สวัสดีครับผมเพิ่งสมัครสมาชิกพันทิปเพื่อมาตั้งกระทู้นี้ ผิดถูกชี้แนะหน่อยนะครับ ยาวหน่อยนะครับ
จากเริ่มต้น ผมมีความรักกับ ผญ คนหนึ่งในแบบเด็กๆ ผมไม่ใช่คนหน้าตาดี ติดเกมมากในสมัยนั้น ผมได้มีโอกาสคุยกับ ผญ คนนั้นซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนอีกที จาก msn สมัยนั้น ผมอยู่ประมาณ ม.2 ผมตามตื้อเค้าทุกวัน ผมชอบเค้ามาก บอกรักก่อนนอน นั่งรอเค้าออน msn เกมเค้าทำให้เกมส์ที่ผมติดมากกลายเป็นเรื่องรองลงมาในสมัยนั้น ผมจีบเค้าอยู่ประมาณ1ปี จนวันนึงเค้าบอกผมว่าเรามาคบกัน ผมดีใจมาก จนทำตัวไม่ถูก ผมจำความรู้สึกได้ดี เค้าเป็นเเฟนคนเเรกของผม เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันหน้าคอม กลับจาก รร. มานั่งพิมพ์คุยกัน บอกรักก่อนนอน พิมพ์มุ้งมิ้งตามประสาเด็กๆ เวลาเริ่มผ่านไป ความเป็นเด็กทำให้ผมสนใจเค้าน้อยลง ผมกลับไปเล่นเกมอีกครั้ง เราเคยเจอกันน้อยมาก ในชีวิต น่าจะประมาณ 4ครั้งได้ ชีวิตดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ผมเข้าใจว่าเค้าเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกเรื่องความรัก เป็น ผญ เนิร์ดๆ ใส่เเว่น พูดเก่ง เป็นเด็กผญ รร หญิงล้วน เค้าไม่ค่อยแสดงความรักกับผมเท่าไหร่ เเต่ผมรู้ว่าเค้ารักผม ถึงวันเกิดผม เค้าส่งตุ๊กตามาให้ เราตั้งชื่อมัน เรียกมันว่าลูก ผมเก็บมันไว้อย่างดี เพื่อนๆผมอิจฉากันใหญ่ เพราะผมเเทบจะมีเเฟนคนแรกๆในกลุ่ม ผมรู้สึกดีมาก ตอนนั้นผมอยู่ ม.3เเล้ว ผมก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม เล่นเกม เล่นกีฬาตามประสาเด็ก ผช เรายังคุยกันปกติ เเต่ความรุ้สึกผมไม่เหมือนเดิม ผมเริ่มเบื่อๆเค้าเเล้ว... อาจจะเป็นเพราะไม่เคยได้เจอกัน เเค่คุยกันผ่านMSN เเล้วก็ยังเป็นเเค่เด็กม.3 เวลาผ่านไปอีกประมาณ 1ปี เรายังคบกันอยู่ ผมเป็นเด็ก ม.ปลายเเล้ว เป็นนักกีฬาโรงเรียน ผมกับเค้ายังเหมือนเดิม คุยกันทาง MSN เรานัดกันไปดูหนัง ผมจำได้ดีนั้นคือเรื่อง2012 ที่น้ำท่วมโลก ผมพาเพื่อนไปด้วยเพราะว่าผมเขินเค้ามาก จึงทำให้เค้าไม่กล้าดูกับผมเเล้วรีบกลับบ้าน เเต่ตอนนั้นเราได้เจอกัน ทำให้ผมได้เห็นน่าเค้า เค้าเเต่งตัวไม่เก่ง เค้าไม่ค่อยถูกใจผม ผมเริ่มมีควาวมคิดในใจว่า ผมไม่โอเคกับเรื่องนี้ เวลาผ่านไป จนถึงวันสงกราน เรามีโอกาสได้เล่นสงกรานด้วยกัน เค้ามาหาผมจากบ้าน ผมพาเค้าไปเล่นที่ซอยซอยหนึ่ง มันเเย่มากๆมีเด็กเเว๊นเยอะมากผมเดินกับเค้า เค้าก็ยังเเต่งตัวไม่เป็น ยังเป็นเด็กคนนึง ใส่เสื้อยืดมิกกี้เม้า กางเกงขาสั้นตลกๆ ผมติ่งๆใส่เเว่น เพื่อนผมล้อเค้ารับหลังผมรู้สึกอายมากๆ เรายังคบกันอยู่เวลาผ่านไปเค้าเป็นเด็กเรียนเก่งเรียนดี ได้ทุนจาก AFSเป็นเด็กเเลกเปลี่ยนที่ประเทศชิลี เรายังคงคบกันอยู่เเต่เริ่มคุยกันยากขึ้น เพราะเวลาไม่ตรงกันเลยเเต่เราก็หาวิธีที่จะคุยกันตลอด เเต่มันทำให้ผมเริ่มห่างกับเค้าขึ้นอีกทำให้ผมบอกเลิกเค้าครั้งเเรก เค้าเสียใจมากๆ ผมก็เสียใจที่ทำแบบนั้น ผมขอโทษเค้าเเล้วขอกลับมาคืนดี เค้าก็ยอม ผมรู้เลยว่าเค้ารักผมมาก เวลาผ่านไปจนเค้ากลับมา จนถึงวันเกิดผมอีกรอบ เค้ามาหาผมที่ โรงเรียนผม ใส่ชุดนักเรียนกระโปรงยาว ถึงตาตุ่ม ใส่เเว่น เค้าเอาของขวัญวันเกิดมาให้ผม เป็นหมวกสวยมาก เป็นลายทีมบาส ทีมโปรดของผม ซึ่งเค้ารู้ว่าผมเป็นนักกีฬาบาสโรงเรียนผมถูกใจมาก เเต่เค้าดูไม่สวย ผมไม่ประทับใจเค้า ผ่านไปไม่นาน ผมได้รู้จักกับผญอีกคนนึงซึ่งเป็นรุ่นน้อง ผญคนนั้นฮอตมากใน รร ผมมีโอกาสได้คุย ได้สนิท ด้วยความเป็นเด็ก ผมเริ่มมีความคิดเเย่ๆที่จะบอกเลิกเเฟนผม เพื่อจะไปหาเด็กคนนั้น ผมคิดอยู๋ไม่นาน ผมทำเรื่องที่ผิดพลาดที่สุด ผมบอกเลิกเค้าโดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย ผมให้เหตุผลกับเค้าว่า เค้าดีเกินไป ผมไม่เคยให้ของขวัญเค้าเลย เค้าเป็นฝ่ายทำดีกับผมตลอด ผมไม่มีโอกาสได้ตอบเเทนเค้าเลย ผมจึงให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า เค้าเสียใจมาก เวลาผ่านไปผมยังคุยกับเด็กอีกคนนึงอยู่ เเต่คุยไปวันๆ จนวันนึงเค้ามีเเฟน ส่วนผมก็รู้สึกเเย่มากที่เค้าไม่บอก ผมมีความคิดจะกลับไปหา ผญใส่เเว่นคนเดิม อยากขอโทษ อยากกลับไปอีก ผมพยายามจะคุยกับเค้าเเต่เหมือนว่ามันจะสายไปเเล้ว เวลาผ่านไป เราคุยกันบ้างบางที เค้าสอบติดมหาลัยชื่อดังของรัฐ ส่วนผมสอบไม่ติดต้องไปเรียน มหาลัยเอกชน เพราะผมเป็นคนขี้เกียจ ติดเกม ทิ้งกีฬา ทิ้งการเรียนทำให้ผมสอบไม่ติด เราเริ่มต้นชีวิตมหาลัย เค้าได้เข้าชมรม ชมรมหนึ่งในมหาลัย เค้ารักเรียนเป็นเด็กกิจกรรม ทำทุกอย่างคุ้มค่ากับช่วงชีวิตในวัยรุ่นของเค้า ส่วนผมก็ยังติดเกม ฐานะทางบ้านผมไม่ค่อยดีมาก เเต่เค้าเป็นคนมีเงิน บ้านเค้ามีฐานะ เวลาผ่านไป เค้ามีเเฟนใหม่เเล้ว ส่วนผมเองยังเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ ผมยังเฝ้ารอเค้าอยู่ ผมยังรักเค้า อยากทำอะไรดีดีให้บ้าง อยากได้ดูเเล อยากทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ ยังรู้สึกผิดที่ทำเรื่องเเย่ๆกับเค้า จนวันนึงเค้าเลิกกับเเฟนคนนั้น ผมกลับเข้าไปคุยกับเค้าอีกครั้ง เเต่เค้าก็ยังปิดใจ เค้าบอกเค้าไม่อยากมีเเฟนที่อยู่ไกลกัน เค้าคงเข็ดกับความรักของผม ผมก็โอเค ผมก็คุยกับ ผญ คนอื่นๆไปเรื่อยๆ เเต่ผมเริ่มต้นกับใครไม่ได้เลย เพราะผมยังรักเค้าอยู่ เวลาผ่านไป ผมยังคงคุยกับเค้าอยู่ ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาปี1 ปลายๆเทอมสุดท้าย เราเริ่มมีความรู้สึกดีดีให้กันอีกรอบ เราคุยกันทุกวัน จนวันนึงผมถามเค้าว่าเรากลับมาคบกันมั้ย เค้าตอบกลับมาว่า ตอนนี้เค้ามีเเฟนเเล้ว ผมช๊อคมาก รู้สึกเจ็บปวดมากๆ เเต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ผมได้ เเต่รอเค้า เวลาผ่านไปผมได้มีโอกาสคบกัน ผญอีกคนนึง เป็นคนในสเปคของผม เราคบกันได้2เดือน ผมก็บอกเลิกเค้า เพราะผมไม่สามารถลืมรักเก่าๆของผมได้ ผมไม่มีความสุขเลย ส่วนคนที่ผมยังไม่ลืมก็ยังคงคบกับเเฟนของเค้าอยู่ เวลาผ่านไปจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้เค้าใกล้เรียนจบแล้ว ส่วนผมดรอปเรียนออกมาทำงาน เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง เรายังคงรักกันอยู่ ผมยังรอเค้า ผมยังลืมไม่ได้ เค้าก็ยังไม่ลืมผม เเต่เรากลับมาคบกันไม่ได้ เค้าไม่สามารถเลิกกับเเฟนเค้าได้ เค้ายังต้องใช้ชีวิตรว่มกัน ยังต้องเรียนด้วยกัน เจอกัน ทำกิจกรรมชมรมด้วยกัน เค้าเลิกไม่ได้ เราแอบคุยกัน คุยทางเฟส ทางโทรศัพท์ ผมกับเค้ายังมีความรู้สึกดีดีให้กัน ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมากมาก ถึงเเม้ผมจะรู้ว่าตัวเองเป็นมือที่สาม ผมเก็บทุกช่วงเวลานั้น ผมเผื่อใจไว้เเล้วว่ายังไงก็ไปต่อแบบนี้ไม่ได้ เค้าบอกผมว่า เค้าเรียนจบเค้าคงเลิกกับเเฟนเค้า เเต่เค้าไม่อยากให้ผมรอ เค้าอยากให้ผมไปเจอคนใหม่ๆ ผมก็บอกเค้าว่าผมรอได้ เวลาผ่านไปสองอาทิตย์ จนเเฟนเค้าเริ่มสงสัยเเล้ว ผมทำเรื่องแย่ๆโดยการกดดันทางฝ่ายผู้หญิงให้เลือกสักทาง ผมบอกว่า ไม่รักเเล้วจะยังอยู่ทำไม ไหนบอกว่ารักกัน ทำไมไม่ทำอะไรสักอย่าง คืนนั้นเค้าบอกเลิกเเฟนเค้า ผมรู้สึกเเย่มากๆ ผมไม่ได้ต้องการให้เค้าทำแบบนั้น ผมเเค่บอกเค้าทั้งๆที่ผมก็เข้าใจเค้าว่า เค้าคิกยังไง เเต่ผมกลับกดดันเค้าให้ไม่มีทางออกผมบอกให้เค้ากลับไปขอโทษเเฟนเค้าเเล้วดีกัน เค้าก็ทำแบบนั้น เค้ากลับมาคบกันอีกรอบ วันถัดมา เเฟนเค้าทักมา หาผมบอกว่าคุยกันหรอ เค้ารู้ว่าผมเป็นเเฟนเก่า ผมได้เเต่ขอโทษเค้า เพราะผมก็รู้สึกผิด ผมบอกเค้าไปว่าผมทักไปเอง ผมเป็นฝ่ายคื้อ ทำให้ ผญลำบากใจ จะได้ไม่มีปัญหาถึงฝ่ายผญ ผมสัญญากับเค้าว่าจะไม่คุยอีก.. ในวันนั้นฝ่ายผญ มาถามผมว่าเราจะเอายังไงกันต่อไป ผมถามเค้ากลับไปว่าผมเลือกได้ด้วยหรอ ผมคิดไว้ว่าจะไปจากเค้า เเต่ผมทำไม่ได้ เค้าก็ยังอยากคุยกับผมอยู่ เราคุยกันจนถึงเย็น จนเเฟนเค้าทักมาอีกรอบ ว่ายังคุยอยู่หรอ ผมตัดสินใจ บล๊อคเค้าทั้งคู่ ผมส่งข้อความไปหาฝ่ายหญิงว่า เราหยุดเเค่นี้กันก่อนนะ ผมลบเค้าออกจากทุกสิ่ง จนมาถึงวันนี้ ผมยังส่องเฟสเค้า ส่องทุกช่องทางที่เป็นไปได้ ยังอยากรุ้ความเป็นไปของเค้า ผมยังลืมเค้าไม่ได้ เเล้วไม่รุ้จำทำใจได้วันไหน เค้าก็คงโกรธที่ผมทิ้งเค้าอีกเเล้ว ผมยังคอยส่งเพลงให้เค้า ให้เค้ารุ้ว่าผมยังรอ ให้เค้ารุ้ว่าผมเสียใจ เเต่ผมคิดว่ามาทางนี้ดีที่สุดเเล้ว ถึงเราทั้งคู่จะเสียใจ ผมยังคงรอเค้าอยู่ คิดถึงเค้าตลอด ผมควรตัดใจจากเค้ามั้ย ทุกๆวันผ่านไปยากจริงๆ
ผ่านทุกๆวันไปยากเหลือเกิน
จากเริ่มต้น ผมมีความรักกับ ผญ คนหนึ่งในแบบเด็กๆ ผมไม่ใช่คนหน้าตาดี ติดเกมมากในสมัยนั้น ผมได้มีโอกาสคุยกับ ผญ คนนั้นซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนอีกที จาก msn สมัยนั้น ผมอยู่ประมาณ ม.2 ผมตามตื้อเค้าทุกวัน ผมชอบเค้ามาก บอกรักก่อนนอน นั่งรอเค้าออน msn เกมเค้าทำให้เกมส์ที่ผมติดมากกลายเป็นเรื่องรองลงมาในสมัยนั้น ผมจีบเค้าอยู่ประมาณ1ปี จนวันนึงเค้าบอกผมว่าเรามาคบกัน ผมดีใจมาก จนทำตัวไม่ถูก ผมจำความรู้สึกได้ดี เค้าเป็นเเฟนคนเเรกของผม เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันหน้าคอม กลับจาก รร. มานั่งพิมพ์คุยกัน บอกรักก่อนนอน พิมพ์มุ้งมิ้งตามประสาเด็กๆ เวลาเริ่มผ่านไป ความเป็นเด็กทำให้ผมสนใจเค้าน้อยลง ผมกลับไปเล่นเกมอีกครั้ง เราเคยเจอกันน้อยมาก ในชีวิต น่าจะประมาณ 4ครั้งได้ ชีวิตดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ผมเข้าใจว่าเค้าเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกเรื่องความรัก เป็น ผญ เนิร์ดๆ ใส่เเว่น พูดเก่ง เป็นเด็กผญ รร หญิงล้วน เค้าไม่ค่อยแสดงความรักกับผมเท่าไหร่ เเต่ผมรู้ว่าเค้ารักผม ถึงวันเกิดผม เค้าส่งตุ๊กตามาให้ เราตั้งชื่อมัน เรียกมันว่าลูก ผมเก็บมันไว้อย่างดี เพื่อนๆผมอิจฉากันใหญ่ เพราะผมเเทบจะมีเเฟนคนแรกๆในกลุ่ม ผมรู้สึกดีมาก ตอนนั้นผมอยู่ ม.3เเล้ว ผมก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม เล่นเกม เล่นกีฬาตามประสาเด็ก ผช เรายังคุยกันปกติ เเต่ความรุ้สึกผมไม่เหมือนเดิม ผมเริ่มเบื่อๆเค้าเเล้ว... อาจจะเป็นเพราะไม่เคยได้เจอกัน เเค่คุยกันผ่านMSN เเล้วก็ยังเป็นเเค่เด็กม.3 เวลาผ่านไปอีกประมาณ 1ปี เรายังคบกันอยู่ ผมเป็นเด็ก ม.ปลายเเล้ว เป็นนักกีฬาโรงเรียน ผมกับเค้ายังเหมือนเดิม คุยกันทาง MSN เรานัดกันไปดูหนัง ผมจำได้ดีนั้นคือเรื่อง2012 ที่น้ำท่วมโลก ผมพาเพื่อนไปด้วยเพราะว่าผมเขินเค้ามาก จึงทำให้เค้าไม่กล้าดูกับผมเเล้วรีบกลับบ้าน เเต่ตอนนั้นเราได้เจอกัน ทำให้ผมได้เห็นน่าเค้า เค้าเเต่งตัวไม่เก่ง เค้าไม่ค่อยถูกใจผม ผมเริ่มมีควาวมคิดในใจว่า ผมไม่โอเคกับเรื่องนี้ เวลาผ่านไป จนถึงวันสงกราน เรามีโอกาสได้เล่นสงกรานด้วยกัน เค้ามาหาผมจากบ้าน ผมพาเค้าไปเล่นที่ซอยซอยหนึ่ง มันเเย่มากๆมีเด็กเเว๊นเยอะมากผมเดินกับเค้า เค้าก็ยังเเต่งตัวไม่เป็น ยังเป็นเด็กคนนึง ใส่เสื้อยืดมิกกี้เม้า กางเกงขาสั้นตลกๆ ผมติ่งๆใส่เเว่น เพื่อนผมล้อเค้ารับหลังผมรู้สึกอายมากๆ เรายังคบกันอยู่เวลาผ่านไปเค้าเป็นเด็กเรียนเก่งเรียนดี ได้ทุนจาก AFSเป็นเด็กเเลกเปลี่ยนที่ประเทศชิลี เรายังคงคบกันอยู่เเต่เริ่มคุยกันยากขึ้น เพราะเวลาไม่ตรงกันเลยเเต่เราก็หาวิธีที่จะคุยกันตลอด เเต่มันทำให้ผมเริ่มห่างกับเค้าขึ้นอีกทำให้ผมบอกเลิกเค้าครั้งเเรก เค้าเสียใจมากๆ ผมก็เสียใจที่ทำแบบนั้น ผมขอโทษเค้าเเล้วขอกลับมาคืนดี เค้าก็ยอม ผมรู้เลยว่าเค้ารักผมมาก เวลาผ่านไปจนเค้ากลับมา จนถึงวันเกิดผมอีกรอบ เค้ามาหาผมที่ โรงเรียนผม ใส่ชุดนักเรียนกระโปรงยาว ถึงตาตุ่ม ใส่เเว่น เค้าเอาของขวัญวันเกิดมาให้ผม เป็นหมวกสวยมาก เป็นลายทีมบาส ทีมโปรดของผม ซึ่งเค้ารู้ว่าผมเป็นนักกีฬาบาสโรงเรียนผมถูกใจมาก เเต่เค้าดูไม่สวย ผมไม่ประทับใจเค้า ผ่านไปไม่นาน ผมได้รู้จักกับผญอีกคนนึงซึ่งเป็นรุ่นน้อง ผญคนนั้นฮอตมากใน รร ผมมีโอกาสได้คุย ได้สนิท ด้วยความเป็นเด็ก ผมเริ่มมีความคิดเเย่ๆที่จะบอกเลิกเเฟนผม เพื่อจะไปหาเด็กคนนั้น ผมคิดอยู๋ไม่นาน ผมทำเรื่องที่ผิดพลาดที่สุด ผมบอกเลิกเค้าโดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย ผมให้เหตุผลกับเค้าว่า เค้าดีเกินไป ผมไม่เคยให้ของขวัญเค้าเลย เค้าเป็นฝ่ายทำดีกับผมตลอด ผมไม่มีโอกาสได้ตอบเเทนเค้าเลย ผมจึงให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า เค้าเสียใจมาก เวลาผ่านไปผมยังคุยกับเด็กอีกคนนึงอยู่ เเต่คุยไปวันๆ จนวันนึงเค้ามีเเฟน ส่วนผมก็รู้สึกเเย่มากที่เค้าไม่บอก ผมมีความคิดจะกลับไปหา ผญใส่เเว่นคนเดิม อยากขอโทษ อยากกลับไปอีก ผมพยายามจะคุยกับเค้าเเต่เหมือนว่ามันจะสายไปเเล้ว เวลาผ่านไป เราคุยกันบ้างบางที เค้าสอบติดมหาลัยชื่อดังของรัฐ ส่วนผมสอบไม่ติดต้องไปเรียน มหาลัยเอกชน เพราะผมเป็นคนขี้เกียจ ติดเกม ทิ้งกีฬา ทิ้งการเรียนทำให้ผมสอบไม่ติด เราเริ่มต้นชีวิตมหาลัย เค้าได้เข้าชมรม ชมรมหนึ่งในมหาลัย เค้ารักเรียนเป็นเด็กกิจกรรม ทำทุกอย่างคุ้มค่ากับช่วงชีวิตในวัยรุ่นของเค้า ส่วนผมก็ยังติดเกม ฐานะทางบ้านผมไม่ค่อยดีมาก เเต่เค้าเป็นคนมีเงิน บ้านเค้ามีฐานะ เวลาผ่านไป เค้ามีเเฟนใหม่เเล้ว ส่วนผมเองยังเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ ผมยังเฝ้ารอเค้าอยู่ ผมยังรักเค้า อยากทำอะไรดีดีให้บ้าง อยากได้ดูเเล อยากทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ ยังรู้สึกผิดที่ทำเรื่องเเย่ๆกับเค้า จนวันนึงเค้าเลิกกับเเฟนคนนั้น ผมกลับเข้าไปคุยกับเค้าอีกครั้ง เเต่เค้าก็ยังปิดใจ เค้าบอกเค้าไม่อยากมีเเฟนที่อยู่ไกลกัน เค้าคงเข็ดกับความรักของผม ผมก็โอเค ผมก็คุยกับ ผญ คนอื่นๆไปเรื่อยๆ เเต่ผมเริ่มต้นกับใครไม่ได้เลย เพราะผมยังรักเค้าอยู่ เวลาผ่านไป ผมยังคงคุยกับเค้าอยู่ ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาปี1 ปลายๆเทอมสุดท้าย เราเริ่มมีความรู้สึกดีดีให้กันอีกรอบ เราคุยกันทุกวัน จนวันนึงผมถามเค้าว่าเรากลับมาคบกันมั้ย เค้าตอบกลับมาว่า ตอนนี้เค้ามีเเฟนเเล้ว ผมช๊อคมาก รู้สึกเจ็บปวดมากๆ เเต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ผมได้ เเต่รอเค้า เวลาผ่านไปผมได้มีโอกาสคบกัน ผญอีกคนนึง เป็นคนในสเปคของผม เราคบกันได้2เดือน ผมก็บอกเลิกเค้า เพราะผมไม่สามารถลืมรักเก่าๆของผมได้ ผมไม่มีความสุขเลย ส่วนคนที่ผมยังไม่ลืมก็ยังคงคบกับเเฟนของเค้าอยู่ เวลาผ่านไปจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้เค้าใกล้เรียนจบแล้ว ส่วนผมดรอปเรียนออกมาทำงาน เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง เรายังคงรักกันอยู่ ผมยังรอเค้า ผมยังลืมไม่ได้ เค้าก็ยังไม่ลืมผม เเต่เรากลับมาคบกันไม่ได้ เค้าไม่สามารถเลิกกับเเฟนเค้าได้ เค้ายังต้องใช้ชีวิตรว่มกัน ยังต้องเรียนด้วยกัน เจอกัน ทำกิจกรรมชมรมด้วยกัน เค้าเลิกไม่ได้ เราแอบคุยกัน คุยทางเฟส ทางโทรศัพท์ ผมกับเค้ายังมีความรู้สึกดีดีให้กัน ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมากมาก ถึงเเม้ผมจะรู้ว่าตัวเองเป็นมือที่สาม ผมเก็บทุกช่วงเวลานั้น ผมเผื่อใจไว้เเล้วว่ายังไงก็ไปต่อแบบนี้ไม่ได้ เค้าบอกผมว่า เค้าเรียนจบเค้าคงเลิกกับเเฟนเค้า เเต่เค้าไม่อยากให้ผมรอ เค้าอยากให้ผมไปเจอคนใหม่ๆ ผมก็บอกเค้าว่าผมรอได้ เวลาผ่านไปสองอาทิตย์ จนเเฟนเค้าเริ่มสงสัยเเล้ว ผมทำเรื่องแย่ๆโดยการกดดันทางฝ่ายผู้หญิงให้เลือกสักทาง ผมบอกว่า ไม่รักเเล้วจะยังอยู่ทำไม ไหนบอกว่ารักกัน ทำไมไม่ทำอะไรสักอย่าง คืนนั้นเค้าบอกเลิกเเฟนเค้า ผมรู้สึกเเย่มากๆ ผมไม่ได้ต้องการให้เค้าทำแบบนั้น ผมเเค่บอกเค้าทั้งๆที่ผมก็เข้าใจเค้าว่า เค้าคิกยังไง เเต่ผมกลับกดดันเค้าให้ไม่มีทางออกผมบอกให้เค้ากลับไปขอโทษเเฟนเค้าเเล้วดีกัน เค้าก็ทำแบบนั้น เค้ากลับมาคบกันอีกรอบ วันถัดมา เเฟนเค้าทักมา หาผมบอกว่าคุยกันหรอ เค้ารู้ว่าผมเป็นเเฟนเก่า ผมได้เเต่ขอโทษเค้า เพราะผมก็รู้สึกผิด ผมบอกเค้าไปว่าผมทักไปเอง ผมเป็นฝ่ายคื้อ ทำให้ ผญลำบากใจ จะได้ไม่มีปัญหาถึงฝ่ายผญ ผมสัญญากับเค้าว่าจะไม่คุยอีก.. ในวันนั้นฝ่ายผญ มาถามผมว่าเราจะเอายังไงกันต่อไป ผมถามเค้ากลับไปว่าผมเลือกได้ด้วยหรอ ผมคิดไว้ว่าจะไปจากเค้า เเต่ผมทำไม่ได้ เค้าก็ยังอยากคุยกับผมอยู่ เราคุยกันจนถึงเย็น จนเเฟนเค้าทักมาอีกรอบ ว่ายังคุยอยู่หรอ ผมตัดสินใจ บล๊อคเค้าทั้งคู่ ผมส่งข้อความไปหาฝ่ายหญิงว่า เราหยุดเเค่นี้กันก่อนนะ ผมลบเค้าออกจากทุกสิ่ง จนมาถึงวันนี้ ผมยังส่องเฟสเค้า ส่องทุกช่องทางที่เป็นไปได้ ยังอยากรุ้ความเป็นไปของเค้า ผมยังลืมเค้าไม่ได้ เเล้วไม่รุ้จำทำใจได้วันไหน เค้าก็คงโกรธที่ผมทิ้งเค้าอีกเเล้ว ผมยังคอยส่งเพลงให้เค้า ให้เค้ารุ้ว่าผมยังรอ ให้เค้ารุ้ว่าผมเสียใจ เเต่ผมคิดว่ามาทางนี้ดีที่สุดเเล้ว ถึงเราทั้งคู่จะเสียใจ ผมยังคงรอเค้าอยู่ คิดถึงเค้าตลอด ผมควรตัดใจจากเค้ามั้ย ทุกๆวันผ่านไปยากจริงๆ