ่อแม่ไม่ใส่ใจ



อ้อตอนที่แล้ว ลูกของยัยป้าลียังโกหกพ่อ ด้วยนะคะว่าไม่สบาย ที่จริงอยากอยู่บ้านเล่นเกมส์ (พ่อก็ไม่เช็คเลยว่าจริงป่าว เพลีย)

ชอบซีนนี้ด้วยค่ะ ปุ้กกี้ดูมีความสุข มากจริงๆ อบอุ่นมากค่ะ




ฉากนี้ทำเอาสะเทือนใจ สรุปยัยป้าลี เอาหมอนปิดปากคุณย่าจนตาย
จำบทได้ประมาณนี้
ลูกหมี: แม่ที่ไหนก็รักลูก
ปุ้กกี้ :แล้วถ้าไม่ใช่ลูกหล่ะมันจะรักมั๊ย
ลูกหมี: เอ ไม่รู้สิ
ปุ้กกี้ : ไม่รักหรอก ถ้าเป็นลูกตัวอื่นมันต้อง ฆ่าให้ตายๆ...



แล้วก็มีอีกหลายๆซีนที่ประทับใจค่ะ โดยรวมแล้วชอบมากค่ะ