เอาตั้งแต่เริ่มเลยแล้วกัน เราคุยกับผู้ชายคนนึง ไม่ค่อยหล่อแต่รวย นิสัยดี เราคุยกับเขาไปได้ระยะนึงเลยแหละ
มีอะไรเขาเปย์เราดีมาก เวลาเราอยากได้อะไรก็ซื้อให้ เลี้ยงข้าวเรา เราก็เลี้ยงกลับพอเป็นพิธี
แต่พอนานๆไปเรารู้สึกเบื่อเขามาก จนเลิกคุยกันไป

เราเลยมาเจอคนใหม่ หน้าตาก็ใช้ได้ค่ะ นิสัยก็เฟรนลี่ดีนะ แต่ติดอยู่อย่างเดียวเลยค่ะ คือเขาจน
ไม่รู้จะทำยังไงเลย เราะยายามไม่แคร์แล้วว่าเขาจน พยายามแบบ ไม่เป็นไร
เราเลยไม่พาเขาพูดเรื่องเงินเท่าไหร่ แต่ส่วนใหญ่เขาชอบบอกว่าตัวเองไม่มีตัง อารมณ์แบบเหมือนจะเกาะผญแxกอะค่ะ

สภาพบ้านเรากับเขาต่างกันค่ะ บ้านเราไม่ถึงกับรวยมากแต่ก็มีกินมีใช้
เราเองเป็นคนนึงที่ใช้เงินเปลืองมาก อยากได้อะไรก็ซื้ออยากได้อะไรก็ขอพ่อขอแม่
แต่พ่อแม่เราไม่ได้ตามใจไปหมดทุกอย่างนะ อันไหนไม่เหมาะสมก็ไม่ได้ซื้อให้
สภาพบ้านเขาโกโรโกโสค่ะ ไม่น่าอยู่ คนละระดับกับเรามากๆ เพื่อนเราก็บอกแบบนั้น
เรื่องหลักๆมีอยู่ว่า เขามายืมเงินเราค่ะ หลักหมื่นเลย นี่เป็นประเด็นที่ทำให้เราหนหวยมากๆ5555 ไม่รู้จะทำยังไงดี

เราพยายามไม่แคร์แล้วนะ แต่มันอึดอัดในใจค่ะ เราปฏิเสธไปเพราะเราแอบงกนิดๆและเราไม่ได้คิดจะเอาเงินที่พ่อแม่ให้มาเปย์ผู้ชาย
เราแซะเค้าบ่อยนะคะ เพื่อนเราก็ชอบเปรียบเทียบกับคนเก่าเราค่ะ ว่าคนเก่าดี เปย์ดีรถยนต์มีให้นั่งสบายๆ ไม่ชอบ 555

ง่ายๆคือ ขอคำปรึกษาค่ะ ว่าเราควรไม่แคร์ละคุยต่อหรือบอกเลิกคุยดี ?
แต่เราไม่ได้รักเค้าเลยค่ะ เราก็เหมือนคนทั่วไป รักสนุก 555555555