ฉบับจิตหราคือที่สุด แคสต์เป๊ะมาก

สินจัยแข็งเกินสำหรับบทแม่พลอย อุ้มก็อ่อนไป
จินหตราคือใช่ที่สุดแล้ว หาใครแทนไม่ได้เลย
ฉัตรชัยในบทคุณเปรมก็เช่นกัน

เวอร์ชั่นอุ้ม ช่วงต้นๆแทบหยุดดู

คือทนการแสดงของ ชุดาภา ดารณีนุช และคุณน้ำผึ้งแทบไม่ได้เลย

พอแม่พลอยเริ่มโต คือต้องบอกว่าจริงๆอุ้มเล่นดีมากนะ
แต่เสน่ห์ในบทแม่พลอย ห่างจินตหราไกลลิบ

อุ้มเล่นดีเลยล่ะ แต่การตีความบทเวอร์ชั่นนี้ดูแปลกๆ

แม่พลอยอุ้มนี่ดูอกไหม้ไส้ขมทุกข์ระทมขมขื่นทั้งเรื่อง
พูดก็ทอดเสียงแผ่วๆเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา
หน้าตา แววตา ก็ดูอมทุกข์อมโศกทั้งเรื่อง ยิ้มยังดูเป็นยิ้มเศร้าๆ

แต่แม่พลอยไม่ได้ทุกข์ตรมขมขื่นขนาดนั้น
มีสุขมีทุกข์แบบปุถุชนทั่วๆไป

ช่วงเวลาสุขสดชื่น มีความสุขของชีวิตก็มี
เมื่อเสด็จเมตตา เมืออยู่กับช้อย กับคุณเชย
เมื่อเริ่มปรับตัวเข้ากับคุณเปรมได้ เมื่อมีลูก ฯลฯ

จินตหราเป็นแม่พลอยที่มีมิติ มีทั้งสุขและทุกข์
ช่วงเวลาที่มีความสุข ก็ดูมีชีวิตชีวาน่ารัก
ช่วงเวลาทุกข์ ก็ดูน่าสงสาร น่าเอาใจช่วย
ดูแม่พลอยจินหตรา เหมือนดูคนที่เรารักพานพบอะไรในชีวิต

แต่อุ้มเป็นแม่พลอยที่เหมือนแบกโลกเอาไว้ตลอดเวลา
ดูน่าสงสารอย่างเดียว ดูแล้วเหมือนดูวงเวียนชีวิต

อุ้ม เป็นดาราที่พอเล่นบทน่าสงสาร จะดูน่าสงสารจับจิตมาก
แบบบทบังเอิญในร่มฉัตร บทเนื้อทองในอาญารัก บทสรงชลในบ่วงดวงใจ
หรือว่าบทสะเดาในมนต์รักทรานซิสเตอร์ นั่นล่ะทางของอุ้ม บทรันทด เจ้าน้ำตา

ป.ล. แต่สิ่งที่ประทับใจ ใจสี่แผ่นดินเวอร์ชั่นหม่อมน้อยที่สุด
คือ ธัญญา โสภณ ในบทเสด็จ คิดว่าธัญญาเล่นบทเสด็จ ได้ดีกว่าบทคุณอุ่น
แต่ ธัญญาก็ยังเล่นบทคุณอุ่น ได้ดีกว่าชุดาภา ที่เป็นนางร้ายกรี๊ดๆถลึงตา
คุณอุ่นในหนังสือถึงจะร้าย แต่ก็ต้องสง่า และดูเป็นผู้ดี