คือเราคิดว่ามันคืออาการเดจาวูมาตลอดเลยค่ะ แต่พอไปหาอ่านข้อมูลของอาการเดจาวูจริงๆแล้วอันนั้นเราก็เคยเป็นค่ะ อาการเดจาวูที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตจริงคือรู้สึกเหมือนว่าเราพูดเรื่องนี้กับเพื่อนคนนี้ไปแล้ว ซึ่งจะคนละอาการกับที่เรากำลังจะเล่าค่ะ
อาการที่ว่านี้เราจะรู้สึกเหมือนสติหลุด เหมือนจะวูบแต่เปล่า เหม่อๆ คือตอนเด็กๆเป็นบ่อยมาก บ่อยกว่าเดจาวูอีก เดจาวูเป็น 2 ครั้งในชีวิตเองค่ะ แต่อาการอีกอย่างนี้อยู่ๆมันจะเป็นก็เป็น อย่างตอนเด็กซ้อนจักรยานพี่หัวเราะสนุกสนานอยู่ดีๆ สติเหมือนมันแว้บหายไป ทำให้ต้องหยุดหัวเราะ และมองทุกสิ่งอย่างรอบตัวเราแบบงงๆ เหมือนปากอยากจะพูดออกมาว่าทำไมเราถึงอยู่ตรงนี้นะ คือมันจะเป็นอยู่เกือบนาทีเลยค่ะ มันจะเหวอๆไม่ชอบเลย แล้วก็ตอนเล่นกับเพื่อนเป็นกลุ่มๆ จำได้ว่ากำลังเล่นกระต่ายขาเดียว แล้วอาการนี้มันก็เกิดขึ้นมาอีกเหมือนขำหนักมากๆจนสติหลุดอ่ะ เบลอไปเลย เราก็ต้องหยุดหัวเราะทันทีแล้วบอกเพื่อนแปบนึงไปกินน้ำก่อน แต่จิงๆเราเป็นอาการนี้อีกแล้ว สมองมันหยุดทำงานมองทุกสิ่งทุกอย่างแบบงงๆ จนเล่นกับเพื่อนต่อไม่ได้อ่ะ (ประมาณ 30 วิมันจะหายเอง) เป็นบ่อยจนกระทั่งขึ้นม.1 ตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่ ถึงขั้นที่ว่าเราต้องพึ่งดวงไหว้พระขอว่าเปิดเทอมวันแรกขออย่าให้เกิดอาการเหวอแบบนั้นเลยนะ รู้สีกตัวเองติงต๊องมากเลยอ่ะ อ่านจากอาการเดจาวูมีอยู่ข้อนึงเราคิดว่าพอสมเหตุสมผลกับสิ่งที่เราเป็นนะ คือสมองซีกใดซีกหนึ่งอาจส่งข้อมูลมาช้ากว่าเลยทำให้มึนๆงงๆต้องหยุดนิ่งไปเลย แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกว่าเราเคยผ่านเหตุการณ์นั้นมานะคะ แต่มันเป็นความรู้สึกเหมือนในหัวมันว่างเปล่าไปเลยอ่ะ เหมือนสติหายไป แต่สงสัยว่าตอนเด็กเป็นบ่อยมากอย่างชั่วโมงเรียนว่ายน้ำตื่นเต้นมาก สติมันก็วูบไปเลยค่ะ เราก็แบบกลับมาเร็วๆสิวะ(บอกสติตัวเอง) มันจะเบลอไปพักนึงเลยแต่ยังมองหน้าเพื่อนยังคุยโต้ตอบได้ แต่มันจะคุยไม่ได้เต็มที่ มันหงุดหงิดในความรู้สึกนั้น พูดง่ายๆว่าไม่ชอบอาการนี้เลยเมื่อมันเกิดขึ้น ทำให้เราต้องพักเบรคตัวเองอ่ะค่ะ แต่โตขึ้นมาไม่เป็นแล้วนะ ตอนนี้ทำงานแล้วก็ไม่เคยมีอาการเหม่อๆแบบนั้นแล้ว มีแต่อาการเดจาวูที่ล่าสุดกับแฟนคนปัจจุบันคือคิดว่าเคยมาตรงนี้กับแฟนแล้วและกินข้าวตรงนี้ทำทุกอย่างเหมือนแบบนี้ๆเลย ซึ่งอาการเดจาวูจะคนละอย่างกับอาการที่เราเคยเป็นอ่ะค่ะ
เฮ้อออ เคยเจอเพื่อนคนนึงเล่าอาการแบบนี้ให้ฟังมันก็บอกเคยเป็นเหมือนเรา แล้วก็ขำกันเพราะไม่รู้มันเรียกว่าอาการอะไรหาในอินเตอร์เน็ตก้ไม่เจอ
อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรคะ มีใครเคยเป็นมั้ย
อาการที่ว่านี้เราจะรู้สึกเหมือนสติหลุด เหมือนจะวูบแต่เปล่า เหม่อๆ คือตอนเด็กๆเป็นบ่อยมาก บ่อยกว่าเดจาวูอีก เดจาวูเป็น 2 ครั้งในชีวิตเองค่ะ แต่อาการอีกอย่างนี้อยู่ๆมันจะเป็นก็เป็น อย่างตอนเด็กซ้อนจักรยานพี่หัวเราะสนุกสนานอยู่ดีๆ สติเหมือนมันแว้บหายไป ทำให้ต้องหยุดหัวเราะ และมองทุกสิ่งอย่างรอบตัวเราแบบงงๆ เหมือนปากอยากจะพูดออกมาว่าทำไมเราถึงอยู่ตรงนี้นะ คือมันจะเป็นอยู่เกือบนาทีเลยค่ะ มันจะเหวอๆไม่ชอบเลย แล้วก็ตอนเล่นกับเพื่อนเป็นกลุ่มๆ จำได้ว่ากำลังเล่นกระต่ายขาเดียว แล้วอาการนี้มันก็เกิดขึ้นมาอีกเหมือนขำหนักมากๆจนสติหลุดอ่ะ เบลอไปเลย เราก็ต้องหยุดหัวเราะทันทีแล้วบอกเพื่อนแปบนึงไปกินน้ำก่อน แต่จิงๆเราเป็นอาการนี้อีกแล้ว สมองมันหยุดทำงานมองทุกสิ่งทุกอย่างแบบงงๆ จนเล่นกับเพื่อนต่อไม่ได้อ่ะ (ประมาณ 30 วิมันจะหายเอง) เป็นบ่อยจนกระทั่งขึ้นม.1 ตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่ ถึงขั้นที่ว่าเราต้องพึ่งดวงไหว้พระขอว่าเปิดเทอมวันแรกขออย่าให้เกิดอาการเหวอแบบนั้นเลยนะ รู้สีกตัวเองติงต๊องมากเลยอ่ะ อ่านจากอาการเดจาวูมีอยู่ข้อนึงเราคิดว่าพอสมเหตุสมผลกับสิ่งที่เราเป็นนะ คือสมองซีกใดซีกหนึ่งอาจส่งข้อมูลมาช้ากว่าเลยทำให้มึนๆงงๆต้องหยุดนิ่งไปเลย แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกว่าเราเคยผ่านเหตุการณ์นั้นมานะคะ แต่มันเป็นความรู้สึกเหมือนในหัวมันว่างเปล่าไปเลยอ่ะ เหมือนสติหายไป แต่สงสัยว่าตอนเด็กเป็นบ่อยมากอย่างชั่วโมงเรียนว่ายน้ำตื่นเต้นมาก สติมันก็วูบไปเลยค่ะ เราก็แบบกลับมาเร็วๆสิวะ(บอกสติตัวเอง) มันจะเบลอไปพักนึงเลยแต่ยังมองหน้าเพื่อนยังคุยโต้ตอบได้ แต่มันจะคุยไม่ได้เต็มที่ มันหงุดหงิดในความรู้สึกนั้น พูดง่ายๆว่าไม่ชอบอาการนี้เลยเมื่อมันเกิดขึ้น ทำให้เราต้องพักเบรคตัวเองอ่ะค่ะ แต่โตขึ้นมาไม่เป็นแล้วนะ ตอนนี้ทำงานแล้วก็ไม่เคยมีอาการเหม่อๆแบบนั้นแล้ว มีแต่อาการเดจาวูที่ล่าสุดกับแฟนคนปัจจุบันคือคิดว่าเคยมาตรงนี้กับแฟนแล้วและกินข้าวตรงนี้ทำทุกอย่างเหมือนแบบนี้ๆเลย ซึ่งอาการเดจาวูจะคนละอย่างกับอาการที่เราเคยเป็นอ่ะค่ะ
เฮ้อออ เคยเจอเพื่อนคนนึงเล่าอาการแบบนี้ให้ฟังมันก็บอกเคยเป็นเหมือนเรา แล้วก็ขำกันเพราะไม่รู้มันเรียกว่าอาการอะไรหาในอินเตอร์เน็ตก้ไม่เจอ