เมื่อคืนได้ดูเรื่องราวของตำรวจท่านหนึ่งชื่อ พล.ต.ต.นพดล เผือกโสมณ ที่โดนระเบิดจนขาขาด แขนพิการ แต่ท่านเข้มแข็งจริงๆ ยิ่งได้ฟังมีหลายๆ ประโยคที่ตำรวจท่านพูดแล้วรู้สึกชอบ แต่จำไม่ได้ทั้งหมดแต่มีอยู่ประโยคนึงที่จำได้  "มันเป็นยุคของเรา และส่งต่อเป็นตัวอย่างของยุคต่อไป เจ็บก็ไม่เป็นไร จะได้เป็นแบบอย่าง ลูกหลานจะได้เห็น"  เราฟังแล้วไม่ได้ร้องไห้นะ แต่มันจุกที่อก รู้สึกถึงความเสียสละของท่าน ที่ยอมพลีชีพเพื่อแผ่นดิน

ท่านได้ทิ้งท้ายไว้ว่าการทำงานที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ จะมีโชคอยู่ 3 โชค
โชคดี
โชคไม่ดี
โชคร้าย
เราต้องเข้มแข็งเท่าไหร่หรอ ถึงจะรับกับ 3 โชคนี้ได้ โดยไม่คิดหวาดกลัว และปล่อยวางแบบตำรวจท่านนี้ได้ T_T


พอดูจบเราไปหาเพลงพระราชนิพนธ์ ยิ้มสู้ มาฟังบ้างเอาไว้ยามเราท้อ แล้วเราจะยิ้มสู้ไปด้วยกัน ขอขอบคุณทุกท่านจากหัวใจ ที่ช่วยดูแลผืนแผ่นดิน

เรื่องราวของ พล.ต.ต.นพดล เผือกโสมณ

เพลง ยิ้มสู้ อันนี้เป็นเวอร์ชั่น พี่เบิร์ด