วันนี้มีประสบการณ์ตกเครื่องที่แอลเอและ transit หรือการต่อเครื่องที่จีนมาฝาก ถ้าต่อเครื่องไม่เกิน 24 ชม อันนี้เป็นที่รู้กันว่าไม่ต้องมีวีซ่า แล้วถ้าต้องผ่าน ตม เพื่อไปต่อเครื่อง หรือต่อเครื่อง 2 ครั้งภายใน 24 ชมล่ะ ต้องมีวีซ่าไหม ประสบการณ์นี้ยาว อิอิ
เรื่องมันเริ่มจาก เราต้องการเดินทางกลับไทย เราทำการจองตั๋วแยก คือจองจากเมืองที่เราอยู่ไปแอลเอ($55 Allegiant) แล้วจากแอลเอไปไทย($450 ไป-กลับนะเธอ china eastern)
ไฟท์ที่แอลเอเราต้องเช็คอินประมาณสี่ทุ่ม ก่อนซื้อตั๋วเราคำนวนเรียบร้อยว่ามีเวลาเกือบสามชั่วโมงระหว่างไฟท์เพื่อไปเช็คอิน แต่เจ้าพระคุณรุณช่อ ไฟท์แรก
ดีเลย์ ครั้งแรกบอกครึ่งชั่วโมง เพื่อลดความเสี่ยงที่เราจะไปต่อเครื่องไม่ทันเราไม่โหลดกระเป๋า มีแค่ carry on กับ personal item ต้องเลือกเอาของที่จำเป็นจริงๆ ฮือๆ
พอเข้าไปในเก็ต มันดีเลย์ไปเรื่อยๆ 10 นาทีบ้าง 15 นาทีบ้าง จนรวมๆแล้วเกือบ 2 ชม. ดอกกกก ตกเครื่องที่แอลเอแน่นอน เสียใจมากอุตสาห์ไม่โหลดกระเป๋า ตอนนั้นตั้งใจว่าตูจะไม่บินกับ Allegiant อีกแต่คิดขึ้นได้ตูจองขากลับกับมันแล้วนี่หว่า5555 ถึงแอลเอเกือบๆตี1 เคาท์เตอร์เช็คอินปิดหมดแล้ว ตอนนั้นคือโกธรสายการบินแรกมากกกก ทำเราตกเครื่อง กระเป๋าก็ไม่ได้โหลด พยายามโทรไปหวีนไปเหวี่ยงแต่แมร่งเค้า
ปิดกันหมดแล้ว ฮาาาาา
เราเคยได้ยินมาว่า china eastern เค้าออกตั๋วใหม่ให้ได้ถ้าการตกเครื่องไม่ใช่ความผิดเราหรือเป็นเหตุสุดวิสัย ทำไรไม่ได้สินะนอกจากรอ สนามบินเพลานั้นช่างเงียบสงัด ผู้คนไม่พลุกพล่านเลย (เราอยู่ TBIT) เราก็เดินๆไปเรื่อยเพื่อหาที่นอน จนเราเจอที่หนึ่งแบบเหมือนกลางวันเค้าเปิดเป็นร้านอาหาร มีโต๊ะยาว มีที่ชาร์ตแบต และที่สำคัญตรงนี้คนนอนเยอะดี น่าจะปลอดภัย ไม่รอช้าเสียบสายชาร์ตแล้วก็นอนเอาแรง หลับสบายคลายกงวัล งัวเงียๆลุกขึ้นประมาณตี5 มองไปรอบๆเพื่อเช็คว่ายังมีเพื่อนอยู่ไหม แต่เอ๊ะ ทำไมเพื่อนร่วมพื้นตูดูแปลกๆเสื้อผ้าข้าวของมันเหมือนไม่ได้อาบน้ำเป็นอาทิตย์ เอดอกกกกกก นี่มันกลุ่มคนไร้บ้านชัดๆ มิน่ามีลุงคนหนึ่งแกดีดทั้งคืน55555 แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกคนพวกนี้ดีๆเยอะ แถมยังบอกทางไปห้องน้ำให้เราอีก แบบเหมือนประชาสัมพันพ์ รู้หมดอะไรอยู่ไหน เคาท์เตอร์เปิดกี่โมง บลาๆๆ
เคาท์เตอร์ china eastern เปิด9โมงเช้า เราก็รอๆๆกินอะไรไม่ลง ในระหว่างนั้นก็ดูตั๋วใหม่ไว้ด้วยเผื่อได้ซื้อใหม่ ฮือๆ พอเคาท์เตอร์เปิดเราก็ตรงปรี่เข้าไปถาม จนท เลย เค้าบอกออกให้ใหม่ได้ถ้าไม่ใช่ความผิดลูกค้าเอง พร้อมกับขอตั๋วใบเก่าไปรีฟันแล้วออกใบใหม่ให้ จนท หายไปสักพักแล้วออกมาบอกว่าออกตั๋วให้ไม่ได้ เพราะไฟท์ของเราออกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เราก็เห้ยยยยย เป็นไปไม่ได้ มันก็บอกอยู่ว่าเครื่องออกตี1 ของวันที่ 16 เรามาถูกวัน จนท บอกนั่นไง เครื่องออกตี1 ของวันที่ 16 คุณต้องมาถึงสนามบินวันที่ 15 กลางคืน ไม่ใช่ 16 กลางคืน ตึงโป๊ะ! ช็อก กอไก่ล้านตัว สงบปากสงบคำแล้วคิด อิดอกกกกกกกก ตรูมาผิดวัน ไม่จริงงงงงงง เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นคนแบบนี้ก็มีด้วยยยย แล้วที่ด่าๆอีกสายการบินหนึ่งไปเพื่ออะไร ดอกเอ้ยย
เราก็เลยต้องซื้อตั๋วใหม่ เราไม่ได้ซื้อกับ china eastern เพราะแพงตั้ง$500 แหนะ เราหาได้ $250 lax-bkk โดยแวะต่อเครื่องที่จีน ไม่รอช้าจองทันที เช็คอินทันใด อิอิ ในระหว่างที่รอเช็คอิน เราสังเกตเห็นว่าทำไมสายการบินนี้ต้องใช้พนักงานถึง4-5คน ต่อหนึ่งเคาท์เตอร์ ก็เลยถามคนข้างๆ ได้ความว่าเพิ่งบินวันแรกจากแอลเอไปจีน โอวววว ชีวิตตรูต้องเจออะไรอีกหนอ เหมือนดั่งพายุฝนโหมมากระหน่ำ เราก็กลับไปดูว่าสายการบินอะไร สายการบินนี่ชื่อsichuan airline มีสำนักงานใหญ่ที่กวางโจว(ตอนแรกไม่เช็คอะไรเลยเห็นว่าตั๋วถูกดี อิอิ) เอาว่ะไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปตายเอาดาบหน้าโลด
พอถึงคิวเราเช็คอิน จนท ถามเราว่ามีวีซ่าจีนไหม เราบอกไม่หนิ ต่อเครื่องไม่เกิน 24 ชม ไม่ต้องมี เค้านี่มันต่อเครื่องสองครั้ง ต้องมี ห่ะ ก่อนจองตั๋วมันบอกว่าต่อที่เดียวที่กวางโจวนี่น่า เค้าก็โอเคเช็ดให้กับที่จีน หลังหายไปสักพัก จนท บอกว่าได้ไม่มีปัญหาเพราะยูมีตั๋วออกนอกประเทศแน่นอน ผ่าน ตม เข้าไปได้ พอไปถึงกวางโจวจะมี จนท ช่วยทำเอกสารให้ เราคิดว่าขอให้ถึงจีนพอ ยังไงเค้าก็ไม่ขังเราไว้ให้เปลืองข้าวสุกหรอก ยังไงก็ต้องส่งกลับไทย55555555
เช็คอินแล้วก็เข้าไปนั่งรอในเกตชิวๆ หาของกินชิวๆ ใกล้เวลาเครื่องออก เหล่าบรรดานักบินกับแอร์สาวสวยก็เริ่มทยอยมา คุณพระ! นักบินแต่ละคนช่างหนุ่มแน่นเสียเหลือ คิดในใจเปิดเส้นทางวันแรกก็ไม่จำเป็นต้องใช้ของใหม่หมดก็ได้ เอิ้ก ก่อนบอร์ดดิ้งคุณ จนท ซีอีโอ เค้าก็ถ่ายรูปกัน เครื่องก็ดีเลย์ครึ่ง ชม ตามระเบียบ ฮาาาาา
ฝาก sichuan airline ไว้เป็นตัวเลือกนะ ประทับใจมาก มีจอส่วนตัวเบาะกว้าง อาหารอร่อย อิอิ เครื่องใหญ่มาก น่าจะ300กว่าที่นั่ง แต่วันที่เราขึ้นมีแค่ 50 กว่าคน นอนกันวัวตายควายล้มกันเลยทีเดียว น้องแอร์ก็แสนดีพอเราตื่นเอาของกินมาให้ตลอด อิอิ ปกติเราไม่ขอเพราะเกรงใจแอร์ ต้องเดินหลายรอบ ถือว่าเราไม่รับผิดชอบตื่นมากินตามเวลาเอง
หลับไปราวๆ 10 ชม. ได้ ในที่สุดก็มาถึงกวางโจว ทุกคนต้องลงจากเครื่องผ่าน ตม. แล้วขึ้นเครื่องเดิมไปลงเฉินตู พอมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกเราคือ ตรูต้องนอนสนามบินอีกไหมว่ะ555 ตม.ถามหาบอร์ดดิ้งพาส เราบอกไม่มีเพราะต้องรอที่เฉินตูออกให้ ซึ่งเราต้องไปรอต่อเครื่องที่เฉินตู 15 ชม. เราโชว์ในโทรศัพท์ให้ ตม ดู ตม บอกปรินท์มาถึงจะใช้ได้(ตามที่เข้าใจต่อเครื่องสองครั้งมันกลายเป็น Domestic Flight) ตอนนั้นมีเพื่อนร่วมชะตาสามคน จนท สายการบินก็บอกให้เราส่งเมลให้เค้าแล้วจะปรินท์ออกมาให้ แม่เจ้าโว้ย wifi ก็แชร์ให้จากโทรศัพท์ ส่งกันเป็นชาติเลยทีเดียว ลุงอีกคนส่งไม่เป็นให้เราช่วย เราเซือกใช้ซัมซุงไม่ค่อยเป็นอีก หนุ่มน้อยหน้ามนคนเนปาลก็ส่งไม่ได้ยืมโทรศัพท์เราไปส่ง ตม ก็เร่งๆเค้าจะได้เอาไปทำเอกสารเข้าเมืองให้ เจ๊อีกคนก็มายืนด่าๆ ตม เป็นภาษาจีน ฟังไม่ออกหรอกแต่เดาได้ว่าคนทั้งเครื่องรอเราสามคน แบบ ขับเครื่องบินบรรทุกช็อคโกเเลคเข้าไปในทุ่งข้าวสารี บรึ้มมม แล้วกลายเป็นโกโก้ครั้น คือเละเทะไปหมด
ในระหว่างรอปรินท์ตั๋ว ตม ก็เอาพาสปอร์ตไปปั้มรอ พี่แกก็บอกว่าทีหลังก็ปรินท์ตั๋วมาด้วย ไม่มีบอร์ดดิ้งพาไม่เป็นไร ถ้าต่อเครื่องไม่เกิน 24 ชม. ออกวีซ่าชั่วคราวให้ได้ แต่ต้องมีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรมาแสดง ก่อนสถานะการณ์จะถึงจุดแตกหัก วีระบุรุษก็วิ่งมาพร้อมกับตั๋วของเราสามคนพร้อมส่งให้ ตม คุณพี่ ตม ก็วิ่งเข้าไปในสำนักงานเพื่อออกวีซ่าให้ หลังจากได้วีซ่าแล้ว พวกเราก็วิ่ง 3x100ไปขึ้นเครื่อง พอเข้าไปในเครื่องแอร์ขอกระเป๋าเราไปถือเพื่อความรวดเร็ว โดนมองแรงตั้งแต่หัวเครื่องยันท้ายเครื่อง5555(รู้สึกผิด แต่ต้องด้านไว้เพราะอยากกลับบ้านโว้ยย) คนที่มาจากแอลเอเหมือนกัน ส่งสายตามาให้กำลังอย่างล้นหลาม ประมาณว่าตรูลุ้นช่วยเมิงแทบตาย ฮาาาา สรุปว่าเครื่องดีเลย์ไป 1 ชม. เพราะเราสามคน ฮือๆ ขอโทษจริง(สายการบินดีมากที่ช่วยเหลือเรา)
พอมาถึงเฉินตูเราก็จองโรงแรมว่าจะออกไปนอนเอาแรง รอต่อเครื่องตั้ง 15 ชม. เราก็ไปบอกแท็กซี่ว่าจะไปโรงแรมนี้ แต่แล้ว พี่ๆแท็กซี่ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษเลย พยายามช่วยๆกันหาโรงแรมประมาณ 15 นาที เราเลยบอกไม่เป็นไรๆเค้าก็ยิ้มอายๆโบกไม้โบกมือ ฮาาาา สรุปต้องนั่งแก่วในสนามบิน 15 ชม. เอิ้กกก(โรงแรมใกล้ๆก็มีแต่แพงไปสำหรับกระเป๋าตังค์น้อยๆของเรา) จะออกไปเที่ยวข้างนอกก็ของพะรุงพะลัง โอววว ชีวิต
หลังนั่งแก่ว 15 ชม.เราก็กลับถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ จบ
ใครมีประสบการณ์การตกเครื่อง ต่อเครื่องมาแชร์กันกันได้นะคะ
แชร์ประสบการณ์ตกเครื่องที่LA และต่อเครื่องที่จีน โหดไม่โหดมาดูกัน
เรื่องมันเริ่มจาก เราต้องการเดินทางกลับไทย เราทำการจองตั๋วแยก คือจองจากเมืองที่เราอยู่ไปแอลเอ($55 Allegiant) แล้วจากแอลเอไปไทย($450 ไป-กลับนะเธอ china eastern)
ไฟท์ที่แอลเอเราต้องเช็คอินประมาณสี่ทุ่ม ก่อนซื้อตั๋วเราคำนวนเรียบร้อยว่ามีเวลาเกือบสามชั่วโมงระหว่างไฟท์เพื่อไปเช็คอิน แต่เจ้าพระคุณรุณช่อ ไฟท์แรก
พอเข้าไปในเก็ต มันดีเลย์ไปเรื่อยๆ 10 นาทีบ้าง 15 นาทีบ้าง จนรวมๆแล้วเกือบ 2 ชม. ดอกกกก ตกเครื่องที่แอลเอแน่นอน เสียใจมากอุตสาห์ไม่โหลดกระเป๋า ตอนนั้นตั้งใจว่าตูจะไม่บินกับ Allegiant อีกแต่คิดขึ้นได้ตูจองขากลับกับมันแล้วนี่หว่า5555 ถึงแอลเอเกือบๆตี1 เคาท์เตอร์เช็คอินปิดหมดแล้ว ตอนนั้นคือโกธรสายการบินแรกมากกกก ทำเราตกเครื่อง กระเป๋าก็ไม่ได้โหลด พยายามโทรไปหวีนไปเหวี่ยงแต่แมร่งเค้า
ปิดกันหมดแล้ว ฮาาาาา
เราเคยได้ยินมาว่า china eastern เค้าออกตั๋วใหม่ให้ได้ถ้าการตกเครื่องไม่ใช่ความผิดเราหรือเป็นเหตุสุดวิสัย ทำไรไม่ได้สินะนอกจากรอ สนามบินเพลานั้นช่างเงียบสงัด ผู้คนไม่พลุกพล่านเลย (เราอยู่ TBIT) เราก็เดินๆไปเรื่อยเพื่อหาที่นอน จนเราเจอที่หนึ่งแบบเหมือนกลางวันเค้าเปิดเป็นร้านอาหาร มีโต๊ะยาว มีที่ชาร์ตแบต และที่สำคัญตรงนี้คนนอนเยอะดี น่าจะปลอดภัย ไม่รอช้าเสียบสายชาร์ตแล้วก็นอนเอาแรง หลับสบายคลายกงวัล งัวเงียๆลุกขึ้นประมาณตี5 มองไปรอบๆเพื่อเช็คว่ายังมีเพื่อนอยู่ไหม แต่เอ๊ะ ทำไมเพื่อนร่วมพื้นตูดูแปลกๆเสื้อผ้าข้าวของมันเหมือนไม่ได้อาบน้ำเป็นอาทิตย์ เอดอกกกกกก นี่มันกลุ่มคนไร้บ้านชัดๆ มิน่ามีลุงคนหนึ่งแกดีดทั้งคืน55555 แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกคนพวกนี้ดีๆเยอะ แถมยังบอกทางไปห้องน้ำให้เราอีก แบบเหมือนประชาสัมพันพ์ รู้หมดอะไรอยู่ไหน เคาท์เตอร์เปิดกี่โมง บลาๆๆ
เคาท์เตอร์ china eastern เปิด9โมงเช้า เราก็รอๆๆกินอะไรไม่ลง ในระหว่างนั้นก็ดูตั๋วใหม่ไว้ด้วยเผื่อได้ซื้อใหม่ ฮือๆ พอเคาท์เตอร์เปิดเราก็ตรงปรี่เข้าไปถาม จนท เลย เค้าบอกออกให้ใหม่ได้ถ้าไม่ใช่ความผิดลูกค้าเอง พร้อมกับขอตั๋วใบเก่าไปรีฟันแล้วออกใบใหม่ให้ จนท หายไปสักพักแล้วออกมาบอกว่าออกตั๋วให้ไม่ได้ เพราะไฟท์ของเราออกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เราก็เห้ยยยยย เป็นไปไม่ได้ มันก็บอกอยู่ว่าเครื่องออกตี1 ของวันที่ 16 เรามาถูกวัน จนท บอกนั่นไง เครื่องออกตี1 ของวันที่ 16 คุณต้องมาถึงสนามบินวันที่ 15 กลางคืน ไม่ใช่ 16 กลางคืน ตึงโป๊ะ! ช็อก กอไก่ล้านตัว สงบปากสงบคำแล้วคิด อิดอกกกกกกกก ตรูมาผิดวัน ไม่จริงงงงงงง เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นคนแบบนี้ก็มีด้วยยยย แล้วที่ด่าๆอีกสายการบินหนึ่งไปเพื่ออะไร ดอกเอ้ยย
เราก็เลยต้องซื้อตั๋วใหม่ เราไม่ได้ซื้อกับ china eastern เพราะแพงตั้ง$500 แหนะ เราหาได้ $250 lax-bkk โดยแวะต่อเครื่องที่จีน ไม่รอช้าจองทันที เช็คอินทันใด อิอิ ในระหว่างที่รอเช็คอิน เราสังเกตเห็นว่าทำไมสายการบินนี้ต้องใช้พนักงานถึง4-5คน ต่อหนึ่งเคาท์เตอร์ ก็เลยถามคนข้างๆ ได้ความว่าเพิ่งบินวันแรกจากแอลเอไปจีน โอวววว ชีวิตตรูต้องเจออะไรอีกหนอ เหมือนดั่งพายุฝนโหมมากระหน่ำ เราก็กลับไปดูว่าสายการบินอะไร สายการบินนี่ชื่อsichuan airline มีสำนักงานใหญ่ที่กวางโจว(ตอนแรกไม่เช็คอะไรเลยเห็นว่าตั๋วถูกดี อิอิ) เอาว่ะไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปตายเอาดาบหน้าโลด
พอถึงคิวเราเช็คอิน จนท ถามเราว่ามีวีซ่าจีนไหม เราบอกไม่หนิ ต่อเครื่องไม่เกิน 24 ชม ไม่ต้องมี เค้านี่มันต่อเครื่องสองครั้ง ต้องมี ห่ะ ก่อนจองตั๋วมันบอกว่าต่อที่เดียวที่กวางโจวนี่น่า เค้าก็โอเคเช็ดให้กับที่จีน หลังหายไปสักพัก จนท บอกว่าได้ไม่มีปัญหาเพราะยูมีตั๋วออกนอกประเทศแน่นอน ผ่าน ตม เข้าไปได้ พอไปถึงกวางโจวจะมี จนท ช่วยทำเอกสารให้ เราคิดว่าขอให้ถึงจีนพอ ยังไงเค้าก็ไม่ขังเราไว้ให้เปลืองข้าวสุกหรอก ยังไงก็ต้องส่งกลับไทย55555555
เช็คอินแล้วก็เข้าไปนั่งรอในเกตชิวๆ หาของกินชิวๆ ใกล้เวลาเครื่องออก เหล่าบรรดานักบินกับแอร์สาวสวยก็เริ่มทยอยมา คุณพระ! นักบินแต่ละคนช่างหนุ่มแน่นเสียเหลือ คิดในใจเปิดเส้นทางวันแรกก็ไม่จำเป็นต้องใช้ของใหม่หมดก็ได้ เอิ้ก ก่อนบอร์ดดิ้งคุณ จนท ซีอีโอ เค้าก็ถ่ายรูปกัน เครื่องก็ดีเลย์ครึ่ง ชม ตามระเบียบ ฮาาาาา
ฝาก sichuan airline ไว้เป็นตัวเลือกนะ ประทับใจมาก มีจอส่วนตัวเบาะกว้าง อาหารอร่อย อิอิ เครื่องใหญ่มาก น่าจะ300กว่าที่นั่ง แต่วันที่เราขึ้นมีแค่ 50 กว่าคน นอนกันวัวตายควายล้มกันเลยทีเดียว น้องแอร์ก็แสนดีพอเราตื่นเอาของกินมาให้ตลอด อิอิ ปกติเราไม่ขอเพราะเกรงใจแอร์ ต้องเดินหลายรอบ ถือว่าเราไม่รับผิดชอบตื่นมากินตามเวลาเอง
หลับไปราวๆ 10 ชม. ได้ ในที่สุดก็มาถึงกวางโจว ทุกคนต้องลงจากเครื่องผ่าน ตม. แล้วขึ้นเครื่องเดิมไปลงเฉินตู พอมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกเราคือ ตรูต้องนอนสนามบินอีกไหมว่ะ555 ตม.ถามหาบอร์ดดิ้งพาส เราบอกไม่มีเพราะต้องรอที่เฉินตูออกให้ ซึ่งเราต้องไปรอต่อเครื่องที่เฉินตู 15 ชม. เราโชว์ในโทรศัพท์ให้ ตม ดู ตม บอกปรินท์มาถึงจะใช้ได้(ตามที่เข้าใจต่อเครื่องสองครั้งมันกลายเป็น Domestic Flight) ตอนนั้นมีเพื่อนร่วมชะตาสามคน จนท สายการบินก็บอกให้เราส่งเมลให้เค้าแล้วจะปรินท์ออกมาให้ แม่เจ้าโว้ย wifi ก็แชร์ให้จากโทรศัพท์ ส่งกันเป็นชาติเลยทีเดียว ลุงอีกคนส่งไม่เป็นให้เราช่วย เราเซือกใช้ซัมซุงไม่ค่อยเป็นอีก หนุ่มน้อยหน้ามนคนเนปาลก็ส่งไม่ได้ยืมโทรศัพท์เราไปส่ง ตม ก็เร่งๆเค้าจะได้เอาไปทำเอกสารเข้าเมืองให้ เจ๊อีกคนก็มายืนด่าๆ ตม เป็นภาษาจีน ฟังไม่ออกหรอกแต่เดาได้ว่าคนทั้งเครื่องรอเราสามคน แบบ ขับเครื่องบินบรรทุกช็อคโกเเลคเข้าไปในทุ่งข้าวสารี บรึ้มมม แล้วกลายเป็นโกโก้ครั้น คือเละเทะไปหมด
ในระหว่างรอปรินท์ตั๋ว ตม ก็เอาพาสปอร์ตไปปั้มรอ พี่แกก็บอกว่าทีหลังก็ปรินท์ตั๋วมาด้วย ไม่มีบอร์ดดิ้งพาไม่เป็นไร ถ้าต่อเครื่องไม่เกิน 24 ชม. ออกวีซ่าชั่วคราวให้ได้ แต่ต้องมีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรมาแสดง ก่อนสถานะการณ์จะถึงจุดแตกหัก วีระบุรุษก็วิ่งมาพร้อมกับตั๋วของเราสามคนพร้อมส่งให้ ตม คุณพี่ ตม ก็วิ่งเข้าไปในสำนักงานเพื่อออกวีซ่าให้ หลังจากได้วีซ่าแล้ว พวกเราก็วิ่ง 3x100ไปขึ้นเครื่อง พอเข้าไปในเครื่องแอร์ขอกระเป๋าเราไปถือเพื่อความรวดเร็ว โดนมองแรงตั้งแต่หัวเครื่องยันท้ายเครื่อง5555(รู้สึกผิด แต่ต้องด้านไว้เพราะอยากกลับบ้านโว้ยย) คนที่มาจากแอลเอเหมือนกัน ส่งสายตามาให้กำลังอย่างล้นหลาม ประมาณว่าตรูลุ้นช่วยเมิงแทบตาย ฮาาาา สรุปว่าเครื่องดีเลย์ไป 1 ชม. เพราะเราสามคน ฮือๆ ขอโทษจริง(สายการบินดีมากที่ช่วยเหลือเรา)
พอมาถึงเฉินตูเราก็จองโรงแรมว่าจะออกไปนอนเอาแรง รอต่อเครื่องตั้ง 15 ชม. เราก็ไปบอกแท็กซี่ว่าจะไปโรงแรมนี้ แต่แล้ว พี่ๆแท็กซี่ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษเลย พยายามช่วยๆกันหาโรงแรมประมาณ 15 นาที เราเลยบอกไม่เป็นไรๆเค้าก็ยิ้มอายๆโบกไม้โบกมือ ฮาาาา สรุปต้องนั่งแก่วในสนามบิน 15 ชม. เอิ้กกก(โรงแรมใกล้ๆก็มีแต่แพงไปสำหรับกระเป๋าตังค์น้อยๆของเรา) จะออกไปเที่ยวข้างนอกก็ของพะรุงพะลัง โอววว ชีวิต
หลังนั่งแก่ว 15 ชม.เราก็กลับถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ จบ
ใครมีประสบการณ์การตกเครื่อง ต่อเครื่องมาแชร์กันกันได้นะคะ