สวัสดีค่ะ ฉันเป็นนักเรียนม.ปลาย จะมาเล่าเรื่องตอนนี้ฉันอยู่ม.หกแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า วันสอบคัดเลือกห้องเรียนตอนขึ้นม.สี่ใหม่ฉันเจอกับ ผช.คนนึงเขานั่งสอบข้างฉันฉันรู้สึกชอบเขาตั้งแต่แรกเห็น..ไม่รู้ว่าโชคชะตาอะไรทำให้ฉันได้ยุวห้องเดียวกับฉัน ยังไม่เปิดเทอมฉันสุ่มทักเฟสเพื่อนใหม่ในห้องใช้โปรไฟลเปนการ์ตูน เราก้คุยกันธรรมดาคุยกันจนใกบ้เปิดเทอมเพิ่งรู้ว่าคนที่คุยด้วยคือคนที่ฉันชอบในห้องสอบที่แย่กว่านั้นคือเขามีแฟนแล้ว..ฉันรู้สึกดีกับเขามากๆ ฉันบอกชอบเขา..เราก็แอบคุยกัน..แอบโทรหากัน..แต่เขาคุยกับเพื่อนสนิทเราด้วยเขาบอกว่าชอบเพื่อนเรา เราร้องไห้หนักมาก..เราตัดสินใจไม่ยุ่งกับเขาแต่เขายื้อเราไว้..เขาบอกเราว่าจะปล่อยไปได้ไงกูก้รักนะเว้ยฉันใจอ่อนเลยอยู่ต่อเราแอบคุยกันทุกคืนแเขาคุยกับแฟนเสดก็โทรหาเราทุกวันจนฉันรักเขามากๆ แต่เขาก้บอกตลอดว่าคิดถึงเพื่อนเรา ชอบเพื่อนเราเราร้องไห้.จนวันนึงเพื่อนที่สนิทเขาทักมาหาเรามาทำให้รุ้สึกดี เราเลยตัดสินใจบอกเขาว่าถ้าเขาชอบเะืาอนเราจริงเราจะถอยก็ได้..เราก้สารภาพว่าคุยกับเพื่อนเขา เขาบอกให้เราเลิกยุ่งกับเพื่อนเขาเพราะเพื่อนเขามีแฟน เขาโทรหาเราบ่อยขึ้นตอบแชทเร็วขึ้นไมายอมให้เราคุยกัยคนอื่นเราคุย กันนาน 7เดือนเขาก้บอกอีกว่าเขาชอบเพื่อนเราเราทนไม่ได้ตัดสินใจบอกเขาว่าเราชอบเพื่อนเขา จากนั้นเขาหายไป..ละเขาก้กลับมาละบอกเราว่า. คิดดูนะ ทำไมผมต้องคุยกับคุณทำไมผมต้องไว้ใจคุณทำไมเราต้องคุยกันทุกวัน..เขาทิ้งไว้แค่นี้และเราก้ไม่ตุยกันอีกเลยไป รร ก็สบตากันและเมินใส่ ยุวในห้องก้ไม่คุยกัน..ผ่านไปหนึ่งปีเราทำใจเรื่องเขาพอได้ จนตอนนี้ยุว ม.หกแล้ว ยุวห้องเดียวกันแต่ไม่คุยกันเลย..ขนาดนั่งโต๊ะด้วยกันยังไม่คุยกันสักคำ..อยากรู้ว่าที่ผ่านมาเขาคิดยังไงกับเรา (แฟนเขาเปนรุ่นพี่ตอนจบม.หก เขากับแหนก็เลิกกัน และเขาเลิกคุยกับเพื่อนสนิทเราตั้งแต่ยุม.สี่ตอนที่เราบอกเขาว่าเราคุยกัยเพือนเขา)