ส.ด.ค ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่ได้ดีอะไรแต่ก้ออยากทำอะไรที่แม่ชอบ

เข้าเรื่องเลยนะคัฟ
ผมจะพูดถึงตั้งแต่มีแฟนเลยนะคัฟ ครั้งนั้น ผมอายุ12ปี (ตอนนี้ผมอายุ25ปีนะคัฟ)ผมชอบผู้หญิงคนนึงเธอก้อน่ารักดี
บ้านที่ ตจว.เราติดกันอ่ะคัฟ (แต่ตัวผมอยู่ กทม.นะคัฟ)แล้วพ่อแม่เธอ กะพ่อแม่ผม สนิทกันมากคัฟ
ผมก้อได้บอกแม่ไปว่า  แม่ผมชอบผู้หญิงคนนี้ เสียงแบบเด็กๆขอของเล่นแม่อ่ะคัฟ
แม่บอกเอาก้อไปบอกเค้าสิ  ผมก้อได้ไปบอกเธอคนนั้น เธอคนนั้นก้อชอบผมเหมือนกัน ตั้งแต่นั้นมา
เราก้อคบกัน แต่คน ตจวอ่ะ พ่อแม่เธอไม่ให้เราไปไหนกันสองต่อสอง(ตอนกลางวันนะคัฟ) ต้องมีน้องสาวเธอไปด้วย
นั้งคุยกันห้ามนั้งใก้ลๆ ห้ามคุยกันเสียงเบาๆ  (เวลาแม่ผมไป ตจว. จะไปนอนแล้วเค้าอ่ะคัฟ) คบกัน มาก้อหลายปีนะคัฟ
เป็นแบบนี้มาตลอดจนผมอายุ 19ปี  ผมก้อไปมีแฟนใหม่ ที่กทม แต่ผมก้อยังคบกะเธออยู่นะคัฟ (แต่ผมไม่ได้ปืดบังนะบอกเธอหมดทุกอย่าง)
แม่ผมก้อว่าคัฟ ไม่ให้มาเจอน่า ไม่รับไห้ว ใดๆทั้งนั้น  ผมก้อเลวนะที่มีคนใหม่  จากนั้นผมก้อขอเลิกกับเธอ ในวันที่เธอก้อบอกเลิกผม
หลังจากวันนั้นก้อหลายวันอยู่นะ ผมได้ไป ตจว. ไปบ้าน ของเธอเราได้เจอกัน คัฟ เราก้อไม่คุยกัน  เป็นเวลานาน อยู่นะคัฟ
ด้วยความผูกพันอ่ะคัฟ  เราก้อได้คุยกัน แล้ว เธอก้อหายโกรธผม กลับมาคบกัน คัฟ แต่ผมยังไม่ได้เลิกกะแฟนที่อยู่กทม.นะคัฟ
เธอบอกว่า คบต่อไปเถอะ เวลามีอะไรกันก้อใส่ถุงด้วยนะ (ผมกะแฟน ตจว.ยังไม่เคยมีอะไรกันนะคัฟ)
สุดท้าย ผม ก้อคบกันแบบนั้นต่อมา จนผมได้ บวชพระคัฟ ทางบ้านผมก้อจัดแจงทุกบอกญาติๆคนรู้จัก คนก้อมาเยอะมากคัฟ
แฟนผมที่ อยู่กทม. ก้อ มา แต่ แฟนที่ ตจว . ไม่มา  ผมสงสารแฟนที่ กทม.มาก   เรา รัก กันมา กินนอนด้วยกันมา ก้อเกือยปี พ่อแม่ เธอก้อ รักผมมาก
เธอได้มาตอนผมเป็นนาค  หลังจากเทศสอนนาคแล้ว เธอจะเค้ามาถ่าย รูปคู่กะผม พร้อมกับเพื่อนๆ ที่วิลัย แต่สุดท้าย ก้อ ไม่ได้ ถ่ายรูปกันคัฟ
มีป้าผมได้เดินเข้ามาในบ้านแล้วก้อบอกว่า ผู้หญิงห้ามถ่ายรูป ผมถึงกับงงเลยคัฟ  แล้วที่ญาติๆมาถ่ายกับผมละทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย ยังถ่ายรูปได้เลยผมพูดออกไปดัวยความโมโห  แล้วผมก้อถอดชุดนาคเลยคัฟ แล้วพูดลั่นบ้านเลยคัฟว่า แค่จะถ่ายรูปจะไม่ได้เลยใช่ไหม ไม่ต้องบวชดีกว่ามั้งแบบนี้
หลังจากนั้นเพื่อนๆญาติๆพี่ๆน้องๆที่มาร่วมงานก้อสังสรรกัน ส่วนผม โดนบังคับให้นอน เพราะพน.ต้องตื่นแต่เช้า สุดท้าย ก้อไม่ได้ คุยกะเพื่อนๆเลยคัฟผม
เช้ามา แห่นาคไปวัดระยะทางก้อพอสมควรสงสารแฟนสุดๆก้อตอนนี้อ่ะคัฟ แห่รอบโบถส์5รอบแฟนผมไม่ได้เข้าใก้ลผมเลย พ่อ ป้า ญาติ ที่รู้ว่า เราเป็นแฟนกันอ่ะ  เดินกันไม่ให้เข้ามาใก้ลผมเลย ได้แต่มองน่ากัน  จนครบ5รอบ เข้าโบถส์ไป ผมมองหา แฟนไม่มีคัฟผม  จนผมบวชพระเส็รจ ออกจากโบถส์
ทางประเพณีไทย  เอาซองใส่ย้าม และจะถ่ายรูปหน้าโบถส์กัน  และผมก้อมองหาแฟนผม  ไม่เห็นเลยคัฟ เส็รจจากถ่ายรูปก้อจะไปฉันเพล
ครอบครัวแฟนกทมผมมาคัฟ  ผมเป็นพระไปบอกแม่ โต๊ะจีนโต๊ะของครอบครัวแฟนผมอยู่ไหน  แม่บอกว่า เต็มหมดแล้ว  แต่สิ่งที่ผมเห็น ยังมีอีกหลายดต๊ะเลย  ผมก้อไม่ยอม เพราะผมได้บอกไว้ก่อนแล้ว ผมให้เสริมโต๊ะ  ก้อเสริมนะคัฟ แต่อยู่ข้างศาลาที่จัดโต๊ะจีน  ผมรู้สึกแย่มาก พ่อของแฟนเดินมาข้างๆผม แล้วบอกผมว่าใจนะพระ ไม่เป็นไรยังไงถือว่าพ่อมาแล้วนะ (เสียงเบาๆนิ่มๆ) ผมก้อหันไปยิ้มแล้วบอกคัฟ  พร้อมฉันเพลเส็รจ ตามที่ตกลงกันไว้คือ ผม
จะอยู่ที่กทม 15วัน แล้วจะไปจำพรรษาที่ตจว. แต่มาเปลี่ยนกระทันหันเลยคัฟผม  กำลังจะเดินไปหาเพื่อนจะถามเพื่อนว่าเห็นแฟนผมไหม เพราะ ผมไม่เห็นเลย ผมเดินมายังไม่ทันถึงเพื่อนเลย
แม่เดินมาบอกว่า พระไปขึ้นรถได้แล้ว ผมถามว่าจะไปไหน  แม่:ไปตจว.เลย เพราะพ่อจะได้ไม่ต้องไปส่ง ไปกะพระอาจารเลย  
เพื่อนก้อไม่ได้คุย แฟนก้อไม่ได้ลา
ตอนเดินไปที่รถ  เดินสวนกะเพื่อนสนิทของผมที่สนิทที่สุด (เป็นผู้หญิงนะคัฟ) ผมถามว่าทำไมพึ่งมา พระจะไปตจว.แล้ว  แล้วผมก้อถามอีกว่า เห็นแฟนผมไหม
เพื่อนผมบอกว่า เห็นนั่งร้องไห้อยู่หน้าวัดอยู่คัฟเดียว  ได้ยินแล้วอยากจะสึกตรงนั้นเลยคัฟ แต่ทำไงได้เราบวชให้พ่อแม่
ผมเลยบอกเพื่อนว่า ฝากหน่อย เองรู้ใจข้า เองรู้ว่าข้าจะทำยังไง  เพื่อนก้อบอกว่า อืมได้เดียวจะพามันเข้ามานั่งด้วยกัน  
สงสารแฟนสุดๆ  พอไปถึงตจว.ก้อหาโทรสับเพื่อจะโทรไปบอกแฟนที่กทมว่าถึงแล้วนะ  แต่หาโทสับไม่เจอคัฟ โดนแอบเอาออกจากย้าม
ไม่ได้ติดต่อกัน7-8วัน  ตอนที่ถึงที่ตจว. แฟนที่ตจว. ก้อมาหาที่วัด  เอาของมาถวายให้ แล้วก้อคุยกันนิดหน่อย แล้วเค้าก้อกลับไป
หลังจากได้โทรสับก้อโทรหาแฟนที่กทม  ถามถึงเรื่องวันนั้น  เธอบอกกันผมทุกอย่างเลยคัฟ  
ผม.ที่ไม่เข้าไปในโบถส์เพราะเพราะอะไร
เธอ.มีญาติบอกว่าห้ามเข้าไปนะ เดียวนาคจะไม่ได้บวช (มันเกียวไหมอ่ะคัฟ)
ผม.ทำไม ครอบครัวเธอมาแล้วไม่มานั่ง
เธอ. ไม่อยากเข้าไปแล้ว รู้สึกไม่ดีเลย
ผม. แล้วไปร้องไห้น่าวัดทำไม
เธอ.รู้ได้ไง
ผม.เพื่อนเห็น
เธอ.มันทนไม่ไหวแล้วทนสุดๆตามที่ผมบอกแล้ว
ผมฟังแล้วน้ำตาก้อไหลออกมาเองเลยคัฟ  เพราะผู้หญิงคนนี้ เป็นคนที่อดทนอะไรน้อยมาก เป็นคนไม่ยอมคนใจนักเลง เป็นคนถึงไหนถึงกัน
แต่เธอกลับอดทนเพราะผมพูดไว้ยอมทุกอย่างทั้งคำพูดที่พูดกับเธอมากมาย
หลังจากนั้น สามสี่วันแฟนที่ตจว. โทมาหาผมคัฟ  โทรมาแล้วบอกผมว่า  ของคุยกับผู้ชายคนนึงนะ แค่ปรึกษาเฉยๆนะ (ผมเป็นคนห่วงแฟนผมมาก)
ผมตอบไปว่า ได้คัฟ  พระจะทำอะไรได้ตอนนี้เป็นพระ อยู่คัฟ  หลังจาพูดแบบนี้ไป เธอก้อวางสายไป  แล้วทุกวันที่ผมโทรไปก้อจะขึ้นรอสายตลอด
พอผมบวชได้คบพรรษา ก้อขอแม่สึก แม่ผมบอกว่า เดียวก่อน  อยู่เลยวันพ่อไปก่อน  ผมก้อโอเคคัฟ  แล้วผมก้อโทรไปหาแฟนที่ ตจว คนนี้ ก้อขึ้นรอสายอยู่นะคัฟ จนเธอรับ แล้ว ผมก้อบอกเธอว่า เราหยุดกันอค่นี้ดีกว่า เพราะเธอผิดคำพูดที่พูดกับผมไว้ ว่าแค่ปรึกษาเฉยๆ  เพื่อนที่ตจว.ผมคนนึง ไป เห็นเธอยืนหอมแก้มกัน  ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวไม่ใช่แค่คนเดียวแล้วผมเชื่อเลยนะคัฟ หลายคนอ่ะคัฟ พอผมพูดว่าหยุดกันแค่นี้  เธอกลับบอกว่าไม่   เธอไม่ได้ผิดอะไร เรื่องนี้รอสึกก่อนแล้วคอยคุยกัน ผมก้อบอกว่า ได้  เธอก้อวางสายไป  ผมได้บวชจะข้ามปีใหมคัฟ  ผมก้อขอแม่ส฿กคัฟ  แม่ผมก้อบอกว่า ไปดูหมอดูมา
ว่าถ้าสึกตอนนี้ชตาจะขาด  มีคนจะเอาชีวิต  ผมบอกว่า คนเราเกิดมายังไงก้อตาย จะตายเร็วตายช้ายังไงก้อตาย แม่บอกว่า แม่ขออีกพรรษาเถอะแม่ขอนะ
คำนี้มา  ด้วยความเลวที่ทำมาตั้งติดคุก ทั้งทำให้แม่ร้องให้ ไหนจะหนี้ออกจากบ้านอีก  ผมเลยบอกไปว่า ได้ จะอยู่ให้อีก พรรษา คุยกะแม่เส็รจ
ผมก้อได้โทรไปหาแฟนที่กทม. โทรไปบอกเธอว่าบวชอีกพรรษานะ  เธอตกใจและเงียบไปพักนึง แล้วก้อบอกว่า ไม่เป็นไรจะรอนะ  
หลังจากวันนั้นเราก้อคุยกันอยู่ได้สามเดือนคัฟ  เธอขอเลิก จะมีแฟนใหม่ บอกว่า ไม่รอแล้วผมถึงกับ โอเคได้  เราเป็นพระนิจะทำอะไรได้ (คำนี้มาอีกแล้วคัฟ) วันที่ 9ม  มีนาคม พ.ศ. 2554  เราได้บอเลิกกันด้วยที่ผมเป็นพระอยู่ที่ตจว.คัฟ  สวนแฟนที่ ตจว.ก้อหายเสียงไปเลยคัฟ หลังจากวันนั้นที่คุยกัน
ผมก้อบวชต่อจนครบพรรษาปีนั้นน้ำท่วมหนักเลยคัฟ  วัดที่ผมอยู่จะอยู่บนเขา ไม่สูงมาก กลายเป็นเกาะไปเลยคัฟ เราก้อเป็นพระที่ช่วยเหลือคนนะคัฟ
พอมาวันนึง ผมได้โทรถามไถ่แฟนที่ ตจว. ว่า อยู่ ไหน ได้กลับมาบ้านบ้างหรือป่าว เพราะเธอไปเรียนอีกจังหวัดนึง เธอบอกว่าไปได้กลับ กลับบ้านไม่ได้ น้ำท่วม  ผมก้อตอบอืม  แล้วก้อบอกเธอว่ากลับมาบ้างนะ กลับมาดูยายบ้าง  เธอบอกโอเค  เพื่อนที่วัดเข้ามาได้ยินพอดีว่าคนกะแฟนคนนี้  ผมก้อวางสายไป เพื่อนผมก้อถามว่า คนกะมันหรอ ผมก้อบอกว่าใช่  เพื่อนผมเป็นทอมนะคัฟ และบ้านก้ออยู่ติดๆกัน  บอกผมว่า เลิกคุยกะมันเถอะ  ผมก้อถามว่า ทำไม
เพื่อนผมตอบหลังว่ามันไปนอนบ้านผู้ชาย มา5วันแล้ว  ผมก้อถามว่ารู้ได้ไง เค้าออกจะเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่เคยโกหกพ่อแม่ เค้าจะทำอย่างนั้นได้ยังไงง
เพื่อนผมบอกว่า มีอยู่วันนึงตอนน้ำท่วมใหม่ ได้ไปในตัวเมือง ได้เธอกะแฟนใหม่เดินอยู่ด้วยกัน แล้วเพื่อนผมเนี้ยก้อมีเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันกับแฟนผม
เค้าบอกละเอียดจนผมพูดอะไรไม่ออกเลยคัฟ จนทำให้ผมคิดว่า นี้หรอคนที่แม่ชอบทำกันผมแบบนี้ ทำไมไม่บอกกันตรงๆ ผิดกับแฟนที่กทม. ที่แม่ผมไม่ชอบ เค้าบอกตรงไม่ต้องมานั่งปิดบังกัน จะม่ใหม่เค้าก้อบอก หลังจานั้น ผมก้อได้โทรหา เธอ ถามเธอตรงๆเลยคัฟ  เธอตอบว่าป่าวไม่มีไม่ได้ไปนนอบ้างใคร  ผมก้อขำแล้วก้อบอกอืมคำเดียว แล้วก้อวางสายไป  หลังจากนั้น น้ำลดจนปกติ  รถสันจรได้  เธอก้อมาหาเอาของมาถวายให้ แล้วผมก้อถามว่า เป็นไงบ้างละ  เธอก้อบอกว่าสบายดี  คุยกันไม่มาก แล้วก้อถามว่า แล้วให้คนที่บอกว่าคุยกันแค่ปรึกษา อ่ะยังคุยกันอยู่ไหน เธอบอกว่ายังคุยกันอยู่  ผม ก้อ อืม..แล้วโทรสับเธอก้อดังขึ้น  เธอไม่รับ  แล้วเธอก้อขอตัวกลับ ผมเห็ยแล้วว่า คงเป็นผู้ชายคนนั้น  ก้อไม่เป็นไร  หลังจากวันนั้นก้อพ่อแม่ผมก้อมาหา
คุยกันถามไถ่ สบายดีไหม  แม่ผมก้อเป็นคนพูดมาว่า จะสึกตอนไหน  ผมก้อบอกว่ายังไม่พร้อมที่จะสึก  แม่ผมบอกว่า ถ้าสึกมาจะให้แต่งงานกันแฟ ตจว.ผม เห็นว่าครบกันมา ผมบอกแม่ว่าไม่แต่ง ผมขอเถอะ ผมขอเลือกเองนะ  แม่:อ้าวทำไมละ จะไปเอาอีคนนั้นแม่ไม่แต่ให้นะ หาเงินแต่เอง
แต่ถ้าเป็นคนนี้ เงินรถบ้านที่ดิน17ไร่ที่อยู่ที่นี้ แม่ให้หมด ผม:แม่ เงินทองไม่ตายก้อหายใหม่ได้มันไม่ได้สำคัณอะไรกะผมเลย ผมขอเลือกเองนะ และอยู่อย่างคนที่แม่ไม่ยอมอ่ะ เค้าเลิกกับผมไปแล้ว  ใครจะมา ทนอยู่แบบนี้ได้  พ่อ:ใจเย็นๆนะ พระ โยมพ่อ จะขออีกพรรษานึงจะไปไหม ผม:พ่อผมไม่รับปากนะคัฟ แต่ผมจะอยู่ให้นานมากที่สุดนะ อณาคตมันไม่แน่นอนน่ะ  สวนแม่ก้อติดใจอยู่ กับเรื่องแต่งงาน จนผมบอกกับแม่ว่า แม่..เค้าไปมีแฟนใหม่แล้ว
เป็นทหารนายสิบ   เค้าจะมาเอาผมทำไม เรียนไม่จบ เกเลไม่มีอณาคต ปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีๆเหอะ  หลังจากวันผมก้อบวชต่อจนครบ3พรรษา
หลังจากสึกแล้วยังมีอะไรอีกเยอะที่จะเล่าให้ฟัง  วันนี้ขอแค่นี้ก่อนะคัฟ  

ชีวิตคนเรามันอาจยิ่งกว่าในละคร
อ่านจบแล้วรบกวนตั้งชื่อเรื่องให้ผมหน่อยนะคัฟ