คนในเมืองไทยอยากตะออกมาอยู่เมกาหรือประเทศอื่นๆ ก็เพราะ ความเบื่อหน่ายในชีวิตประจำวันสองตัวใหญ่ๆ คือ รายได้ต่อเดือน ที่คนเปนมนุษยเงินเดือนส่วนใหญ่เปนกัน ไม่ค่อยพอยาไส้ ชักหน้าไม่ถึงหลัง เพราะมีปัจจัยทสงสังคมที่จำต้องมีกัน คือการมีรถยนต์ขับ และเปนภาระหนักทีาต้องผ่อนรายเดือน และสอง สภาพรถติด ยิ่งคนไม่มีรถเพราะกำลังป่อนไม่ไหว ต้องนั่งโหนรถเมล์ไปทำงานและกลับบ้าน ตื่นแต่ไก่โห่ตีห้า เพื่อไปทำงานให้ทันตอนแปดโมง และเลิกงานห้าโมงเย็นกล่บึงย้านสองทุ่ม เปนต้น เปนอย่างนี้อย่างจำเจ ก็คิดอยากสลัดตนเองให้หลุดพ้น
อีกพวกหนึ่ง คือพวกที่มาเที่ยว มาโครงการเว็ท พสกนี้พอมาเหนสภาพความเปนอยู่ในเมกา โอ้แม่เจ้า เมืองเมกันถนนในเมืองกว้างกว่าเมืองไทยสี่เท่า สภาพการจารจรทั่วไปปกติ ใน ชม เร่งด่วนอยู่ที่ นาทีละไมล์ ในกรุงเทพละ กิโลเมตรใช้เวลาครึ่ง ชม ได้มั๊ง ตอนเช้าตอนเย็น แค่นี้แหละ ก็เกิดปติธานในใจขึ้นมาว่า ตูต้องหาทางมาอยู่เมกาให้ได้ นี้คือสาเหตุเบื้องต้น ที่ทำให้คนอยากมา ส่วนทำงานได้เวินเนอะนั้น ก็ไปฟังจากพวกเด็กแลกเปลีายนโครฃการทำงานๆเทีายวๆ ว่าได้ ชม ละ $8.50 พอคูณเปนเงินบาทออกมาโอ้เยอะแยะมากมาย แต่ไม่คิดถึงว่า ต้องถูกหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย 30%