(เอ นามสมมุติ) เล่าคร่าวๆละกันนะคะเล่าระเอียดเรื่องมันห่วยมากคะ
เอเรียนวิศวะกรรมโยธา ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง มีเพื่อนผู้ชายมากกว่า ผญ เอห้าวๆ พูดคำหยาบ พูดเก่ง ผญ.ในห้องมันน้อยมาก เวลาไปไหนมาไหน ก็ต้องพึ่งพวกเพื่อนผู้ชายพาไป กินข้าว เดินห้าง ซื้อของ แต่เราวางตัวดีอยู่นะ และก็เพื่อนเราที่คบก็มีแต่ไว้ใจได้  แต่แฟนเรา อยู่คนละที่คนละจังหวัด แถมตอนนี้ไปฝึกงาน ตจว.ไกลกันมาก แฟนเอ เวลาไม่มี เจอกันก็ไม่มี ที่เราไปกับเพื่อนผู้ชาย เราก็อยากมีคนคอยพาไปไหนมาไหน คอยดูแล แล้วคือการที่เรามีเพื่อน ผู้ชายเขาไม่เข้าใจ จ้องแต่จะจับผิด นุ่นนี่นั้น ทั้งที่เอไม่ใช่คนแบบนั้นไม่เคยมีประวัติเสียๆหายๆด้วยเหล้าไม่กิน เที่ยวเอก็ไม่เที่ยว คือเราผิดหรอ เธออยู่ไกล ดูแลเราไม่ได้เวลาไม่มี เราก็มีเพื่อนคอยเติมเต็ม เราไม่ได้นอกใจไปมีคนอื่น  เพียงแค่บางช่วงบางเวลามีเรื่องด่วนมีเรื่องไม่สบายใจ เธอก็ทำงานเราระบายเราคุย เราให้เธอปลอบไม่ได้ เราก็มีเพื่อนๆคอยปลอบ แต่เราไม่เคยคิดจะนอกใจ เธอกลับมาจากทำงาน มีแต่จับผิด แล้วพูดเหมือนเหนื่อยอยุ่คนเดียว เราเรียนก็เหนื่อยมากเหมือนกัน แถมกลับมาก้ต้องมาเจอคนจับผิดกล่าวหาจุกจิก เบื่อมากคะ ไปไหนทำอะไรกับเพื่อน ก็คลอ โทร ตามจิก นั่งเรียนในห้อง ก็คลอมาเราบอกเรียนอยุ่ไม่สะดวกก็หาว่าอยุ่กับพุชาย จนออยต้องพุดว่าชั่นไม่ใช่คนแบบที่เธอคิด ฉันเรียน เธอทำงานไม่ว่างฉันเข้าใจ ฉันเรียนอยุ่ฉันไม่ว่าง คือมาใส่ร้ายป้ายียัดข้อหาให้ฉัน
มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างค่ะ