เห็นข่าวที่ตำรวจจับโจรงัดบ้านมาสารภาพถึงวิธีคิด วิธีการทำงานในการเลือกเหยื่อของโจรงัดบ้านแล้ว ทำให้ผมอดนึกย้อนไปถึงเรื่องราวเมื่อเช้าวันที่ 17 มีค. 2559 ไม่ได้

เช้าวันพฤหัสที่ 17 มีค. หลังจากที่ผมแวะส่งภรรยาไปทำงานเสร็จ ก็นึกขึ้นได้ว่าจะแวะบ้านพ่อกับแม่ตรงสะพานใหม่ซะหน่อย (ช่วงดังกล่าวพ่อกับแม่ผมไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัดกันหมด) เพราะแม่บอกว่าว่าง ๆ ให้แวะมาดูบ้าน มารดน้ำต้นไม้ มาให้อาหารปลาบ้าง

ประมาณ 07:45 น. ผมจอดรถหน้าบ้าน ไขเข้าประตูรั้วไปยืนรดน้ำต้นไม้ + ให้อาหารปลาตามปกติ ระหว่างรดน้ำต้นไม้ก็เห็นถุงซองใส่ทองเปล่า ๆ สีแดง 3-4 ถุงหล่นอยู่หน้าบ้าน ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าพวกเด็ก ๆ คนเล่นกันแล้วไม่ได้เก็บ

ระหว่างนั้นผมก็คิดว่า เออลองเข้าไปดูอะไรในบ้านซะหน่อยหละกัน เผื่อเอาของเล่นไปให้ลูก (ตอนนั้นเด็ก ๆ ปิดเทอมอยู่ต่างจังหวัดกันหมด)

เดินไปหน้าประตูบ้าน เตรียมกุญแจจะมาไข... แต่แล้วสายตาเริ่มเห็นความผิดปกติ... "เฮ้ย... บ้านถูกงัด" ผมคิดในใจดัง ๆ ประตูกระจกบานเลื่อนสีดำ มีรอยถูกงัดตรงขอบจนเผยอออก "อย่างน้อยมีเหล็กดัดวะ" ผมยังมองโลกในแง่ดี และพอเลื่อนประตูบานเลื่อนสีดำไป สภาพเหล็กดัดก็เป็นอย่างที่เห็น



นาทีนั้นผมเริ่มใจไม่ดีแล้ว ในหัวมันมีแต่คำว่า "ซวยแล้ว บ้านโดนงัด" ใจสั่น ๆ เดินเปิดประตูเข้าบ้านไป กวาดตามองของในบ้านชั้นล่าง ไม่มีร่องรอยการรื้อค้น ทุกอย่างปกติ TV, Laptop ยังอยู่

รีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 โอ้ยตายยยยย... ประตูห้องสามห้อง (ห้องนอน 2 ห้องพระ 1) ถูกงัดหมด (โจรใช้คีมตัดตรงหูช้างทุกห้อง) เปิดประตูห้องนอนใหญ่ (ห้องพ่อกับแม่) เห็นสภาพปุ๊บ ผมรู้ถึงคำว่า "เข่าอ่อน" เลยว่าเป็นยังไง แม้แต่ตู้เซฟ โจรยังสามารถนั่งงัดแงะจนสามารถเปิดออกมาได้ สภาพตามในรูปเลยครับ








หลังจากนั้นรีบตรวจสอบสภาพห้องอื่น ๆ ห้องนอนของผมโดนรื้อค้น แต่ห้องนี้ไม่ได้เก็บของมีค่าอยู่แล้ว เดินไปดูห้องพระ ไม่น่าจะมีของอะไรหาย

รีบโทรศัพท์บอกพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด พ่อถามถึงสภาพความเสียหาย และของที่หาย ผมส่งรูปไปในไลน์ พ่อตัดสินใจรีบขับรถกลับมากทม. ทันที

หลังจากนั้นโทรแจ้งความที่ สน.บางเขน ตำรวจส่งสายตรวจมา หลังจากนั้นตำรวจคนอื่น ๆ ก็มา รวมถึงพิสูจน์หลักฐานก็เข้ามาเก็บรอยนิ้วมือ

โทรไปบอกภรรยา และโทรไปลางานกับหัวหน้า ไปติดต่อกรรมการหมู่บ้านขอดูกล้องวงจรปิด ไล่ดูมา 4-5 ชม. ถึงได้รู้ว่าโจรเข้ามาวันพุธที่ 16 มีค. ตอนประมาณ 10.34 น. โดยคนร้ายขับมอเตอร์ไซด์ Zooma X ไม่ติดแผ่นป้ายทะเบียนคนขับใส่หมวกสีดำเต็มใบ ใส่ถุงมือสีส้ม เสื้อแขนยาวสีฟ้า กางเกงขายาวสีเทา รองเท้าผ้าใบสีขาวขับเลี้ยวซ้ายจากถนนพหลฯ เข้ามาจากปากซอย 3 เข้ามาท้ายหมู่บ้าน แล้ววนมาท้ายซอย 1 (บ้านผมอยู่ซอย 1) จากนั้นขับชะลอ ๆ ซัก 4-5 วินาที แล้วตรงมาจอดที่บ้านผมเลย

อันนี้ภาพที่โจรมาจอดหน้าบ้าน


ภาพมอเตอร์ไซด์ที่คนร้ายขับมา ไม่ติดแผ่นป้ายทะเบียน




ภาพกระดาษห่อหนังสือพิมพ์ที่คนร้ายใช้ห่ออุปกรณ์



10:36 เริ่มงัดบ้าน โดยใช้คีมตัดแล้วออกแรงโยกประตูรั้วสีเหลือง
10:37 เข้าตัวบ้าน เปิดประตูรั้วค้างไว้
10:48 ออกจากบ้าน ขับมอเตอร์ไซด์ออกไปเอาอุปกรณ์เพิ่ม
11:03 มารอบ 2 โดยขับรถจากถนนพหลฯ เลี้ยวซ้ายมาทางปากซอย 2 แล้วเลี้ยวมาทางซอย 1 ขับเลยบ้านมานิดหนึ่ง แล้วกลับรถมาจอดหน้าบ้าน
11:04 จอดรถหน้าบ้าน (มาพร้อมอุปกรณ์ น่าจะเป็นชะแลง มีกระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ)
11:09 เอาเสื้อยืดสีเทามาคลุมหูช้างตรงประตูรั้วที่ถูกตัดไว้ (เพื่อไม่ให้คนสังเกตุเห็น)
11:20 คนร้ายออกจากบ้านอีกรอบ คาดว่าน่าจะไปเอาอุปกรณ์เพิ่ม
11:38 ขับจากถนนพหลฯ ย้อนศรเลี้ยวขวาเข้ามาทางปากซอย 2
เข้ามาจอดที่บ้านรอบที่ 3 ถือของยาว ๆ น่าจะเป็นชะแลงห่อกระดาษหนังสือพิมพ์  แล้วเปิดประตูทิ้งไว้ จากนั้นโยนกระดาษหนังสือพิมพ์ลงถังขยะ
11:41 เอาเสื้อยืดสีเทามาคลุมหูช้างตรงประตูรั้ว
11:48 เดินออกมาหยิบของที่รถ แล้วกลับเข้าบ้านใหม่
11:53 ป้าชุดเหลืองท้ายซอย 1 เดินผ่าน ป้าบอกได้ยินเสียงตึงตัง นึกว่ามีคนมาทำบ้าน แต่ไม่ได้ทัก
11:54 เดินออกมาจากบ้านอีกรอบ *สังเกตลักษณะการเดินจะเหมือนคนเดินกระเผลก แล้วเดินกลับเข้าบ้าน
11:56 เดินออกมาจากบ้าน เลื่อนรั้วมาปิด เอาเสื้อคลุมโดยกลับไปในบ้าน แล้วขับรถออกไปท้ายหมู่บ้าน ออกไปทายซอย 3
12:17 ขับเข้ามาอีกรอบ มาจากซอย มาพร้อมชะแลงอันยาว แล้วเปิดประตูทิ้งไว้
12:19 เดินเอาเสื้อยืดมาคลุมตรงหูช้าง
12:26 เดินออกมาจากบ้าน แล้วเดินกลับเข้าไปใหม่ (น่าจะเก็บอุปกรณ์)
12:29 เดินออกมาจากบ้าน มือซ้ายถือถุงบางอย่าง เดินเลยกล้อง แล้วกลับเข้าไปในบ้านอีกรอบ (เป็นถุงกำมะหยี่ใส่ทอง คนร้ายหยิบทองออกมาจากถุง แล้วทิ้งถุงไว้หน้าบ้าน)
12:33 ออกจากบ้าน ถือขวดน้ำสิงห์สีขาว โยนเสื้อยืดเข้าในบ้าน ขับมอเตอร์ไซด์ออกท้ายหมู่บ้าน แล้ววิ่งออกซอย 3 เลี้ยวซ้ายออกถนนพหลฯ

รวมเวลาทั้งหมด ตั้งแต่เข้ามา 10:34 จนถึงออกมา 12:33 ใช้เวลาไปประมาณ 2 ชม. ซึ่งรายละเอียดต่าง ๆ ทั้งหมด ผมไล่ดูกล้องและสรุปส่งให้ตำรวจเป็นไฟล์ word, ส่งทั้งรูปภาพต่าง ๆ แต่...จนถึงตอนนี้เดือนพฤศจิกายนแล้ว ไม่มีความคืบหน้าอะไร ไม่มีการโทรมาแจ้งหรือ update ข่าวคราวอะไร และนั่น... ทำให้ผมคิดว่าคงไม่ได้มีการพยายามจะดำเนินการติดตามใด ๆ

สรุปทรัพย์สินมีค่าที่ถูกโจรขโมยไปมีดังนี้
1. ทองรูปพรรณจำนวน 10 บาท มูลค่า 220,000 บาท
2. แหวนเพชร 2 วง มูลค่า 150,000 บาท
3. สร้อยข้อมือเพชร 1 เส้น มูลค่า 30,000 บาท
4. ปืนสั้น 1 กระบอก  มูลค่า 15,000 บาท
5. พระอุปคุตทองคำเลี่ยมทอง 3 องค์  มูลค่า 70,000 บาท
6. พระเครื่องเลี่ยมทองรวม 10 องค์  มูลค่า 200,000 บาท
7. ธนบัตรที่ระลึก ฉบับละ 1,000 บาท 20 ฉบับ  มูลค่า 20,000 บาท
8. พระบูชา 1 องค์ ไม่ทราบมูลค่า
9. พระเครื่องไม่ได้เลี่ยมทองประมาณ 20 องค์ ไม่ทราบมูลค่า

ข้อมูลเพิ่มเติม :

- ก่อนหน้านี้ ประมาณต้นเดือนมีนาคม ผมได้โทรแจ้งบ.ให้บริการ Internet ชื่อดังเจ้านึงมาทำการติดตั้ง Internet โดยช่างมาติดตั้งประมาณวันที่ 2 มีค. โดยห้องที่ติดตั้ง Internet คือห้องนอนใหญ่ (ห้องนอนพ่อกับแม่)
ซึ่งเป็นห้องนอนที่เก็บตู้เซฟไว้.... และสิ่งที่แปลกใจกับการถูกโจรงัดบ้านครั้งนี้คือ... โจรเข้าบ้านมา โดยที่ไม่รื้อค้นสิ่งของใด ๆ ที่ชั้นล่างเลย Laptop ที่วางอยู่บนโต๊ะก็ไม่เอาไป
แต่ลักษณะเหมือนโจรตั้งใจจะเข้าไปในห้องนอนโดยเฉพาะห้องที่มีเซฟ ซึ่งก่อนหน้านี้ ไม่เคยมีช่างคนไหนเข้ามาที่ห้องนอนเลย
และที่น่าแปลกใจคือบ้านในหมู่บ้านมีประมาณ 100 หลัง แต่ที่ดูจากกล้องแล้ว โจรตั้งใจจะขับเข้ามาที่บ้านผมโดยเฉพาะ (เหมือนรู้ว่าบ้านนี้ต้องเก็บของมีค่าไว้ และมีตู้เซฟในห้องนอนใหญ่)

- หลังจากถูกโจรงัดคราวนี้ ผมรู้เลยว่า... กล้องวงจรปิด ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย ถ้าโจรใส่หมวก ปิดบังหน้าตา นั้นก็ไม่สามารถระบุรูปพรรณสัญฐานคนร้ายได้

- ตัวแม่กุญแจ คุณไม่จำเป็นต้องไปซื้อราคาแพง ๆ 400-500 บาทหรอกครับ เพราะมันแค่ใช้คีมตัดที่หูช้าง ใช้เวลาแค่ 1-2 นาที ก็เปิดประตูออกมาได้แล้ว (แนะนำให้ทำหูช้างไว้ด้านในประตู แล้วมีแผ่นเหล็กกั้นไว้ อย่างน้อยเพื่อให้โจรทำงานยากขึ้นมาอีกหน่อย)

- เหล็กดัด..ไม่สามารถกั้นอะไรได้เลย ถ้าโจรพวกนี้เป็นมืออาชีพ มันงัดได้หมดครับ

- ติดสัญญาณกันขโมย (ในความคิดผม) ผมว่าน่าจะดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยมีเสียงดัง น่าจะทำให้โจรตกใจ และเพื่อนบ้านคนอื่น ๆ เห็นผิดสังเกตุเข้ามาช่วยดูได้

- การเก็บของมีค่า อย่าเก็บไว้ในเซฟเลยครับ มันเอาไม่อยู่จริง ๆ เก็บไว้ในธนาคารดีที่สุด (ในความคิดผมนะ)

- การติดตามความคืบหน้าคดี... ผมเข้าใจว่าในแต่ละวัน แต่ละอาทิตย์ แต่ละเดือน มีเคสต่าง ๆ เข้ามาให้เจ้าหน้าที่ทำงานมากมาย แต่... ในกรณีของผม ผมพยายามหาข้อมูลทุกอย่างให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ
ทำเป็น word แนบรูปภาพ สรุปเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นนาทีต่อนาที ส่งให้เจ้าหน้าที่ แต่... ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ย้ำว่าไม่มีเลยจริง ๆ

กับการที่เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ๆ ที่ไม่ได้มีชื่อเสียง ไม่มีข่าว ไม่มียศฐาบันดาศักดิ์อะไร นั่นทำให้ผมรู้สึกว่า... ผมคงต้องนำเสนอเรื่องราวเหล่านี้ออกสู่ Internet... อย่างน้อยเพื่อเป็นกระบอกเสียงให้ทุกคนระมัดระวังบ้านช่องให้ดี
และหวังว่าอย่างน้อย เคสของผมจะเป็นตัวอย่างที่ช่วยทำให้ทุกคนหาวิธีป้องกันบ้านช่องให้ดี เพราะหากเกิดเหตุขึ้นมาแล้ว การจะหวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆ กับเจ้าหน้าที่ตำรวจของประเทศไทยนั้น... ผมหมดหวังแล้วครับ