เป็นคนอ้วนค่ะ ออกกำลังกายมาเรื่อยๆ กำลังใจจากตัวเองมาเต็ม บางทีไปฟิตเนสหรือทำบอดี้เวทอยู่บ้าน
ตอนทำบอดี้เวทที่บ้าน คนที่บ้านชอบพูดว่า 'อ้วนขนาดนี้มันจะไปลดลงเหร้อออออ' นี่ก็คิดนะว่าก็ดีกว่านั่งๆนอนๆมั้ยอะ หรือบางทีเเบบ 'ออกหนักขนาดนี้มีเเต่ตัวจะใหญ่ขึ้นๆ จะประกวดเพาะกล้ามหรอ' โอโหอันนี้เจ็บหนักมากอะ เรามายืนส่องกระจกเลยว่าตัวเราใหญ่ขึ้นหรอ ปรากฎว่าเสียงในใจมันดังออกมาว่า ไหนวะกล้ามเเก555555 มีเเต่ไขมัน จขกท.เลือกทานอาหารมากขึ้นค่ะ อย่างวันนี้คนที่บ้านทำหมุทอดตอนเย็น เราก้ปฎิเสธอ้อมๆว่าเราอยากกินนมกับทูน่ากระป๋องก้พอเเล้ว(ซึ่งมีอยู่ในตู้เย็น) เขาก้บอกว่า 'โอ๊ยเรื่องเยอะ' หรือวันก่อน อันนี้เจ็บสุดค่ะ เพื่อนทัก 'ชั้นก็เห็นเเกเข้าฟิตเนสทุกวี่ทุกวันไม่เห็นจะผอมเลย' เราก็คิดว่าเห้ย มันก้จริงนะเพราะน้ำหนักเราไม่ลด มันมีเเวบนึงที่ใจเรามันบอกว่า เรายังทำดีไม่พอหรอ? หรือเราจะลดน้ำหนักไม่ได้จริงๆ... คือจขกท.เข้าใจค่ะว่าน้ำหนักมันไม่ได้ลดภายในวันสองวัน เเต่คนรอบข้างเนี่ยไม่เข้าใจไงคะ เอาเเต่พูดๆเเบบนี้ใส่ จขกทก็ท้อนะ เคยร้องไห้ด้วยว่า ทำไมวะทำไม ไม่ให้กำลังใจเเล้วยังมาบั่นทอนกัน ไม่รู้ก้ไม่ต้องพูดก็ได้ เราพยายามลดน้ำหนักโดยไม่ให้ลำบากใครเ เเต่ทำไมคนอื่นยังจ้องมาทำให้เราลำบากใจล่ะ
เราเคยเห็นผู้หญิงอ้วนๆคนนึงมากับเพื่อนกลุ่มนึงที่หุ่นดีมากๆ คือเพื่อนๆนางชวนนางมาออกกำลังกาย ใจเราก็คิดอีกค่ะ ว่าเอ้อทำไมเราไม่มีเพื่อนเเบบนี้บางน้อออ ที่ทำได้ตอนนี้ก็ให้กำลังใจตัวเองนี่เเหละค่ะ เเต่ประเด็นคือโดนคำพูดเเซะว่ากล่าวตลอดทางการลดน้ำหนักเลย