วันนี้อยากมาแชร์เรื่องเล่าประสบการณ์ที่พบเจอ ในวันที่ฉันไปไหว้พ่อ วันที่ 30 ตค 59


เนื่องจากเดือน กันยายน ได้จองตั๋วเครื่องบินจากภูเก็ตไปกรุงเทพฯ โดยที่แพลนไว้คือ จะพาแม่ไปเที่ยว และเยี่ยมญาติ ระว่าง 26 - 30 ตค 59
เพราะคุณแม่ไปกรุงเทพฯตั้งแต่ตอนเป้นสาวๆแล้ว ตอนนี้ ท่านอายุ 67 ปีแล้ว ในใจคิดว่า พาท่านไปในวันที่ท่านยังพอไปไหว
แต่แล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิด และไม่อยากเชื่อ ใน วันที่ 13 ตค 59 เป็นวันแห่งความโศกเศร้าของปวงชนชาวไทยในทุกย่อมหย้า ในใจตอนนั้น คิดว่าช่วงนั้น ฉันไปกรุงเทพฯ พอดี ฉันจะไปหาพ่อหลวงให้จนได้

จนมาฟังประกาศ ว่าเปิดให้ถวายสักการะหน้าพระบรมโกศในวันที่ 28 แล้วเลื่อนเป็นวันที่ 29 นึกในใจเลยว่าฉันจะเข้าไปถวายสักการะหน้าพระบรมโกศให้ได้ ตั้งแต่วันแรกที่ไปกรุงเทพฯ ปรากฏว่า มีไข้สูงมาก และเจ็บคอ  แต่เย็นวันที่ 29 อาการทุกอย่างก้อดีขึ้น ไม่ไข้ แต่ก้อกินยาดักไว้ก่อน

เนื่องจากวันที่ 29 เปิดสักการะหน้าพระบรมศพเป็นวันแรก ก้อ ดูข่าว/เช็คเฟส/ทวิตเตอร์  ว่าวันแรก นั้น คนเยอะมากเพียงใด คนไปตั้งแต่ หัวรุ่ง ได้ไหว้ตอนหัวค่ำ คนรอบข้างทุกคนก้อพูด ว่าไม่ทันหรอก/ ค่อยมาไหว้วันหลังให้คนซาก่อน /ไหว้ท่านข้างนอก/มีอย่างอื่นให้แสดงออกอีกนะ ที่จะเป็นการแสดงความเคารพท่าน ฟังทุกคำเตือน แต่คำตอบเดียวที่ให้กับทุกคน คือ อยากไป

คืน 29 ก้อนั่งคุยกันกับพี่สาว เพื่อน และแม่ ว่าอยากไปตั้งแต่คืนนี้เลย เพราะกลัวไม่ทัน ต้องบินกลับภูเก็ต ตอนสองทุ่มวันที่ 30 และแล้วฝนก้อเทลงมา
่ทั้งสามคนไม่อนุมัติ ที่จะไปตั้งแต่คืนนี้ เลยนัดกับพี่ ว่างั้นไปตั้งแต่ ตี 4 หัวรุ่งนะ ทุกคนโอเค เพื่อนก้อแนะนำวิธีไป กลับให้ และบอกไว้ว่า ถ้า บ่ายสอง
ยังไม่ได้ไหว้ ต้องดีดตัวออกมาเลยนะ เพราะจะตกเครื่องเอาได้ เลยตกลงตามนั้น ขึ้นเครื่องสุวรรณภูมิ พักแถวพระประแดง รถติด เยอะ กว่าจะออกมาได้



ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตีสามครึ่ง แต่ก้อตื่นเองตอนตีสาม อาบน้ำแต่งตัว และแล้วพี่สาวก้อเลท สรุปถึงสนามหลวงประมาณ ตี 5
เดินเข้าไปจุดรับบัตรคิว มองลูกโป่งสีขาว เป็นสำคัญ ระหว่างเดินไปต่อคิว ก็เดินสวนกับหัวแถว นับถือหัวใจท่านๆจริงๆ

เราก้อเริ่มหน้าเสียแล้วเพราะตอนนั้นหางแถวอยู่ยาวไปค่อนสนามใกล้จะถึงประตูอีกฝั่ง เดินปนวิ่งไปหางแถว ในที่สุดก้อได้ยืนต่อแถว ระหว่างรอฟังป้าข้างๆเพื่อนมามะวาน มาตี 5 ไม่ได้ไหว้ บ้าง นั่งวิเคราาะห์กันว่า เท่าที่ดูเราน่าจะทันไหว้ บ่ายๆ ใจก้อหายไปพักๆ



แต่ในใจภาวนาตลอดว่าขอให้ทันได้ไหว้ท่าน ตามที่ลูกตั้งใจ เช้านั้นอากาศดี ไปตัวกับหัวใจจริงๆ ไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย ต้องขอบคุณคุณพี่ผมสวยด้านหน้าที่แบ่งปัน ทุกสิ่งอย่างให้น้อง และพี่สาว ขอบคณไปแล้ว ผ่านทางนี้อีกทีเพื่อพี่จะผ่านมา ในที่สุดก้อทันไหว้สักการะหน้าพระบรมศพ ตอน 9.30 น.



อ่านถึงตอนนี้คงคิด ว่าไปลัดคิวใครที่ไหนหรือเปล่า ไม่ผิดหรอกค่ะที่จะคิด  เพราะตัวเองก้อยังเหลือเชื่อเลยว่าทำไมถึงเร็ว เพื่อนทุกคนงงมาก ว่าทำไมทันและได้ไหว้เร็วมาก แต่ไม่ได้ลัดคิวใครแน่นอนค่ะ  

ในใจคิดว่า คงเป็นพระมหากรุณาธิคุณของพ่อหลวง ที่ช่วยดลบันดาลให้ลูกได้ไหว้พระองค์ท่าน ตามที่ลูกตั้งใจจริงๆ สองคำที่นึกตลอดเวลา คือ อยากไป และต้องทัน และท่านก้อช่วยเราจริงๆ ฉันเชื่ออย่างนั้น

และ สิ่งสำคัญที่สุด ให้ฟังเจ้าหน้าที่คะ เพราะ บางที่จะมีเพิ่มแถว เราก้อเดินจากด้านหลังไปตั้งแถวใหม่ตามเจ้าหน้าที่บอก ในขณะที่คนอื่นยืนคุยกันไม่ฟัง นั่นก้อทำให้เราย่นระยะทางไประยะหนึ่ง บางทีก้อลดแถว ให้ทำตามเจ้าหน้าที่บอกจะเร็วค่ะ เดินตามกันไปเรื่อยๆ วันนั้นไม่เห้นใครแซงคิวนะคะ เห็นก้อแต่เพื่อนบางคนมาก่อนแล้วค่อยตามมาสมทบ แบบนี้ ไม่ค่อยน่ารักนะคะ คนอื่นรอด้วยใจกันทั้งนั้น  ระหว่างรอเข้าห้องน้ำมีน้องมาถามว่า มาตอนกี่โมง น้องเค้ามาตอน ห้าทุ่ม อีกคนก็ตีสอง แต่ก้อยืนรอแถวอยู่ใกล้ๆกัน กับคุณยายที่เดินมาพร้อมกันตอนตี 5 ก้ออยู่ใกล้กัน เพราะฉะนั้น  ฟังเจ้าหน้าที่ ดีที่สุดค่ะ

การแต่งตัว ควรแต่งตัวให้ถูกต้องตามระเบียบ และไม่อึดอัดคะ ค่อยสวยกันวันหน้าก้อได้นะ เพราะเราไม่รู้จะต้องยืน เดิน นั่ง รอนานกี่ชั่วโมง รองเท้าส้นแบนสะดวกสุดคะ  ควรเตรียมเสื้อฝน, ร่ม, หมวก, ยา แผ่นพับกระดาษรองนั่ง และเชื่อมความสัมพันธ์กับคนรอบข้างไว้นะคะ คนไทยใจดี เจอมาแล้ว



คนที่จะพาผู้สูงอายุมานะคะ จะมีรถเข็นคอยบริการ ให้บอกเจ้าหน้าที่หรือ ทหารได้เลยค่ะ เค้าจะวอ หารถเข็นมาให้ แต่ถ้าท่านยังพอเดินได้ และไม่อยากนั่งรถเข็น เห็นไอเดียนี้ก้อถือว่าโอเคดีนะคะ ให้พกเก้าอี้ให้ท่านสักตัว เพราะคนแก่ๆ ให้ยืนนานๆ หรือ ให้นั่งลงกับพื้น คงจะลำบากค่ะ มีแม่แก่แล้วเข้าใจดีค่ะ
ใจจริงแม่ก้ออยากไป แต่กลัวทำไม่ถูก และทำลูกช้า



ส่วนใครไม่มีชุด รองเท้า หรือกระโปรง ไม่ต้องกังวลนะคะ เจอคุณทหารวิ่งเปลี่ยนรองเท้าให้คุณยาย ช่วยคุณยายนุ่งผ้าถุง น่ารักจริงๆคะ


การเข้าห้องน้ำ  ห้องน้ำมีตลอดค่ะ ถ้าใครที่มาด้วยกัน จะเข้าห้องน้ำแนะนำว่า ควรเดินไปข้างหน้าเข้านะคะ เพราะเพื่อแถวจะเดิน ระหว่างเราไปเข้าห้องน้ำ
และให้จำคนริม ใกล้ๆกับเรา หาสัญลักษณ์ที่จำง่ายๆค่ะ เช่น คนลากกระเป๋า ผมสีทอง ไรงี้ จะได้ไม่หลงกัน และเพื่อนที่รอก้อให้ชะเง้อรอเพื่อนนะคะ ดูว่าเพื่อนเข้าตู้ไหนเวลาออกมาจะได้ไม่หลงกันคะ ยกมือสูงๆเข้าไว้ จะได้เห็นกันง่ายค่ะ

สุดท้ายต้องขอบคุณอาสาสมัคร / เจ้าหน้าที่ ทุกคน นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆคงได้ช่วยอะไรได้มากกว่านี้ และวันนี้ ก้อได้อะไรกลับไปเยอะมาก เห็นน้ำตาของความรัก น้ำใจ ความเสียสละ ความตั้งมั่นว่าถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรแล้ว ท่านจะรับรู้เสมอ



จะเดินตามรอยพ่อ สัญญา