เรามีเเฟน เขามีเเฟน เราเเละเขารักกัน......

นี่คือกระทู้เเรกของเรา ถ้าขาดตกบกพร่องอะไรก้ขอโทษด้วยนะ Facepalm

เริ่มเลยเเล้วกันฮ่าๆ ถ้าอ่านจากชื่อกระทู้ก็น่าจะพอเดาได้ว่าเรื่องจะเป็นยังไง นานาเหงื่อตก
คือ เรามีเเฟน เรากะเเฟนคบกันมาปีกว่าๆได้เเล้วเเหละ เรารักกันมาก จนวันนึงเเฟนเราจบไป เเต่เรายังเรียนอยู่ ทำให้เราเเละเเฟนไม่ค่อยมีเวลาที่ตรงกันเพราะเเฟนเราทำงานส่วนเราเรียน พูดง่ายๆความรักเราเริ่มมีช่องโหว่ขึ้นมา จึงทำให้เราไม่ได้มีคนรักเพียงเเค่คนเดียว (พูดง่ายๆก็มีกิ๊กนั่นเเหละ) ฟังดูเลวใช่ไหม เเต่ที่สำคัญเธอคนนี้ก็มีเเฟนเเล้วเช่นกันคบกันมาสองปีเเล้ว เขารักกันมาก เเฟนเขาหวงมาก เขารักกันดีเลยทีเดียว เเต่เเฟนเขาอยู่ไกล เจอกันเเค่เดือนละหนึ่งครั้งได้นะ  ตอนเราคุยกันเเรก เราเข้าใจกันดีมาก เราเข้าใจกันทุกอย่างว่าต่างคนต่างมีเเฟน วินๆกันไปเลยครับ เเต่คุยกันเรื่อยๆ คุณเชื่อ"รักเเท้เเพ้ใกล้ชิด"มั้ยครับ ?? ฮ่าๆ เราคุยกันตลอดอยู่ด้วยกันตลอด ไปเที่ยวด้วยกัน โดยที่ที่บ้านเขารู้ ที่บ้านเรารู้ ทำเหมือนเเฟนทุกอย่างดูเเลกัน ช่วยเหลือกัน มาตลอดเวลาหลายเดือน เเต่ละครั้งที่เเฟนเขามาหา เราโคตรทรมานเลย ฮ่าๆๆ มันตลกใช่ป่าวหล่ะ อาการคล้ายๆคนอกหักเลยเเก เเละเเต่ละครั้งที่เราไปหาเเฟนเรา เขาเองก็ไม่ต่างอะไรจากเราเลย(ถ้าไม่ได้คิดไปเองอ่ะนะ) เเต่เราพยายามเข้าใจกัน พักหลังๆ เราสองคนต่างไม่อยากเจอเเฟนเลย เพราะไม่อยากให้ใครต้องมารู้สึกเเย่ต่อกัน เเต่หารู้ไม่ เเฟนเราทั้งคู่กำลังนอยเราสองคนอยู่เเล้วดราม่ากันหนักมาก จนเรากลัว ว่าเเฟนจะรู้ กลัวเครียด ทุกอย่างจนไม่อยากจะทำอะไร เขาเองก็กลัวว่าเเฟนเขาจะรู้ กลัวเเละกลัวมาก ส่วนเราเอง คิดเเค่ว่าไม่อยากให้รักใครพังเพราะเรา (มันควรต้องคิดเเต่เเรกเเล้วใช่มั้ย) จนเราสองคนเครียด ว่าจะเสียใครไป เเล้วจะทำให้ใครเดือดร้อน เเต่ตอนนี้เราก็ยังคุยกันอยู่ครับ เขาก็เเฮปปี้กะเเฟนเขาดี เราก็โอเค เพราะเวลาเเฟนเขามา เราถึงได้ไปหาเเฟนเรา เพราะฉะนั้นกลายเป็น มหกรรมลงรูปกันเลยครับ เห้ออ เจ็บสิ่ครับ เขาก็คงเจ็บเเหละ มันจุกเเบบบอกไม่ถูก อมยิ้ม08อมยิ้ม08อมยิ้ม08เหนเขาลงรูปคู่ไปหึงเขาทั้งที่เรา เป็นมือที่สาม ที่มาทีหลัง ฮ่าๆ มันจุกๆๆตลอดเวลาเลย เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่ไปได้อีกนานเเค่ไหน มันทรมานมาก เเต่ความรู้สึกอ่ะมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ เรารักเขาไปเเล้วเเล้วเราก็รักเเฟนเรา คิดว่าเข้ามาเป็นส่วนนึงของเราไปเเล้ว เห้อๆๆ เเย่เนอะ เรื่องก็มีเท่านี้เเหละ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆที่ให้เราได้ระบายในสิ่งที่เราไม่สามารถพูดกับใครได้



แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่