ขอเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นน่ะคัฟ ในตึกที่ผมทำงานอยู่ ผมได้เจอผู้หญิงอยู่คนนึง เธอทำงานอยู่คนละบริษัทกับผมน่ะ บังเอิญเห็นเธอบ่อยๆ ผมรู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ได้สวยอะไรมาก แต่ดูมีเสน่ห์ ผมก็เลยสืบจากคนที่ผมรู้จักซึ่งทำงานที่เดียวกับเธอ และก็ได้เฟซบุ้คและไลน์ของเธอ และผมก็แอดเฟซบุ้คและไลน์ของเธอ จนผมกับเธอได้คุยกันในไลน์ ในเฟซบุ้คดูเหมือนเธอโสดไม่มีแฟน(ผมต้องดูก่อนน่ะว่าเธอมีแฟนมั้ย เด่วกลัวจะมีปัญหา) เข้าเรื่องเนื้อหาเลยดีกว่า เด่วยาวไป ผมกับเธอคุยกันในไลน์มาตลอด เช้าเย็นหรือเวลาว่าง คุยกันเป็นห่วงเป็นใยดี เวลาเลิกงานเธอก็จะถามเลิกงานยัง ขับรถดีๆน่ะ ก่อนนอนก็ไลน์บอกฝันดี เช้ามาก็ไลน์ทักทายแลกกันทั้งเธอและผม  อ่อ ลืมบอกไปเธอเคยเห็นผมเพราะเห็นรูปในเฟซผม ตอนเดินเจอกันโดยบังเอิญ เธอจำผมได้ หลังที่คุยกันมาสักเกือบเดือน เธอเจอผมยังยิ้มให้เลย ทีแรกผมนึกว่ายิ้มให้ใคร เธอมาบอกในไลน์ว่ายิ้มให้ผม คุยกันมาได้ครบหนึ่งเดือนผมก็ขอเบอร์เธอ ซึ่งเธอก็ปฏิเสธ ผมคิดว่ามันคงอาจจะเร็วไป เลยนิ่งๆ แต่ก็คุยต่อไป เธอก็ถามผมน่ะว่ามีแฟนยัง ผมก็ตอบเธอไปแล้วว่าผมไม่มีแฟน ผมก็ถามเธอว่ามีแฟนมั้ย เธอตอบว่าไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเหมือนเพื่อนๆหรอก ผมคิดแล้วก็งงๆ แล้วก็คุยต่อไป เวลาผมบอกชอบเธอหรือบอกจีบเธอ เธอก็บ่ายเบี่ยงไปคุยเรื่องอื่น หรือ ทำเป็นพิมพ์หัวเราะ55มาตลอด จนครบสองเดือนที่คุยกัน ผมขอเบอร์เธออีก เธอก็ปฏิเสธอีก ผมก็นิ่งๆคิดว่าเอาน่าเธอคงใจแข็ง ผมบอกชอบเธออีก คราวนี้เธอกลับตอบว่าจีบเพื่อนเรามั้ย ทำให้ผมอึ้ง เธอคิดอะไรอยู่ว๊า ผมเลยบอกกลับไปว่า ผมไม่ได้ชอบเพื่อนเธอ ทำไมต้องแนะนำเพื่อนเธอด้วยอ่า เธอก็ทำเป็นหัวเราะ55 บางทีเธอก็ดูเหมือนให้ความหวังชัดเจน บางทีก็ดูเหมือนไม่ชัดเจน ตลอดเวลาสองเดือนที่คุยกันมันคืออะไร ผมเลยอยากจะถามว่าผมควรจะ "ไปต่อ" หรือ  "พอแค่นี้"
จุดหมายของเราที่เดียวกันไหมหรือเพียงร่วมทางแค่ชั่วคราว โปรดบอกกันทีว่าควรจะหวังได้แค่ไหน รู้สึกยังไงกับฉัน เห็นฉันเป็นอะไรในใจ
ฉันอยากจะรู้ข้างในความคิดของเธอ