ทำไงดีครับ สุนัขที่บ้านผมไม่รู้เจ้าของเสียไปเเล้ว มันคงรอวันเค้ากลับมาอยู่ทุกวันครับ ผมสงสารเเทน

ผมรู้ครับว่าเสียเค้าไปเเล้ว เเต่สุนัขมันไม่รู้ครับ ตอนนี้พามันย้ายมาอยู่บ้านผมเเล้ว เเต่สุนัขนี่สิไม่รู้อะไรเลยว่าเจ้าของมันเสียไปเเล้ว ผมเองก็เศร้าจับใจครับ
ทำไงดีครับ ผมเข้าใจความรู้สึกมันเลยครับ ว่ามันต้องรอไปอีกกี่สิบปีเเต่มันก็ไม่มีวันได้เจอเจ้าของอีกครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
เราเข้าใจเลยค่ะ....เมื่อก่อนเราเคยเก็บสุนัขจรจัดมารักษาและพอมันหายเราก็เลี้ยงไว้ (เราตั้งชื่อว่า eปอบ เพราะสภาพเก็บมาแบบหน้าเละ
เป็นหนองเฟะเลยอะค่ะ)

เวลาเราไปเรียนมหาลัย เราจะนั่งรถไปค่ะ พอสี่โมงเย็นมันจะมานั่งรอหน้าบ้านทุกวัน รอเรากลับมา
มันทำแบบนี้จนเราเรียนจบอะค่ะ พอจบเราก็สอบได้แล้วไปทำงานที่อื่นซึ่งไกลบ้าน...แต่มันไม่รู้ แม่เราบอกว่า ตอน 4 โมงเย็นมันจะไปนั่งรอ

เราที่หน้าบ้านทุกวันเลยค่ะ...รอจนมืด พอไม่เห็นเรากลับ มันก็เข้าบ้านแบบหงอยๆ แล้ววันต่อไปมันก็มารออีก
ปีนึงเราจะได้กลับบ้านแค่ 2 ครั้งก็ได้เจอมันนะ มันดีใจมาก...ตอนเรากลับบ้านก็นั่งรถมาลงหน้าบ้านแหละค่ะ เจอมันนั่งรอเหมือนเดิม ที่เดิม

เราสงสารมันนะ แต่เราเอาไปอยู่ด้วยไม่ได้ เพราะที่เราอยู่มันกันดาร เราพามันไปไม่ได้อะค่ะ ไม่มีรถส่วนตัว ต้องนั่งรถไปหลายต่อ
มันก็คงนั่งรอเราอยู่แบบนั้น จนกว่าจะได้เจอ ...พูดแล้วเศร้าเนอะ ขนาดเรายังมีโอกาสได้เจอมันปีละ 2 ครั้งมันก็รอเรื่อยๆ รอทุกวัน
คือ มันอยู่บ้านเรา แม่เราก็ดูแลนะ แต่มันฝังใจกับเราอะค่ะ

จนสุดท้ายมันก็แก่ตายอะค่ะ (ขนาดมันแก่ มันยังลากสังขารออกมานั่งรอเราทุกวันนะ) ตอนตายเราไม่ได้กลับบ้านด้วย ไม่ได้เจอกันอีกเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่