ไม่ใช่โรคจิตหรอกค่ะ พี่ก็เคยเป็น (และยังเป็นอยู่ในบางครั้ง)
มีอยู่ช่วงนึงพีคมาก ขึ้นรถไฟฟ้าแล้วคอยนั่งมองคนนั้นคนนี้
ทำไมยัยนี่ขาวจัง? ทำไมยัยนี่ขายาว? ทำไมใส่ชุดนี้แล้วสวยจัง?
แล้วก็จิตตก ไม่เป็นอันทำอะไร พอเจอแฟนก็ชอบดูมือถือเค้า
แล้วก็หาว่าเค้าแอดใครมาใหม่ในเฟซบุ๊ก กดไลค์ใครในเฟซ
ทำไมกดไลค์คนนี้? อ๋อ ชอบแนวนี้ใช่มะ? ขาวๆ ใช่มะ?
แล้วมาเป็นแฟนเราทำไม ไปเลยสิ ไปจีบเค้าเลยสิ ฯลฯ
แล้วก็ทะเลาะกับแฟน.. เพราะระแวงตลอดเวลา

เชื่อมั้ยพี่เคยไม่ออกงานคู่กับแฟนอยู่พักนึง พี่ไม่อยากไปเจอ
เพื่อนๆ เค้าและบรรดาแฟนเพื่อน ที่ตัวเล็กๆ ขาวๆ (กว่าพี่)
แล้วพอแฟนไป พี่ก็งอน ช่วงนั้นแฟนพี่เกือบหมดความอดทนกับพี่

แล้วอยู่มาวันนึง พี่ก็ realize ได้ว่า สิ่งเหล่านั้นตะหาก
ที่จะทำให้แฟนเบื่อเรา ทำให้แฟนหมดความเสน่หาในตัวเรา
การที่เราจิตตก นอยด์เพราะเห็นคนอื่นดีกว่า สวยกว่า
มันแสดงออกมาทางสีหน้า แววตาที่ไม่สดใสนะคะ
จะมากจะน้อย มันก็ออกมา แล้วก็ส่งผลกระทบไปยังเรื่องอื่นๆ

หันกลับมาค่ะ หันกลับมารักตัวเอง เห็นค่าในตัวเอง
แฟนเรา เค้าจีบเรามาแล้ว เลือกเราแล้ว ขึ้นชื่อว่าแฟนแล้ว
เค้าไม่เห็นคนอื่นดีกว่าเราหรอกค่ะ (เพราะเค้าเองก็คงไม่ใช่ณเดชน์)
หรือหากวันนึงเค้าทิ้งเราไปมีคนอื่น ในขณะที่เราดีทุกอย่าง (จริงๆ)
นั่นไม่ใช่เพราะเราไม่สวยค่ะ นั่นเป็นเพราะสันDานค่ะ

ผู้หญิงที่รักตัวเอง ดูแลตัวเอง มีเสน่ห์นะคะ เพราะนิยามความสวย
ของแต่ล่ะคนไม่เหมือนกัน ฉะนั้นเสน่ห์ของเรา ก็มีเฉพาะตัวเรา
เลิกอิจฉาคนอื่นค่ะ สงสารร่างกายตัวเอง เกิดมาครั้งเดียว
อย่าใช้เวลานั่นจิตตกเพราะรูปลักษณ์สังขารคนอื่นเลยคะ

พอวันนึงเราหันมาใส่ใจตัวเอง มีเวลาอยู่กับตัวเองบ้าง
เราจะเลิกมองคนอื่นไปพักนึง แล้วอยู่ดี ๆ เราจะรู้สึกเอง
ว่าช่วงนี้ แฟนเราหึงเรามากขึ้นหรือเปล่า? ลองดูนะคะ สู้ๆ ค่ะ

(ขอโทษที่เขียนยาวมาก พอดีพี่เคยเป็นค่ะ)