ผมคบกับผู้หญิงคนนึงมานานมาก ตั้งแต่อยู่ ม.1 ซึ่งคบทีแรกก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมาย คบเล่นๆ ไป แต่ผมเริ่มมาชอบเธอและรักเธอจริงๆ ตอน ม.4 รักชนิดแบบว่าชีวิตนี้จะไม่ขอรักใครอีก ถึงขนาดผมต้องวางแผนอนาคตไว้ว่าจะแต่งงานกันสร้างครอบครัวเปิดร้านขายของเล็กๆ มีลูกอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า แต่ติดที่ตัวผมเองที่ฐานะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ( ไม่ดีเท่าเธอ ) และเธอเป็นคนที่สวยและน่ารักมาก ชนิดแบบว่ามีผู้ชายมาตามจีบตลอด จนผมเองบางทีก็อายที่จะเดินใกล้เธอเพราะผมมันขี้เหร่ตัวดำ แต่บางทีผมก็หวงเธออยู่บ่อยๆ ห้ามนู่นนี่นั้น เพราะคนมันหึงมันหวง และตอน ม.6 ผมได้ทราบว่าเธอปลื้มผู้ชายอีกคนในห้องเดียวกัน ซึ่งผมกับเธอก็อยู่ห้องเดียวกัน ตอนนั้นที่ผมรู้ความจริงว่าเธอปลื้มผู้ชายคนนั้นมาก แค่คนนั้นมากดไลด์เธอก็เผลอพูดออกมาว่าดีใจมากที่นานๆ ทีเขาจะมากดไลด์ให้ ผมแทบจะขาดใจตาย แต่เธอก็มาง้อผมเธอบอกว่าก็แค่ปลื้มไม่ได้คิดอย่างอื่น แต่ความเลวของผมก็ได้ปรากฎขึ้น ผมขอให้เธอไปด่าไปทำให้ผู้ชายคนที่เธอปลื้มเกลียดเธอ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ทำเพราะบอกว่าไม่กล้า สักพักผมก็เริ่มยอมรับได้ยังคบกันต่อไปเหมือนเดิมปกติ จนมาเข้ามหาวิทยาลัยผมกับเธอเรียนคนละจังหวัด และมีผู้ชายคนนึงทักแชทมาจีบเธอเธอก็คุยเล่นสนุกสนานตามจริงก็อาจจะไม่มีอะไรมาก แต่ผมมันขี้น้อยใจก็เลยเกิดโมโหเธอขึ้นมาอีก เธอก็ยอมง้อผมอีก ผมก็ขอให้เธอทำเหมือนกับผู้ชายคนแรกที่เธอปลื้มแต่เธอก็บอกว่าจำชื่อเฟสบุคไม่ได้ก็เลยปล่อยผ่านไป ผมก็กำลังจะเริ่มยอมรับมันอีกครั้ง แต่ผมเริ่มเก็บมาคิดว่าคนแบบผมที่ชีวิตไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างไม่หล่อ ไม่รวย ตอนนี้ก็ยังเรียนอยู่อาจจะดูแลเธอได้ไม่ดี บางทีเธออยากได้อะไรผมก็จะห้ามเพราะด้วยเงินที่มีจำกัด ผมเป็นคนหงุดหงิดง่าย อารมณ์ร้อน ชอบว่าชอบประชดใส่แต่เธอขณะที่โมโห ขี้หึง ผมควรจะรั้งเธอไว้กับผมหรือทิ้งตัวหนีห่างเพื่อให้เธอลองเปิดใจกับผู้ชายคนอื่นดูบ้างดีครับ แต่ไม่ว่าจะทางเลือกไหนผมก็ให้คำสัตย์กับตัวเองไว้ว่าผมจะไม่มีวันมีครอบครัวกับใครถ้าไม่ใช่เธอคนนี้ ถ้าเธอพร้อมจะกลับมาเมื่อไหร่ผมก็จะยังรักเธอ แต่อีกใจนึงของผมมันก็เห็นแก่ตัวอยากจะให้เธออยู่กับผมแค่คนเดียว แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าผมจะบังคับเธอมากเกินไป ชอบตีกรอบให้เธอ ผมควรจะทำยังไงดีครับ