ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่าเรากับแฟนเป็นความรักแบบหญิงหญิงไม่ใช่ความรักแบบชายหญิง เรื่องก็คือเรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณปีนึงเราเป็นคนต่างจังหวัดส่วนบ้านแฟนอยู่ กทม ทีนี้เราก็เริ่มคุยกันเรื่องอนาคตว่าถ้ายังคบกันต่อจะอยู่กันแบบไหนซึ่งก็ได้ข้อสรุปว่าเราจะย้ายมาอยู่กทม.ด้วยกันแต่ก็ยังไม่ได้คุยกันจริงจังว่าจะย้ายตอนไหน แล้วทีนี้เรื่องก็มีอยู่ว่าเราเริ่มเบื่อๆกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้เพราะรู้สึกว่าไม่มีความก้าวหน้าเลย อยากลองทำอะไรที่ดูมีสาระและก้าวหน้ามากกว่าเดิมแฟนเราเลยลองให้เราฝากประวัติไว้กับเว็บหางานดูซึ่งก็มีบริษัทติดต่อเข้ามาหลายบริษัทค่ะ จนมีบริษัทนึงข้อเสนอก็ดีรายได้ก็ค่อนข้างเยอะโอกาสเติบโตก็มีมากเราเลยคุยกับแฟนเราถ้าเราตกลงจะมาทำงานที่นี่แล้วย้ายมาอยู่กรุงเทพเขาจะโอเคไหม เขาก็บอกว่าเขาโอเคเขาอยากให้เรามาอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันเราก็เลยถามว่าแล้วถ้าออกมาอยู่ด้วยกันจะมีปัญหากับที่บ้านไหม เพราะตอนนี้เขายังอยู่กับที่บ้านและบ้านเขาไม่รู้ว่าเขาคบกับเราที่บ้านเขารู้แค่ว่าเป็นเพื่อนกันแฟนเราอายุ 28 ส่วนเราอายุ 25 เขาบอกไม่น่าจะมีไรรับปากกันเป็นมั่นเหมาะจนไปดูหอวางเงินมัดจำแล้วเราก็ไปเซ็นต์สัญญาทำงานกับที่ใหม่ยื่นใบลาออกจากที่เก่าตอนบอกจะออกทุกคนช็อคหัวหน้าไม่อยากให้ย้ายแต่เราให้เหตุผลว่าเราอยากทำเพื่ออนาคตเขาเลยยอมเซ็นต์ให้ พอใกล้วันแฟนเราเขาบอกเครียดหลายอย่างเขาบอกว่าทะเลาะกับที่บ้านมีปัญหารุนแรงคือที่บ้านรู้แล้วว่าคบกันและเขาไม่อยากให้ย้ายออกมาอยู่ด้วยกันเราเลยบอกว่างันขอเราไปเจอได้ไหมเราเชื่อว่าเราสามารถดูแลเขาได้และไม่พาไปทำอะไรในทางเสียหายแน่นอนแต่เขาไม่ยอมให้เราไปเจอจนเราทะเลาะกัน เราถามเขาว่ายังอยากอยู่ด้วยกันไหมเขาบอกไม่รู้แล้วเขาก็เริ่มมีข้ออ้างหลายอย่างทั้งหอไม่ดีห้องเก่าอยู่ชั้นต่ำไปเดียวเดินทางไปทำงานรถต้องติดแน่ๆนู้นนี้นั้น ซึ่งทั้งๆที่เขาเป็นคนเลือกเองว่าจะอยู่ตรงนี้เขาไปดูห้องเองคนเดียวไม่บอกเราเลยด้วยซ้ำว่าไปดูแล้วก็ไปวางเงินมัดจำโดยที่ไม่ได้บอกเรา แล้วเขาก็ถามเราว่าพอจะมีทางไหนไหมที่จะทำให้ทั้งเราและที่บ้านเขาโอเค เราเลยบอกไปว่ามันก็ต้องใช้เวลาเวลาจะเป็นเครื่องพิสุทเราบอกเขาว่าเราไม่ได้ทำอะไรเสียหายเราแค่รักกันเราพยายามพูดปลอบเขาทุกอย่างแต่ก็ไม่เป็นผลเขาเริ่มเหวี่ยงใส่เราเริ่มไม่อยากคุยกับเราพอเราถามเขาก็บอกเครียดเรื่องที่บ้าน เราเลยบอกว่างันตัดปัญหานะเราอยู่ของเราเองแล้วเขาก็อยู่กับที่บ้านไปจะได้ไม่มามีปัญหากัน เราไม่รู้ว่าทำถูกไหม เรายอมลาออกจากงานเพื่อที่จะย้ายที่อยู่มาอยู่ในเมืองที่เราไม่รู้จักใครเลยเราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพความหวังเดียวของเราก็คือเขา แต่เขากลับปล่อยให้เราต้องไปหาหอพักเองคนเดียวทั้งๆที่เราไม่รู้จักทาง ย้ายห้องเองขนของเองโดยที่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเพราะเขาบอกว่าติดงาน ถ้าเป็นแบบนี้เราควรจะไปต่อดีไหม แล้วสิ่งที่เขาทำกับเราแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรอ