เป็นข่าวฮือฮา ตามสื่อเมื่อ อาทิตย์ก่อน  เรื่องชาวนาที่พิจิตรผูกคอตาย  เพราะขายข้าวได้ไม่พอใช้หนี้   บังเอิญที่ พี่ชายของผู้ตาย เป็นเพื่อนเรียนมากับผม สมัย ปวช. เจอพิษเศรษฐกิจ ออกจากโรงงาน  มาทำนา พร้อมกับ ทำอาชีพช่างแอร์เสริม  ไม่ค่อยมีงานหรอกครับ  เดือนหนึ่งจะมีสักครั้งสองครั้ง  ไม่มีลูกจ้าง  ก็ได้น้องชายที่ตายไปนี่แหล่ะ  ไปเป็นลูกมือ  เขากับผมคุยกันตลอด ผ่านไลน์บ้าง เฟซบุคบ้าง  ทำให้ทราบข้อเท็จจริงทั้งหมด  ว่าอะไรเป็นอะไร
  
   ประเด็นมันอยู่ที่ ท่านคนหนึ่งออกมาพูดว่า คนตายไม่ใช่ชาวนา เป็นช่างแอร์  ซึ่งก็ไม่ผิดทั้งหมดครับ  ลูกมือช่างแอร์มันเป็นอาชีพเสริมของเขา  แต่อาชีพหลักคือชาวนา  และมีหนี้สิน ล้น พ้นตัว  ท่านพยายามหลีกเลี่ยงคำว่าชาวนา ฆ่าตัวตาย เพราะหนี้สิน ล้นพ้นตัว  เพราะมันกระเทือนความรู้สึกของคนทั้งประเทศ    แต่ถ้าจะมองลงไปให้ลึกซึ้งจริงๆ  ไม่ว่าอาชีพอะไร ในประเทศนี้  ถ้าต้องฆ่าตัวตายเพราะ ภาระหนี้สิน ล้น พ้น ตัว  มันก็เป็นเรื่องน่าเศร้า  และเป็นเรื่องที่รัฐบาล  จะต้องสนใจ  ว่าเราบริหารประเทศ อย่างไร ทำไม ถึง มีคนฆ่าตัวตายเพราะภาระหนี้สินแบบนี้  ไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นชาวนา  ชาวไร่  ชาวสวนยาง  แม้กระทั่งขอทานก็เถอะ

   ในฐานะช่างแอร์คนหนึ่ง  รู้สึกเคืองๆนะ  ที่ท่านบอกว่า ไม่ใช่ ชาวนา แต่เป็นแค่ช่างแอร์   แหมๆท่าน  ช่างแอร์ส่วนใหญ่ มีฐานะพอสมควรนะครับ  อย่างน้อยต้องมีรถ  มีเครื่องมือราคาเกือบๆแสน  ไม่ฆ่าตัวตาย ง่ายๆหรอกครับ