คือผมเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลาใครมองก็จะไม่กล้าสบตาผมว่ามันเป็นนิสัยที่เสียมาก ผมกลัวว่าการที่ผมเข้าสังคมยากมันจะมีผลต่อการทำงานอะไรๆในอนาคต เเต่ก็ไม่รู้จะเเก้ไขตัวเองยังไงดี ผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่นะครับเเต่ก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมเเล้วอยู่ด้วยกันยาวมาเลยยันมหาลัย เเต่ว่าพอขึ้นมหาลัยเนี่ยเพื่อนไม่ค่อยมีเท่าไร อยู่กันเเก๊งเดิมๆผมก็เฉยๆนะครับ เเต่ว่าเวลาไปอยู่กับคนอื่นผมจะทำตัวไม่ค่อยถูก ชวนคุยหรืออะไรไม่เก่ง ขนาดนั่งรถเมล์กลับกับเพื่อนร่วมคณะยังคุยกันเเบบตะขิดตะขวงใจเลย
เวลาอยู่กับคนอื่น เเม้เเต่เพื่อนสนิท หรือไม่สนิทเล่นมุขใส่ผมก็จะเเหยๆไม่รู้จะตบมุขยังไงดี เเบบอย่างเช่น เพื่อนคุยกันเรื่องเเฟน เพื่อนยิงมุขเเบบจู่โจมมา 'ไอAผ่านหญิงมาเยอะ เเต่ไอBผ่านผู้ชายมาเยอะ 555'(สมมุติผมเป็นB) เพื่อนก็ขำๆกัน ส่วนผมก็ยิ้มเเหยๆ ตบมุขไม่เป็น ทำตัวไม่ถูกทีนี้ไปมาๆผมซึ่งเป็นคนเเบบนี้ก็กลายเป็นว่า เหมือนเป็นคนน่าเบื่อไปเลย จนพวกเพื่อนๆที่เคยคุยๆกันตอนเเรกก็ไม่เหมือนเดิมเเล้ว คุยกันเเบบเหินห่าง ผมพอรู้ตัวอยู่ว่าก็คงเป็นที่ตัวเอง

ผมเห็นคนที่เข้ากับคนอื่นง่าย คุยง่าย เเค่เข้าไปเนียนๆนิดๆตบมุก ชงอะไรเก่งๆก็หัวเราะไปกันทั้งกลุ่มได้เฉยเลย ผมอิจฉานิดๆเเต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ชีวิตนี้จีบสาวบอกเลยครับห่วยเเตก เพราะเป็นคนจืดๆ น่าเบื่อเเบบนี้ ชวนคุยอะไรก็ธรรมดาๆ ลองนึกภาพคนทักเเชทไปจืดๆ ชื่ออะไรครับ กินข้าวยัง ทำไรอยู่ อะไรเเบบนี้อะครับ เล่นมุขไม่เก่งต่อสนทนาได้ไม่ยาว

ผมจิตตกกับเรื่องนี้จังครับ กลัวว่าพอไปทำงานเเล้วจะอยู่ยาก เข้าสังคมไม่เป็น ทำงานเป็นทีมลำบาก ผมควรทำยังไงดีครับ