ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ คือเมื่อวันศุกร์ผมขึ้นเครื่องบินกับสายการบิน แอร์ เอเซีย
ไฟล์ทบินที่ FD ........ จำเลขไม่ได้  ในช่วงเวลาค่ำ  จากสนามบินดอนเมืองปลายทางหาดใหญ่
ผมก็ไปขึ้นเครื่องตามปกติ  ระหว่างนั่งรอ ผมก็นั่งสำรวจผู้โดยสารคนอื่นๆ
บรรยากาศตอนนั้นค่อนข้างอึมครึม  เพราะทุกคนเอาแต่ก้มหน้า  หน้าตาไร้ชีวิตชีวา
เพราะมีการประกาศให้ขึ้นเครื่อง  ผมก็ไม่รีบ เพราะเห็นว่าแถวยาวผมขี้เกียจยืนรอ ก็นั่งต่อแล้วเดินหล่อเป็นคนสุดท้าย
ผ่านพนักงานตรวจเอกสารยิ้มหน้าบานๆใส่ผม  ผมก็ยิ้มกับแล้วชมว่า
     "น่ารักจังครับ  ชอบสายการบินนี้เพราะเธอเลย"
แล้วผมก็ทำท่า3นิ้วไอเลิฟยู  ก่อนจะเดินจากมา  เธอไม่ตอบอะไร แต่ดูเขินๆ หรือในใจเธอจะด่าผมว่าบ้าก็ไม่ทราบได้
-----------ระหว่างเดินบนทางเชื่อมเข้าเครื่อง ผมเดินรั้งท้าย  ข้างนอกมืดแล้ว  ผมรู้สึกว่าทำไมมันเงียบจัง
เงียบจริงๆนะ  แล้วผมก็รู้สึกเหมือนมีใครเดินตามผมมา  ผมก็เลยหันควับไปดู.....ไม่มีอะไร....
ผมเลยรีบซอยเท้าตามคนอื่นไปติดๆ   จนเข้าไปชิดแม่สาวกระโปรงสั้นเสมอหูจนเธอหันควับมามองผมด้วยท่าทางหงุดหงิด

-----------พอขึ้นไปบนเครื่องจะมีพนักงานต้อนรับ  สูงๆหล่อๆยืนพนมมือยิ้มแห้งๆรออยู่
ส่วนพนักงานหญิงอีกคนผมสั้นๆ หัวทองๆแดงๆแลดูผมเสียแห้งแตกปลายทางสายการบินควรจะแนะนำครีมนวดบำรุงผมเสียหน่อยคอยตรวจเอกสารอีกชั้น
ผมได้ที่นั่งเป็นที่นั่งท้ายๆเครื่อง  นั่งตรงกลาง  พอไปถึงก็เห็นมีสาว2คน นั่งอยู่ก่อน
คนนึงนั่งก้มหน้า ผมยาวหน้าซีด  หน้าตาออกไปทางจีน
----------ผมเอากระเป๋าเก็บ  โชว์วงแขนจักกะแร้เปียก  สาวคนที่นั่งติดทางเดินเบือนหน้าหนี
สายตาผมเหลือบไปมอง  สาวผมยาวที่นั่งติดหน้าต่าง  ชำเลืองมามองผมแบบตะแคงหน้า สายตาเธอแลน่ากลัวมากครับ
เธอแต่งตัวน่าลวนลามทางสายตาอย่างมาก  ดูเหมือนผมโชคดี  สาวดั้งโด่งคิ้วโก่งอีกคนที่นั่งติดทางเดินก็แต่งตัวน่าลวนลามทางสายตาเช่นกัน
------------ผมนั่งลงตรงกลาง  ดูคล้ายเจ้าพระยาที่มีเมียขนาบซ้ายขวา
ผมใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่  เวลาที่สองสาวขยับขาขาวๆมาไขว้กัน
ผมอยากร้องเรียนไปยังสายการบิน  ให้ออกกฏห้ามสาวๆแต่งสั้นๆขึ้นเครื่อง  เพราะมันเป็นการทำร้ายและทรมานจิตใจผู้ชายอย่างรุนแรง
แถมด้านบนของเธอก็เหมือนเอาหัวเด็กมาแปะไว้   ใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
----------------ผมก็นั่งตัวตรง  เพราะอึดอัดที่เป้า  ดีที่ใส่กางเกงยีนส์  พอเครื่องขึ้น  เครื่องมันสั่นๆ หัวเด็กที่อกสองสาวนั้นก็กระเพื่อมตึงๆๆๆ
ดูน่ากลัวจะหลุดออกมา  พอเครื่องเทคตัวขึ้นอยู่ในระดับคงที่  ผมก็เผลอหลับไป
แต่พอหลับๆมึนๆอยู่นั้น  ผมรู้สึกได้ เหมือนมีอะไรกำลังจ้องมองผมอยู่
สักพักผมได้กลิ่นครับ  กลิ่นเหม็นเหมือนซากศพ  กลิ่นเน่าลอยมาแตะจมูก  ผมเลยลืมตามองหาที่มา แต่ก็ไม่มีอะไร
ผมก็คิดในใจ หรือว่ามันจะเป็นอุปทาน

-----------ผมหันไปมองผู้โดยสารคนอื่นๆ  ทุกคนหลับ  แอร์ก็นั่งกับพื้นที่ท้ายเครื่อง  ท่าทางคล้ายๆคนนั่งจกข้าวเหนียวส้มตำ
ผมหลับไปอีกครั้ง  จนเมื่อมีเสียงกัปตัน ประกาศว่า
กำลังลดระดับการบิน  ลงสู่สนามบินหาดใหญ่  ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ผมมองไปทางขวา สาวตาคมจมูกโด่งนั่งหัวเอนมาแทบซบไหล่ผม
ผมมองไปทางซ้าย  ผมก็ตกใจ สะดุ้ง แทบจะพุ่งออกจากเก้าอี้  เพราะไม่ทันตั้งตัว
------สาวผมยาวหน้าจีนซีดๆ นั่งหลับหงายหน้า อ้าปากกลวงโบ๋  น้ำลายยืด  น่ากลัวมากครับ  ประกอบกับช่วงนั้นบนเครื่องมีการหรี่ไฟในตัวเครื่องจนแทบมืด  ข้างนอกก็เป็นเมฆที่มีแสงฟ้าแลบแปล่บปล๊าบสลับไปมาในความมืด  ผมยังเมาขี้ตา  มือเลยไปขยำที่ขาอ่อนของสาวจมูกโด่งตาคมแบบไม่ตั้งใจเต็มๆ
แล้วผมก็ได้ยินเสียงเธอสบถเบาๆออกมาว่า "เหิ้ย"
-------ผมรีบยกมือขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ผมตกใจสาวหน้าขาวอีกข้างอยู่
สาวจมูกโด่ง ก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น  ผมเองยังตกใจกับภาพสาวผมยาวริมหน้าต่างที่เห็นอยู่
ก็มันใกล้ๆแค่นี้  เธอนอนหัวพิงพนักที่นั่งแบบแหงนคอขึ้น อ้าปากไม่ยอมหุบ  แถมผมเองขยุกขยิกขนาดนี้ เธอยังไม่ยอมตื่น
จังหวะที่เครื่องเริ่มเอียงตัวลง  หัวเธอก็ตะแคงตามแรงเหวี่ยง  พร้อมๆกับเสียงดัง "ปู๊ดดดดดดดดดด"
--------ผมก็ร้องเบาๆ "หึ้ยยยย" เหม็นมากๆครับ  จนผมอยากจะเอามือทะลวงขึ้นไปดึงหน้ากากออกซิเจนมาสวมให้รู้แล้วรู้รอด
นี่เองสินะ กลิ่นเหม็นเน่าที่ผมได้กลิ่นมาตั้งแต่แรก  แม่คุณเอ๊ย ไปกินไรมา  ฟ้าข้างนอกก็คะนองน่ากลัว
ส่วนข้างในตดก็รั่วจนกลิ่นกระจาย  ไม่รู้ว่าคนที่นั่งด้านหน้ากับด้านหลังผมไปเขาจะรับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ผมเจอข้างๆนี้ไม๊

----------พอเครื่องลงจนเกือบถึงพื้น  สาวผมยาวคนนั้นก็ตื่นครับ  เธอมองผมกลับมา  ที่เห็นผมมองเธออยู่ก่อน
ผมไม่ได้พูดอะไร  แล้วเธอก็หยิบตลับแป้งขึ้นมาเติมแป้งบนใบหน้าให้ขาวยังกับผีจูออนต่อไป
ผมสงสัยมากครับ  ว่าจะมีใครเจอเรื่องสยองบนเครื่องบินแบบผมบ้าง  ผมอยากบอกเธอจัง สวยขนาดนี้ ตดเหม็นขนาดนี้ ไปขี้เถอะครับ
สยองจริงๆบอกเลย