การที่เราเล่นกีฬาเดี่ยวๆได้ค่อนข้างดี  แบต กอล์ฟ เทนิส มวย เราเคยมีระดับโลก ระดับเหรียญทองโอลิมปิก
แต่ไม่เก่งกีฬาที่เล่นเป็นทีม  อย่างฟุตบอล แต่ถ้าเราดึงนักฟุตบอลมาหนึ่งคน เทียบกับยุโรป หรือระดับเอเซีย
ทักษะเฉพาะตัวแยกเป็นคนๆ โดยไม่ได้เล่นเป็นทีม ก็ทักษะต่ำกว่า  ไม่เกี่ยวกับเล่นเดี่ยวๆหรือทีมเลย  
ทั้งๆที่เรามีนักเตะเยาวชนที่เล่นบอลเยอะมาก  แต่เป็นเพราะนักเตะเราฝึกแยกเฉพาะเบสิคน้อยเกินไป หรือบางคนอาจแทบไม่ได้ฝึก การฝึกเบสิคจริงๆ ไม่ใช่การเอาแต่เล่นเป็นทีม แต่เป็นการฝึกแต่ละทักษะซ้ำๆ ทุกวัน  ฝึกเดาะบอล ฝึกการเลี้ยงเท้าซ้าย ขวา ฝึกการจับ พลิกบอล การส่ง  ซึ่งควรต้องใช้เวลามากกว่าการเล่นทีมมากๆ หลายๆชั่วโมง ไม่ใช่แค่การวอร์มก่อนเล่นทีม  การฝึกด้วยตัวเองคนเดียว บอกเลยว่าน่าเบื่อมาก   ไม่สนุกเหมือนตอนแข่ง แต่สำคัญมากๆ นักบอลเก่งๆพวกอเมริกาใต้  บอลแทบติดเท้าทั้งวัน  บางคนวันๆ ฝึกเตะรับส่งกับกำแพง จับบอลนิ่ง ยังเก่งระดับโลกได้  
ถ้าเยาวชนเราฝึกตั้งแต่เล็กๆ  แล้วมีการฝึกแยกเบสิคแบบนี้ทุกๆวัน ซ้ำๆอีก 10-15 ปี ถึงไม่มีโค้ชระดับโปรไลเซนเป็นร้อยๆคน  แต่เบสิคจะพัฒนาขึ้นมาก   ส่วนการเล่นทีมเป็นการเอาเบสิคมาใช้ และฝึกระบบทีม ไม่ใช่ตัวหลักในการฝึกเบสิค
เมื่อทุนไม่หนา เราก็น่าพัฒนาในแนวทางของพวกนักเตะอเมริกาใต้   ตอนนี้นักเตะก็มีแรงจูงใจเรื่องรายได้ และอาชีพในอนาคตแล้ว
ถ้าคิดแต่ว่าทุนน้อยกว่า สนามน้อยกว่า  โค้ชไลเซ่นน้อยกว่าไม่มีทางสู้ได้ อีกกี่ปีก็คงไม่มีทางที่ชนะประเทศทุนหนาเช่น ซาอุ จีน ญี่ปุ่นได้