คือส่วนตัวก็แอนตี้ครีมทาหน้าที่พวกคนดัง(ไร้คุณภาพ)มันถือๆละถ่ายลงเฟสกัน การออกแบบแพกเกจแต่ละอันนี่ก็ห่วยแตก ไม่น่าใช้ ไม่รู้ว่าท่านๆคิดเหมือนผมมั๊ย คือดูสีแต่ละครีมแล้วนี่อุบาทว์เกินบรรยาย อย่างครีมที่บอกเป็นน้ำผึ้งป่า มันก็เหลืองอ๋อย เหลืองแบบขี้เด็กในผ้าอ้อม ครีมสาหร่ายมันก็เขียวเป็นคริปโตไนท์ มองดูอันตรายมากกว่าน่าใช้ คือแต่ละสีที่พวกครีมขยะพวกนี้เลือกมาใช้มันก็สุดจะบรรยาย หรือผมคิดไปเอง

แต่..ที่ทำให้ผมสงสัยคือไอครีมที่ผมว่าขยะๆพวกนี้ ทำไมมันขายดีกันจัง ดารา พริตตี้หัวแถว ปลายแถวแต่ละคนสร้างรายได้จากครีมพวกนี้เป็นกอบเป็นกำ เอาแค่คนแถวบ้าน หน้าตาดีหน่อย ขายครีมพวกนี้จนซื้อcrvได้ ล่าสุดนี่ก็เพิ่งเห็นข่าว น้ำส้ม โซมี่ อะไรนั่น เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินชื่อ โอ้แม่เจ้า หน้าตานี่หรือสวย แต่หลายคนก็ว่าสวย ขับบีเอ็มรุ่นใหม่ ราคาหลายล้าน ก็ร่ำรวยจากการขายครีมพวกนี้ นี่ขนาดเป็นคนไม่ได้ดังระดับออกสื่อ ยังรวยกันขนาดนี้ นี่มันอะไรกันนี่

อยากให้ช่วยคลายสงสัยให้หน่อยครับ ตกลงครีมพวกนี้ คือของดีราคาถูก ที่ผมมีอคติ หรือประเทศนี้คนมอมเมาง่ายกันแน่ ลาแมร์ ลาแพรี ไบโอเธิม เอสเต้ ไม่ซื้อใช้กันเหรอ พวกนั้นขนาดแพงๆเป็นหมื่น ยังใช่ว่าจะตอบสนองผิวหน้า ลดเลือนริ้วรอยได้อย่างใจได้ซะที่ไหน  ไหงมาใช้ครีมสีประหลาดๆ แพ็กเกจห่วยๆอีกต่างหาก มันเพราะอะไรกันครับคุณสาวๆ ช่วยตอบผมที