คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่ที่เราเลิกกับแฟนเก่าก็เป็นระยะเวลานานมากแล้ว ผมเคยสันยาว่าจะรอเค้าแต่เค้าก้อไม่กลับมา จนเค้าไปมีคนใหม่ แต่เรามีคนใหม่ก่อนเค้าน้ะครับ แต่พอเราคบกับแฟนใหม่ ผมก็เป็นคนทักไปหาแฟนเก่าแหละครับ เราก็เป็นเพื่อนกัน คุยกันเวลาใครเศร้าหรือไม่โอเค เช่นทะเลาะก้ะแฟนของตัวเองไรยังงี้อ้ะครับ อีกฝ่ายก็จะปลอบ แบบนี้มาเรื่อยๆ ผมกับแฟนเก่าเราอยู๋ข้างกันมาตลอด ไม่รู้ว่าฐานะไหน แต่ถ้าผมเศร้า เขาจะคอยปลอบผม ทำให้ผมหัวเราะ ทำให้ผมยิ้ม ทำทุกทางให้ผมโอเคขึ้นได้ แต่ถ้าเค้าเศร้าผมก็คอยปลอบเค้าทำเหมือนกันทุกอย่างที่เค้าเคยทำกับผมเวลาผมเศร้า เช่นทำให้เค้าไม่ร้องไห้ ทำให้เค้ายิ้มทำให้เค้าดีขึ้นเป็นต้นแหล้ะครับแต่เราต่างคนต่างมีแฟนครับ จนตอนนี้แฟนเก่าของผมเลิกกับแฟนแล้ว แต่ซึ่งตอนนี้ผมยังไม่เลิกกับแฟน แต่ผมดันมีปันหากับแฟนอยู่ ( ปันหานี่ก็หนักประมาน70%ได้ ) แต่แฟนเก่าของผมก็ยังอยู่ข้างผมเสมอทำให้ผมยิ้มมีความสุขตั้งแต่วันที่เราเลิกกันจนถึงวันนี้ แต่ก็มีแยกกันบ้างเวลาทะเลาะกันเอง5555555 แต่แฟนใหม่ของผมก็ทำให้ผมมีความสุขเช่นกัน แต่ทำไม บางครั้งมันก็รู้สึกว่าเค้าไม่เคยสนใจ เค้าไม่เคยรู้ว่าเราไม่โอเค เราเสียใจกับสิ่งที่เค้ากำลังกระทำอยู่ ดูเค้ามีความสุขดีน้ะ ผมคิดว่าคนที่จะอยู่ข้างเราในวันที่เราไม่โอเค คงต้องเป็นแฟนใหม่เรา แต่นี่อะไร กับเป็นแฟนเก่าผมส้ะอย่างนั้น ที่คอยทำให้ผมมีความสุขทำให้ผมยิ้มตอนเศร้าผมคบกับแฟนใหม่ก็หลายเดือนแล้วแต่ทำไมเค้าไม่รู้ใจอะไรผมสักอย่าง มีแต่ผมใช่ไหมที่ใส่ใจเค้าทุกเรื่องราว สรุปว่านี่มันยังไงมันเริ่มสับสนแล้ว