...ชีวิตของเด็กผู้หญิงภาคอิสานคน 1 ที่เกิดมาในครอบครัวที่ต้องดิ้นรน
พ่อแม่มีลูกหลายคนการกินอยู่ย่อมอัตคัตบ้างเป็นธรรมดา
ถึงแม้ปู่กับย่าจะมีฐานะดี แต่ท่านก็มีลูกเย๊อะเหมือนกัน
เราจำได้ตอนเด็กๆ เราไปดูทีวีบ้านคนรวย
ลูกเขาไม่อยากให้เราดูด้วยก็ปิดประตูบ้านพร้อมไล่เราลงจากเรือน
พวกเราต้องมาแอบดูตามรอยฝาบ้านที่แตก ถ้าเขาเจอเขาก็แกล้งเอาน้ำสาด
หรือแกล้งมานั่งตรงรอยแตก พวกเราไม่ได้ดูก็ได้แต่ฟังเสียงเอา
หลังๆมาแม่สงสารก็เลยซื้อวิทยุให้พี่สาวพวกเราก็เลยได้ฟังวิทยุกัน
พอเราโตมาหน่อย เราอยากมีเงินเย๊อะๆ เราก็ไปหารับจ้างทำงานทุกอย่างที่เด็กจะทำได้
พ่อก็เอากระบอกไม้ไผ่มาทำเป็นออมสินให้ แล้วเอาออมสินไปตีติดเสาเรือนไว้
เขียนชื่อติดไว้พร้อม ว่าเป็นของใคร ทำให้เราชอบการออมเงินตั้งแต่เด็ก
พอเราโตขึ้นมาอีก เราดูทีวี เราได้เห็นเขาเอาพระบรมราโชวาทในหลวงมาออกทีวี
ท่านได้สอนวิธีการออมเงิน รวมทั้งการใช้ชีวิตแบบพอเพียง และเราก็ได้เอามาใช้ชีวิตประจำวัน
เราจะมีสมุดอยู่เล่ม 1 เอาไว้จดพระราชดำรัสของในหลวง เอาไว้สอนใจตัวเอง
จาการที่เรารู้จักออมเงินตั้งแต่เด็ก ทำให้เรามีเงินไปซื้อนั่นซื้อนี่ตามที่เราเคยอยากได้ตั้งแต่เป็นเด็ก
ชีวิตตอนนี้ถึงเราจะไม่รวยแต่เราก็ไม่จน มีครบทุกอย่างตามที่เคยฝันไว้
ถึงแม้จะมีไม่เย๊อะ แต่ก็เป็นหยาดเหงื่อแรงงานของเราเอง
เรามีแค่นี้เราก็ถือว่าเรามีแล้ว สิ่งที่เหลือต่อไปจากนี้คือการได้ดูแลพ่อ แม่
ความสุขของเราต่อจากนี้คือการได้ทดแทนคุณพ่อ แม่
ถึงตอนนี้เราทำอาหารให้พ่อกินพ่อชมว่าอร่อยเรายังอดที่จะน้ำตาซึมไม่ได้ เราเกิดมาเราไม่เคยเห็นน้ำตาพ่อ
เราพึ่งจะเห็นน้ำตาพ่อตอนพ่อนั่งดูทีวีในช่วงที่นายกอ่านแถงการณ์ในหลวงสวรรคต
และเราก็ได้เช็ดน้ำตาให้พ่อครั้งแรกในชีวิต...
...ความรู้สึกของคนอิสานคน 1 .../// ถ้าฉันรวยจะสวยหั้ยดูเด้อ...!!!
พ่อแม่มีลูกหลายคนการกินอยู่ย่อมอัตคัตบ้างเป็นธรรมดา
ถึงแม้ปู่กับย่าจะมีฐานะดี แต่ท่านก็มีลูกเย๊อะเหมือนกัน
เราจำได้ตอนเด็กๆ เราไปดูทีวีบ้านคนรวย
ลูกเขาไม่อยากให้เราดูด้วยก็ปิดประตูบ้านพร้อมไล่เราลงจากเรือน
พวกเราต้องมาแอบดูตามรอยฝาบ้านที่แตก ถ้าเขาเจอเขาก็แกล้งเอาน้ำสาด
หรือแกล้งมานั่งตรงรอยแตก พวกเราไม่ได้ดูก็ได้แต่ฟังเสียงเอา
หลังๆมาแม่สงสารก็เลยซื้อวิทยุให้พี่สาวพวกเราก็เลยได้ฟังวิทยุกัน
พอเราโตมาหน่อย เราอยากมีเงินเย๊อะๆ เราก็ไปหารับจ้างทำงานทุกอย่างที่เด็กจะทำได้
พ่อก็เอากระบอกไม้ไผ่มาทำเป็นออมสินให้ แล้วเอาออมสินไปตีติดเสาเรือนไว้
เขียนชื่อติดไว้พร้อม ว่าเป็นของใคร ทำให้เราชอบการออมเงินตั้งแต่เด็ก
พอเราโตขึ้นมาอีก เราดูทีวี เราได้เห็นเขาเอาพระบรมราโชวาทในหลวงมาออกทีวี
ท่านได้สอนวิธีการออมเงิน รวมทั้งการใช้ชีวิตแบบพอเพียง และเราก็ได้เอามาใช้ชีวิตประจำวัน
เราจะมีสมุดอยู่เล่ม 1 เอาไว้จดพระราชดำรัสของในหลวง เอาไว้สอนใจตัวเอง
จาการที่เรารู้จักออมเงินตั้งแต่เด็ก ทำให้เรามีเงินไปซื้อนั่นซื้อนี่ตามที่เราเคยอยากได้ตั้งแต่เป็นเด็ก
ชีวิตตอนนี้ถึงเราจะไม่รวยแต่เราก็ไม่จน มีครบทุกอย่างตามที่เคยฝันไว้
ถึงแม้จะมีไม่เย๊อะ แต่ก็เป็นหยาดเหงื่อแรงงานของเราเอง
เรามีแค่นี้เราก็ถือว่าเรามีแล้ว สิ่งที่เหลือต่อไปจากนี้คือการได้ดูแลพ่อ แม่
ความสุขของเราต่อจากนี้คือการได้ทดแทนคุณพ่อ แม่
ถึงตอนนี้เราทำอาหารให้พ่อกินพ่อชมว่าอร่อยเรายังอดที่จะน้ำตาซึมไม่ได้ เราเกิดมาเราไม่เคยเห็นน้ำตาพ่อ
เราพึ่งจะเห็นน้ำตาพ่อตอนพ่อนั่งดูทีวีในช่วงที่นายกอ่านแถงการณ์ในหลวงสวรรคต
และเราก็ได้เช็ดน้ำตาให้พ่อครั้งแรกในชีวิต...
และใครก็ไม่มีสิทธิ์มาเหมารวมว่าไม่รักพ่อ ว่าอย่างอื่นยังพอทน แต่มาว่าไม่รักพ่อดิฉันไม่ทนค่ะ...