นี่คือกระทู้แรกของผมนะครับ ถ้าหากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วย
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ คุณคิดว่าผมแปลกไหม
เรื่องของเรื่องคือ ผมมีแฟนอยู่คนนึงครับคบกันมาได้จะ 1 ปีแล้วอีกไม่กี่เดือน แฟนผมเป็นคนเงียบๆครับแต่ถ้าสนิทจริงๆเธอจะดูเป็นคนที่ร่าเริงมาก ย้อนไปตอนที่ก่อนคบเลยครับ ตอนนั้นผมไม่ได้คุยกับเธอเลยทั้งๆที่รู้จักมาเป็นปี แต่ผมก็ไม่เคยคุยกับเธอเลย(ตอนนั้นแอบชอบเธอครับ) จนจู่ๆผมรู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้มากผมปรึกษารุ่นพี่คนนึงเขาก็บอกว่าให้ลองบอกความรู้สึกไปเลย วันต่อมาผมเลยบอกไปดื้อๆเลยครับ แต่เธอก็ตอบกลับมาว่า "ชอบเหมือนกัน" แล้วผมก็ขอเธอคบครับ เธอก็รับคำขอของผม ผมดีใจมากในตอนนั้นกินข้าวไม่ลงเลย หลังจากที่คบกันแล้วเธอดูเป็นแฟนที่ดีมากเลยครับผมก็รักเธอทำดีกับเธอตลอด แล้วพอเวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือนผมเริ่มชวนเธอไปดูหนังครับตอนนั้นผมงี่เง่าอยากดูหนังมากแต่เธออยากกินข้าวครับ(ตอนนี้ผมผิดเองเพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์ตรงนี้) ผมงี่เง่าจนเธอโมโหแล้วพอดูหนังจบเธอก็บอกเลยว่าจะไม่ไปไหนกับผมอีกและนั่นแหละครับที่เป็นจุดเปลี่ยน หลังจากวันนั้นเธอก็เริ่มทำตัวไม่ค่อยเหมือนเดิมซะเท่าไหร่แต่ก็ยังมีบอกรักกันปกติ จนคบไปประมาณ 6 เดือนระหว่างนั้นก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง 3-4 ครั้งผมขอไม่เล่าละเอียดนะครับ แต่ตอนนี้เธอไม่บอกรักผมแล้วครับเพราะเรื่องทะเลาะกันแต่ผมก็ยังบอกรัก รักเธอปกติ แล้วมีวันนึงผมคิดมากเลยถามเธอไปว่าคิดกับผมยังไงอยู่ เธอก็ตอบมาว่าเพื่อนสนิทมากกว่า ตอนนั้นความรู้สึกผมมันไปไม่เป็นเลยครับแต่ผมก็ยังรักเธออยู่นะผมก็เลยอยากให้เธอมีความสุขมากกว่าทนคบกับผมก็เลยถามเธอว่าอยากเลิกมั้ยแล้วเธอก็เลิกครับ ตอนนั้นผมเสียใจมากจนไม่อยากจะทำอะไรเลยอยากอยู่แต่บ้าน คอยเล่นเกมเพื่อนในเกมก็คอยปลอบใจก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้างครับ
ตอนแรกผมก็คิดว่าผมน่าจะตัดใจได้แล้วเลยตัดสินใจไปโรงเรียนครับ แต่ก็นั้นแหละครับผมยังรักเธออยู่เหมือนเดิม จนผมเรียนไม่ได้อยากจะดรอปมากแต่สงสารพ่อ ผมคิดวิธีที่จะทำให้ผมหายจากอาการแบบนี้ไม่ได้จริงๆเลยตัดสินใจไปขอเธอคบต่อครับ ตอนแรกเธอก็บอกว่าไม่ได้รักผมแล้วแต่ผมก็ยังตื๊อครับ จนผมบอกไปว่ายอมทำทุกอย่างแล้วเธอก็ท้าผมมาครับว่า ให้ไปหอมแก้มผช บอกรักผช ผมก็ทำครับแล้วก็ได้คบกันต่อทั้งๆที่เขาไม่รัก..
เพื่อนบางคนก็ถามนะครับว่าจะคบไปทำไมในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้รัก ผมก็ตอบเขาไปว่า "ผมรักคนเดียวก็พอแล้ว"
อาจจะมีต่อครับช่วงนี้ผมมีเรื่องคิดมากอีก
เคยคบกับคนที่เขาไม่ได้รักเราเลยมั้ยครับ
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ คุณคิดว่าผมแปลกไหม
เรื่องของเรื่องคือ ผมมีแฟนอยู่คนนึงครับคบกันมาได้จะ 1 ปีแล้วอีกไม่กี่เดือน แฟนผมเป็นคนเงียบๆครับแต่ถ้าสนิทจริงๆเธอจะดูเป็นคนที่ร่าเริงมาก ย้อนไปตอนที่ก่อนคบเลยครับ ตอนนั้นผมไม่ได้คุยกับเธอเลยทั้งๆที่รู้จักมาเป็นปี แต่ผมก็ไม่เคยคุยกับเธอเลย(ตอนนั้นแอบชอบเธอครับ) จนจู่ๆผมรู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้มากผมปรึกษารุ่นพี่คนนึงเขาก็บอกว่าให้ลองบอกความรู้สึกไปเลย วันต่อมาผมเลยบอกไปดื้อๆเลยครับ แต่เธอก็ตอบกลับมาว่า "ชอบเหมือนกัน" แล้วผมก็ขอเธอคบครับ เธอก็รับคำขอของผม ผมดีใจมากในตอนนั้นกินข้าวไม่ลงเลย หลังจากที่คบกันแล้วเธอดูเป็นแฟนที่ดีมากเลยครับผมก็รักเธอทำดีกับเธอตลอด แล้วพอเวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือนผมเริ่มชวนเธอไปดูหนังครับตอนนั้นผมงี่เง่าอยากดูหนังมากแต่เธออยากกินข้าวครับ(ตอนนี้ผมผิดเองเพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์ตรงนี้) ผมงี่เง่าจนเธอโมโหแล้วพอดูหนังจบเธอก็บอกเลยว่าจะไม่ไปไหนกับผมอีกและนั่นแหละครับที่เป็นจุดเปลี่ยน หลังจากวันนั้นเธอก็เริ่มทำตัวไม่ค่อยเหมือนเดิมซะเท่าไหร่แต่ก็ยังมีบอกรักกันปกติ จนคบไปประมาณ 6 เดือนระหว่างนั้นก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง 3-4 ครั้งผมขอไม่เล่าละเอียดนะครับ แต่ตอนนี้เธอไม่บอกรักผมแล้วครับเพราะเรื่องทะเลาะกันแต่ผมก็ยังบอกรัก รักเธอปกติ แล้วมีวันนึงผมคิดมากเลยถามเธอไปว่าคิดกับผมยังไงอยู่ เธอก็ตอบมาว่าเพื่อนสนิทมากกว่า ตอนนั้นความรู้สึกผมมันไปไม่เป็นเลยครับแต่ผมก็ยังรักเธออยู่นะผมก็เลยอยากให้เธอมีความสุขมากกว่าทนคบกับผมก็เลยถามเธอว่าอยากเลิกมั้ยแล้วเธอก็เลิกครับ ตอนนั้นผมเสียใจมากจนไม่อยากจะทำอะไรเลยอยากอยู่แต่บ้าน คอยเล่นเกมเพื่อนในเกมก็คอยปลอบใจก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้างครับ
ตอนแรกผมก็คิดว่าผมน่าจะตัดใจได้แล้วเลยตัดสินใจไปโรงเรียนครับ แต่ก็นั้นแหละครับผมยังรักเธออยู่เหมือนเดิม จนผมเรียนไม่ได้อยากจะดรอปมากแต่สงสารพ่อ ผมคิดวิธีที่จะทำให้ผมหายจากอาการแบบนี้ไม่ได้จริงๆเลยตัดสินใจไปขอเธอคบต่อครับ ตอนแรกเธอก็บอกว่าไม่ได้รักผมแล้วแต่ผมก็ยังตื๊อครับ จนผมบอกไปว่ายอมทำทุกอย่างแล้วเธอก็ท้าผมมาครับว่า ให้ไปหอมแก้มผช บอกรักผช ผมก็ทำครับแล้วก็ได้คบกันต่อทั้งๆที่เขาไม่รัก..
เพื่อนบางคนก็ถามนะครับว่าจะคบไปทำไมในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้รัก ผมก็ตอบเขาไปว่า "ผมรักคนเดียวก็พอแล้ว"
อาจจะมีต่อครับช่วงนี้ผมมีเรื่องคิดมากอีก