คือ 11ธันวานี้ผมจะไปรับปริญญาอะ แต่ไม่มีใครไปด้วย แม่กับน้องไม่อยู่ไปเที่ยวต่างประเทศ คุณยายไปไม่ไหวต้องอยู่บ้าน ผมไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่มีใครรู้จักในคณะตอนนี้ด้วยซ้ำ เพราะผมจบช้าไป1เทอม คนอื่นรับไปก่อนแล้ว ปกติก็ไม่มีเพื่อนอยู่แล้วด้วยหละ มีก็อาจารย์ที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ทั้งนั้น คิดแล้วก็เครียดเหมือนกันนะ วันไปรับปริญญาจริงๆ ไม่รู้จะเดินทางไปกลับยังไงด้วยซ้ำ ต้องลากชุดครุยขึ้นรถเมย์ก็เครียดละ55+  ตอนนั้นใกล้จะวันเกิดผมด้วย คงได้ไปฉลองรับปริญญา+วันเกิดคนเดียวแน่ๆ อาจจะเป็นอาหารตามสั่งแถวนั้นอะนะ เพราะตังก็ไม่ค่อยจะมีด้วย แย่จัง เพราะตอนนี้ตกงานมาเกือบปีหละ ปริญญาใบนั้นมันทำแมวอะไรไม่ได้จริงๆอะนะ คนอื่นนี้ก็ดีเนอะ มีเพื่อนมีแฟน มีครอบครัว มีดอกไม้ มีตุ๊กตา มีงานฉลอง ของผมนี้ ไม่อยากแม้แต่จะไปเฉียดคณะด้วยซ้ำไปก็เป็นตัวประหลาดที่ไม่มีใครอยากจะข้องแวะและรู้จัก

หรือจะเอาหมอนข้างไปด้วยดีหวา ในโลกนี้ผมเหลือเพื่อนสนิท2คนคือ นางาโตะ กับฮารุฮิที่เป็นหมอนข้างอนิเมะเก่าๆ2อันแหละนะ แต่ไม่ไหวอะ แค่แบกสังขารใส่ชุดครุยเต็มสูบขึ้นรถเมย์ก็จะแย่ละ

แต่ก็ดีหละะคับ ที่ไปแบบไม่มีใครรู้จักแบบนี้ ปกติผมก็เป็นพวกสังคมรังเกียจอยู่แล้ว ยิ่งตกงานเป็นนีตแบบนี้ด้วย มันเป็นอะไรที่น่าขยะแขยงอยู่แล้ว แถมต้องเข้าออกโรงพยาบาลจิตเวชเป็นว่าเล่นอีก ทำให้ที่บ้านเดือดร้อนมามากกับค่าใช้จ่ายค่ารักษาอาการทางจิต ไม่ไปรบกวนที่บ้านอะดีและ ผมว่าจะไปแบบเงียบ ไม่ให้ใครรู้ว่าเราเป็นใคร รีบๆรับ รีบๆกลับ แล้วปริญญาเฮงซวยไปโยนทิ้งน้ำเอาซะใจดีกว่า ยังไงมีประโยชย์น้อยกว่ากระดาษทิชชู่ด้วยซ้ำ กระทิชชู่ยังเอาไปเช็ดก้นได้สะอาด แต่ปริญญานี้ เช็ดก้นยังไม่สะอาดเลย อย่าว่าแต่จะเอาไปสมัครงาน แต่ก็นะปัญหาคือน่าจะกลับบ้านดึกด้วย อะสิ รถสองแถวน่าจะหมดแล้วด้วยเหออ