จขกท.เห็นผู้ใหญ่หลายคนชอบแกล้งเด็กเล็กๆที่ยังไร้เดียงสา แบบแกล้งพูดว่าแม่ไม่รักบ้าง แกล้งหลอกนู่นหลอกนี่บ้าง ทำให้เด็กกลัว โมโห หงุดหงิด ร้องไห้ อะไรอย่างงี้ พอเวลาแกล้งเด็กแล้วเขาร้องไห้ก็จะชอบใจ คือมีความสุขเหรอ? เราก็เข้าใจนะว่าเขาเอ็นดูเด็ก อยากเล่นด้วยเพราะรัก แต่มันจะกระทบต่ออารมณ์และจิตใจเด็กมากไปหรือเปล่า หรือมันจะช่วยให้เด็กสามารถเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้?
จขกท.สงสัยว่าทำแบบนี้แล้วมันมีข้อดียังไง เป็นเรื่องที่สมควรไหม เด็กที่ถูกแกล้งแบบนี้บ่อยๆมันจะส่งผลกระทบต่อนิสัยเขาเมื่อโตไปหรือเปล่า แล้วถ้าคุณมีลุกคุณจะยอมให้คนอื่นมาเล่นกันลูกของคุณแบบนี้ไหมคะ

ปล. เราถูกเลี้ยงดูมาแบบพ่อแม่ปกป้องตลอด จะพูดตามหลักความจริง ไม่ค่อยแต่งเรื่องมาหลอกเราอ่ะค่ะ เวลาญาติมาหลอก มาพูดใส่ให้เราร้องไห้ พ่อแม่ก็จะปลอบแล้วบอกว่าอย่าไปเชื่อ ไม่จริงหรอกมาตลอด