คือตอนนี้ทุกข์ใจมากร้องไห้หนักมากตอนนี้คือเรื่องมีอยู่ว่าคือเราทำโครงการที่วิชาทางมหาลัยมอบหมายให้แล้วคือทำงานนี้เพื่อนๆในกลุ่มรวมถึงตัวเราก็ตะเวนรับบริจาคตามตลาดนัดบลาๆก็ไปหลายที่พอสมควรแต่เงินที่ได้มาก็ยังไม่พอค่าใช้จ่ายที่จะทำโครงการให้ออกมาดีได้แล้วอาจารย์วิชานี้กำหนดไว้ว่าห้ามใช้เงินตัวเองออกเด็ดขาดให้ไปรับบริจาคเท่านั้นแต่พวกเราไปทำกล่องรับบริจาคหลายที่แล้วแต่ก็ยังได้เงินไม่พออย่างที่บอกไปแล้วก็ใกล้ถึงวันส่งโครงการเข้ามาเต็มทีเรากับสมาชิกไม่มีทางเลือกจึงเมคงบขึ้นมาเองโดยออกกันคนละ100บาท(10คน)หลังจากนั้นโครงการก็เสร็จและผ่านไปด้วยดีจนถึงวันส่งงานเราและสมาชิกในกลุ่มก็เอางานไปส่ง อาจารย์ก็เรียกออกไปพรีเซ็นให้เพื่อนในห้องเรียนรวมฟังเราและรองหัวหน้าก็ช่วยกันพรีเซ็น(เราเป็นหัวหน้า)พรีเซ็นงานจนจบและไม่มีปัญหาอะไรแต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น อาจารย์พูดขึ้นใส่ไมค์ว่า พวกเธอเมคงบกันทำไม?ตอนนั้นเราหน้าเสียเลยทำหน้าไม่ถูกหัวใจเต้นแรงมากเพื่อนในห้องเรียนรวมเงียบและจ้องหน้าเรากันหมดทุกคนแล้วอาจารย์ก็ถามว่าไม่อายหรอยังจะกล้าเอางานมาส่งอีกนู้นนี่นั้นบลาๆคือเยอะแต่ตอนนั้นหน้าชาหูอื้อไปหมดแล้วเราทำหน้าไม่ถูกเลยไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นตอนนั้นพอด่าเสร็จแกก็เรียกกลุ่มต่อไปมาพรีเซ็น เราโดนด่าเสร็จเราก็วิ่งออกไปข้างนอกเลยขับรถกลับหอร้องไห้ไปตามทางกลับหอเพื่อนโทรตามกันระนาวแต่ตอนนั้นคือไม่ไหวอ่ะทั้งอายทั้งหน้าเสียทั้งเสียใจทั้งเสียความรู้สึกหลายอย่างเราเข้าใจนะว่าเราผิดเต็มๆเลยแต่เราคิดว่าอาจารย์น่าจะเรียกไปตักเตือนหรือด่าเป็นการส่วนตัวก็ได้เราไม่รู้หรอกว่าอาจารย์รู้ได้ไงแต่คือตอนนี้ไม่มีหน้ากลับไปเรียนแล้วอายมากร้องไห้ตลอดตั้งแต่เกิดเรื่องเรารู้ว่ากลุ่มอื่นก็ทำแต่แค่อาจารย์เรายอมรับผิดเลยแหละแต่ไม่มีหน้าจะกลับไปสู้กับคน200กว่าคนในห้องนั้นในวันนั้นแล้วจริงๆ